Δε μπορώ να καταλάβω ρε γαμωτο πως από τη μια στιγμή στην άλλη μπορώ αυτόματα να πω ότι δε με νοιάζει και να το εννοω...
Φτάνω σε σημείο να λέω ότι με νοιάζει άπειρα και ότι είναι το μόνο που σκεφτομαι, να γίνεται κάτι που απλά να με απογοητεύει και να σταματάω να νιώθω.
Να λέω ξέρεις κάτι δε περνάω τα ίδια ρε πουστη άστο να πάει στο καλο.
Μόνο εγώ αυτά εν το μεταξυ.
Διαλέγω να βάζω τον εγωισμό μου σε λάθος ώρες....και να τον βγάζω σε ακόμα πιο λάθος ωρες.
Λες και είναι διακόπτης.
