Phoenix Series #5: My Fight For Love(COMPLETED)

Chapter 22

Ngumisi ito at hinubad ang lahat ng saplot nito. Pumaibabaw ito sa akin at kapagkuwan ay marahas ako nitong inangkin. Umuuga ang buong katawan ko at pati ang kama dahil sa marahas at walang awang pag-angkin nito sa akin.

Hindi pa ito nakuntento at sinakal ako nito habang marahas na umuulos sa ibabaw ko. Nanlalabo na ang mga mata ko dahil sa mga luha at naninikip ang dibdib ko dahil sa paraan ng pag-angkin nito sa akin.

Hanggang sa maramdaman kong nanigas ito sa ibabaw ko. Hinugot nito ang kahabaan mula sa akin at marahas na hinila ang panyo na nakatakip sa bibig ko at walang sabi-sabing binuhos nito ang katas sa loob ng bibig ko.

Napaubo ako at pilit nito iyong pinapalunok sa akin. Tinanggal nito ang pagkakatali sa mga kamay at mga binti ko.

"I enjoyed fucking you, slut." Anito at iniwan ako sa kuwarto.

Nanghihinang napaupo ako sa kama at niyakap ang sarili ko. Humagulhol ako ng iyak at hinawakan ang tiyan ko.

"Anong gagawin ko, anak?" Mahinang tanong at mas lalong lumakas ang iyak.

Nakatulugan ko ang pag-iyak ko hanggang sa magising ako nang makaramdam ng panlalamig.

Bumangon ako at kahit nananakit ang katawan ay pinilit kong magbihis. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kuwarto at tinungo ang kusina. Kumuha ako ng tubig at uminom.

Nasa ganoong eksena ako nang marinig ang boses ni Jastin. Lumabas ako mula sa kusina at parang pinako ako mula sa kinatatayuan nang masaksihan ang pakikipaghalikan nito sa isang babae.

Nasaksihan ko din kung paano nitong inaangkin ang babae habang nakasabunot ito sa buhok ng huli.

Pinunasan ko ang mga luhang naglandas sa magkabilang pisngi ko at muling pumasok sa kusina. Nanatili ako doon kahit naririnig ko ang bawat ungol at sigaw ng dalawang nagtatalik sa salas.

Nang masiguradong tapos na ang mga ito ay doon ako lumabas. Alam kong lumabas ang mga ito dahil narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto.

Muli akong pumasok sa kuwarto at humiga doon. Niyakap ko ang sarili at impit na umiyak.

"I'm sorry, baby. Just hang on there, okay? I don't want to leave your Daddy. Babalik din siya sa dati.  Just hang on there." I whispered.

Buong gabi akong umiyak at nakatulugan na naman ang pag-iyak ko.

Kinabukasan ay nagising ako nang makarinig ng ingay mula sa labas. Bumangon ako at dumiretso ng banyo. Naghilamos ako at nag toothbrush.

Sa pagpihit ko ng pinto ay natigilan ako nang marinig ang usapan sa labas. Nakita ko si Minerva at Jastin na nasa salas.

"Ano na ngayon ang pinaplano mo?" Boses iyon ni Minerva.

"I plan to make her stay here and make her suffer for cheating on me." Kibit-balikat na tugon ni Jastin.

I bit my lower lip.

"Anong plano mo sa pinagbubuntis niya?" Muling tanong ng babae.

Naikuyom ko ang mga kamao ko. Sa paningin ko ay tila itong isang demonyo na nag-uudyok kay Jastin na gumawa ng kasamaan.

Hindi sumagot ang binata. Hinaplos ito ni Minerva sa buhok.

"Letting her stay and make her suffer is not enough, Jastin. She cheated on you and someone got her pregnant. Inapakan niya ang pagkatao mo." Bumaba ang kamay nito sa pisngi ng binata at pinihit ito para magkaharap ang mukha nilang dalawa.

"Kill the baby." She said.

Napasinghap ako sa narinig at napaatras. Not my baby.

Pabalik-balik akong naglakad at nag-iisip ng gagawin. Kailangan kong makaalis dito. Hindi maganda ang kutob ko. Muli akong sumilip sa pinto at nakahinga ako ng maluwag nang makitang lumabas ang dalawa.

Dahan-dahan ay lumabas ako ng kuwarto at lumabas ng condo ni Jastin. Pumasok ako sa condo ko at kinuha ang susi ng kotse ko doon. Nagmamadali ang mga kilos na tinungo ko ang parking lot.

Akmang papasok na ako sa loob ng kotse ko nang may humablot sa akin.

"And where do you think you're going?" Narinig ko ang mapanganib na boses na iyon ni Jastin.

Pilit akong nagpupumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak nito.

"Jastin, please let me go. Hayaan mo na akong makaalis dito. Please." Pagmamakaawa ko.

"At para saan? Para makasama mo ang lalaki mo?!" Sigaw nito at hinila ako papasok ng kotse nito.

Pasalampak ako nitong pinaupo sa shotgun seat at ikinabit ang seatbealt sa akin. Nang makaupo na ito sa driver's seat ay kaagad kong tinanggal ang seatbelt ko at mabilis na lumabas ng kotse nito.

Tumakbo ako pero ganoon na lamang ang gulat ko nang may tumama sa tiyan ko. Mariin akong napapikit at napasalampak ako sa semento. Nang magmulat ako ng mga mata ay nakita ko ang kotse ni Jastin.

Sinagasaan ako nito!

Napangiwi ako nang maramdaman ang pagkirot ng tiyan ko. Mahigpit ko iyong hinawakan at takot ang naramdaman ko nang makitang dumadaloy ang dugo sa mga hita ko.

Tumingin ako kay Jastin nang bumaba ito mula sa kotse. Walang emosyon ang mukha nito habang nakatingin sa akin.

"A-Ang anak ko. T-Tulungan mo ako, p-please. Jastin, a-ang anak natin." Nanginginig ang mga labi ko.

Takot ang nararamdaman ko ngayon. Hindi para sa buhay ko kundi para sa buhay ng batang nasa sinapupunan ko.

"T-Tulungan mo ako. P-Please. Please, Jastin. This is your child!" Sigaw ko at humagulhol ng iyak.

Pero sa halip na tulungan ako ay muli itong pumasok sa loob ng kotse nito at humarurot ang sasakyan nito papalayo sa akin.

"T-Tulong! Please, help me!" Nanghihinang sigaw ko.

Ang dami ng dugong dumadaloy sa mga hita ko. Pinipilit kong tumayo pero hindi ko magawa. Nanlalabo na rin ang paningin ko at bago pa man ako mawalan ng ulirat ay naramdaman kong may bumuhat sa akin.

"Hang on there, baby." That was the last words I heard before I lost my consciousness.

At nagising ako sa isang kuwarto na puro puti ang nakikita ko. Pabalikwas akong bumangon.

"Krystal, dahan-dahan." Kaagad akong nilapitan ni Sharmaine.

"N-Nasaan ako?" Tanong ko.

"Nasa ospital ka. Relax lang baka-"

Mahigpit ko itong hinawakan sa mga kamay.

"M-My baby. How's my baby?" Kaagad na tanong ko.

Natigilan ito at nag-iwas ng tingin sa akin. Hinawakan ko ang tiyan ko.

"Nararamdaman ko pa rin siya. Nandito pa rin siya, hindi ba? Nandito pa rin siya." Nag-umpisa akong lumuha.

Pinisil nito ang mga kamay ko at umiling.

"I'm sorry, Krystal. Wala na ang baby mo. Nakunan ka. I'm sorry." Tila binuhusan ako ng napakalamig na tubig sa narinig.

"Nagbibiro ka lang." Sambit ko.

"Krystal, makinig ka sa-"

"No! Nagbibiro ka lang! Buhay ang anak ko! Buhay siya! Buhay ang anak ko!" Nag-umpisa akong maging histerikal at napasabunot sa sariling buhok.

Nagwawala ako at doon na pumasok ang mga nurse. Naramdaman kong may tinurok na kung ano ang mga ito sa akin bago ako unti-unting napapikit.

He killed our child!

Iyon ang nasa isip ko bago ako tuluyang makatulog. Nakatatak iyon sa isip at sa puso ko.

To be continued...