My Greatest Downfall (Published under Summit Media)

MGD 31 - Originality

So many votes, too little comments. Boring ba? O tamad lang kayo magcomment? Haha

*****

MGD 31 — Originality

"You shouldn't do that!" sabi ko ay Terrence na kasalukuyang nakaupo sa harapan ko, "You are so mean.." I said.

"Ako pa ang mean ngayon? I'm just being protective. Masama ba ngayon na magselos?" I shook my head.

"Diba sasabihin natin kay Liam but you ruined the moment. Hindi mo na kailangan maging rude sa kanya. You know what, you are so immature."

"And you are insensitive!"" he stand up at galit na naglakad papunta sa pinto.

"Saan ka pupunta?" I asked. He didn't even glance at me, "I'm asking you, Jesus! Ikaw naman ang nag-wwalkout. Fine! Kapag lumabas ka ng pinto na 'yan, magbreak na tayo." deretsahan kong sabi at napako s'ya sa kinatatayuan n'ya.

Bakit ba kasi nangyari 'yung ganito? Plano naman talaga namin na sabihin kay Li e. Kaso wrong timing naman, we were about to tell him kaso sobrang epic fail.

He heaved a sigh, "You were always blaming me for this, Trish. Hindi ko naman kasalanan kung maging possessive ako sa'yo. I am so afraid na baka iwanan mo ako at sumama ka sa kanya. Mas marami kayong pinagsamahan kaysa sa akin.." I hugged him from behind.

"Hindi naman sukatan ang haba ng taon na magkasama kayo. Mas mahal kita, okay? No one can deprive my love for you."

"I love you freak." umikot s'ya papaharap sa akin at idinikit ang noo n'ya sa noo ko.

"I love you more, monster." he kissed the tip of my nose.

"I love you most." he closed the distance between us. Ang heaven sa feeling, sa kanya ko lang talaga nararamdaman 'yung ganitong feeling. Niyakap n'ya ako ng mahigpit at isiniksik n'ya ang mukha n'ya sa leeg ko.

"Para tayong tanga kanina, mag-aaway tapos ngayon magkayakap na ngayon." tumawa s'ya ng mahina ng dahil sa sinabi ko.

"Ikaw kasi, lakas mo manisi. Pareho lang naman tayong may kasalanan e."

"Sorry na nga. Sobrang bait ni Liam 'no?" I asked out of nowhere. Totoo naman e, hanggang ngayon happiness ko pa rin ang iniitindi n'ya.

"Sobra. Pero di pa rin ako makakapayag na maglalapit ka dun. Mahirap na.." hinampas ko naman s'ya sa dibdib n'ya.

"Kaibigan mo 'yun. Grabe ka naman!"

"Mas maganda ng sigurado.."

Kumain na kami after ng madramang eksena kanina at hanggang ngayon ay wala pa rin si Tristan. Saan na naman kaya bumili ng pagkain 'yung humble kong kapatid.

Tahimik lang kaming kumakaing dalawa habang nanonood ng horror. Di naman kami parehong takot, ewan ko ba. May pagkabrutal rin kasi ang utak ng kasama ko.