Alquemie

Tale 5

Tale 5

Turning Point

~Eclipse~

Gone was the mages of this world. Gone was the magic of Aralon!

Can you imagine what I'am feeling right now???

I'm disappointed. Really disappointed!

My grandma is a witch, and I grew up inspired from her stories about this world. And now that I'am finally here, can you imagine the disappointment that I felt after discovering that magic is now gone?? Extinguish! No more!!

It's not just that. I also have another reason to feel this way. I'm the only person in the entire world of Aralon that possessed magic. I can easily destroy a city without any effort at all. I can even turn an entire state upside down with ease. And no one can possibly stop me. How boring is that?! I'm basically the most powerful existence today! It's really disappointing..

"People call you the Girl in White.. Pfftt.." saad ng isang pulang ibon na nakadapo sa sanga ng isang puno kung nasaan ako ngayon.

"You should probably change your outfit. You stand out too much. You look like an evil spirit." Saad naman ng isang puting pusa sa mapang-asar na tono.

"She look more like a ghost to me." Dagdag pa ng isang butiki na may munting pakpak ng paniki tapos nag-apir pa sila nung pusa habang tumatawa. "She's so ancient but still immature. She don't even know how to blend in with people. She don't even know how to act normal. She's so weird.." nagtawanan silang tatlo dahil sa sinabi ng butiki.

Tiningnan ko ng masama ang tatlo at natahimik naman sila.

"Psh, killjoy." Komento ng pulang ibon

"I heard that." Banta ko sa ibon at hindi na ito tumugon pa.

Ang tatlong ito ay ang aking mga Familiar. Actually apat sila. Ang pulang ibon ay isang phoenix na may matalas na tabas ng dila, I call him Damnable. Ang puting pusa ay isang white tiger na may mapang-asar na personality, I call him Unbearable. Ang butiki ay isang Water Dragon na sobrang daldal, I call him Blabbermouth. At ang huli ay isang munting pagong na hindi masyadong nagsasalita, I call him Tiny.. Kahit Familiar ko sila, si Tiny lang ang kaya kong pakisamahan. Dahil kahit sino mababaliw kapag nakasalamuha itong tatlo ko pang Familiar na gusto ko nang dispatsahin.

"Aren't you happy?? You are now the most powerful being in the entire world??" tanong ni Unbearable, the white tiger.

"How can I be happy after winning without even fighting? Boring!" tugon ko

"Little Eclipse, stop being unreasonable. Even in the past you are still the most powerful existence after dragons, what's the difference in this situation??" naiinis na tanong ni Damnable, the phoenix.

"There's no competition damn it!!" naiinis ko ring tugon

I saw the three of them roll their eyes. Tsk. They just don't understand me at all. I can't believe they're my Familiars..

"Tsk, kung hindi nyo ako matutulungan na hanapin sya then just screw off." Saad ko at agad nang tumayo para ipagpatuloy ang aking paglalakbay through teleportation.

"Little Eclipse I'm 99% sure that he's not here. He's probably still in the cycle of reincarnation. He won't probably be born in this era either." Saad ni Damnable

"I promised him that I will be there when he woke up." Paninindigan ko

Nagbuntong hininga si Damnable dahil sa sinabi ko.. Alam nya na hindi ako susuko kahit ano pa ang sabihin nya.

"Ahhhh.. True love.. I suddenly remember that time three hundred years ago.. But before I start with that story I think it's more appropriate to start with what happened eight hundred years ago under the starry sky, ah yes, yes, that's a good story. But it also reminds me of what happened that year, one thousand four hundred years ago under the rain when—" bago pa man matapos ng madaldal na si Blabbermouth ang sasabihin nya ay agad ko nang ikinumpas ang aking isang kamay dahilan para maglaho na silang apat. Kung hindi ko gagawin yun alam kong sasakit lamang ang ulo ko dahil sa kadaldalan ni Blabbermouth.

Since the ancient times until now, the four of them are always my familiars. I'am subjected to an endless reincarnation while my familiars are immortal entities. I'm not a witch. I have familiars, yes. But still, I'm not a witch. I'm not a mage either. But people call me the Stillwater. The one and only Stillwater of Aralon because of how unique my existence is.

Muli kong ikinumpas ang aking kamay at kasabay noon ay ang pagpapalit anyo ng aking kasuotan. Taglamig ngayon dito kaya nagsuot ako ng katulad ng kasuotang panlamig ng mga taong nakasalamuha ko habang naglalakbay ako. Sa nakalipas na mga araw, madalas akong tawaging The Girl in White ng mga taong nakakakita saakin. Kaya naman kulay itim na ang suot ko ngayon. Gumamit din ako ng transformation magic para baguhin ang kulay ng aking buhok mula sa pagiging blonde. Itim na ngayon ang aking buhok. Pinili kong panatilihin pa ring asul ang aking mga mata, pero pinalitan ko ang ilan pa sa aking mga physical features dahil masyado akong nagsstand out. Hindi na ako kasing puti ng nyebe, pinili kong gawing morena ang aking balat. Dahil wala nang magic, pangkaraniwan na lamang ang itsura ng mga tao. Masyado akong maganda kaya nagsuot ako ng isang vail na tumatakip ngayon sa kalahati ng aking muka..

Wala na nga ang magic at ayon sa aking obserbasyon, this is now the era of alchemy. I was like, what the fudge?? Alchemy?? The art of alchemy?? I invented that in one of my past lives! I invented it as a hobby!! It can't even be compared to magic! Just how low did Aralon fell?? I mean, alchemy is okay, but just so-so.. Arrrgg.. You get what I mean right??

Humakbang ako at tila yumanig ang aking paligid, pero noong luminaw na ang aking paningin ay nakitang nasa isa akong syudad, malayo sa kagubatan kung nasaan ako kanina..

Sa pagkakataong ito wala akong naagaw na atensyon. May ilan na napatingin sa aking direksyon pero hindi ako masyadong binigyan ng pansin. Abala ang mga tao at maingay ang paligid. Walang may oras para bigyang pansin ang bigla kong paglitaw..

Nakipagsabayan ako sa paglalakad ng mga tao..

Maya-maya pa ay napahinto ako sa aking paglalakad noong mapadaan ako sa tapat ng isang malaking gate. Tila may tumatawag saakin mula sa loob. Napangiti ako noong mapagtanto kung ano iyon.

Binasa ko ang mga kataga na nakasulat sa malaking gate. Thousand Crows. Alchemy Guild of the City of DresRossa. Napangiti ako at walang pagdadalawang isip na pumasok sa loob ng gate.

Sa wakas ay narating ko na ang DresRossa. Isang syudad sa Aragon. Ang syudad na pinagmulan ni Grandma Flay. Ang syudad kung nasaan ang pakay ko. Ang syudad kung saan magsisimula kong guluhin ang mundong ito. Ehem. I mean baguhin. Babaguhin ko ang mundong ito.

This will be my turning point.

~~~~~~~~