That Night She Got Drunk - (DBS#1)

Kabanata 17

China's PoV

"Manang, si North ba bumaba na?" tanong ko kay Manang Loida.

"Hindi pa nga hija eh. Madalas naman maaga yun bumababa." aniya habang nakakunot ang kanyang noo.

Tumango ako at napagpasyahang umakyat para tignan kung nandoon siya. Baka naman asi hindi rin lang nakita ni Manang Loida na bumaba siya.

"North?"

No answer.

Hindi rin naman nakalock ang pinto kaya pumasok na ako.

"North?" tawag ko ulit pero wala paring sagot akong narinig mula sa kanya.

"Nor―" I stopped when I saw him lying on his bed.

"W-what are you doing here?" nanginginig niyang tanong sa akin habang nakabalot sa kanyang kumot.

"Okay ka lang?" I sat beside him.

Hindi si sumagot. His eyes are still close at parang kontrolado ang kanyang paghinga.

"It's nothing." sagot niya pagkatapos ng ilang sandali.

Inilapat ko ang aking kamay sa kanyang noo at halos mapaso sa sobrang init ng kanyang katawan.

"U-minom ka na b-ba ng g-gamot?" natataranta ko ng tanong sa kanya habang hindi ko pa ma'aman kung ano ang aking gagawin.

"Please..." iyon lang ang nasabi niya.

"A-akin na nga..." sabi ko sabay lapit sa kanya.

"Ano ba naman 'yan,N-north! Mag-alala ka naman para sa sarili mo." sermon ko ulit sa kanya.

Hindi ko alam pero pagdating sa kanya ay masyado akong nag-aalala to the point that I will become frustrated at mapapaluha nalang.

"Why are you crying?" he asked and then he tried to reach for my eyes para mapunasan iyon pero iniwas ko ang aking mulha sa kanya.

I sobbed and tried my best not to hug him but in the end, natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakayakap na sa kanya. Wala akong pakialam kung masyado siyang mainit na napapaso ako. All I want is that he can feel that I care, not only for his health but for him.

"Shh..." aniya habang hinahaplos ang likod ko. Mas lalo lang akong naiyak noong hina,ikan niya ang aking noo.

"Don't worry gagaling din naman ako." he said in an assuring voice.

Tumawa pa siya kaya naman mas lalo lang akong naasar. Humiwalay ako ng yakap sa kanya at pinaningkitan siya ng mata.

He just chuckled at kinurot ang aking pisngi.

"Aray ko naman..."

Third Person's PoV

"Ma'am according to my men, she is in France." imporma sa akin ng aking inutusang tao para hanapin si China.

"And?" I asked sahil alam ko. Hindi lang iyon ang nakuha nila.

"She's under the protection of the Delacroixs, we can't get even get close to their place because it is heavily guarded, Madame." he then said.

I nodded. Doon palang sa kaalamang nasa pangangalaga siya ng mga Delacroix ay panatag na ako.

"Then if we can't get close to them, ano pa kaya ang mga katulad ng kanyang kinikilalang ina?" I smirked at that thought.

"Yes, madame."

"Good. Then she's in good hands." I said bago ko inutisan ang tauhan na lumabas na.

I turned my swivel chair in front of the painting of my father.

"Dear father...Your dearest heiress will soon inherit all. She will have the life that she trully deserve from the very start."

China's PoV

I woke up still cuddling him. I smiled nang makita kong tulog parin siya.

Ako ang nagpakain sa kanya at nagpainom ng gamot dahil ayaw niya namang magpunta sa ospital o tumawag ng doctor. Nakatulog siya pagkatapos ng lahat.

Kinapa ko ulit ang kanyang noo at leeg at ngayon ay medyo mabuti-buti na namqn ang kanyang pakiramdam, hindi katulad kanina.

"I might melt dahil sa katititig mo sa'kin." aniya nang nakapikit. Lalayo na sana ako sa kanya nang hatakin niya ako para mas lalo pang mapalapit sa kanya.

"Ang kapal ng mukha mo ah? H-hindi kaya, chineck ko lang kung okay ka na. Hiwag kang feeling diyan." pinilit ko pang isalba ang sarili ko sa kahihiyan.

"Tss." iyon lang ang naging reaksiyon niya bago siya umupo kasama ako.

"Napag-isipan mo na ba ang sagot sa mga tanong ko?" biglaan niyang tanong.

"Huh?" kumunot ang noo ko, kunyari ay hindi alam ang tinutukoy niya.

"Acting like you don't know what I mean, huh?" he smirked at kiniliti ako sa tagiliran.

"North! T-tumigil ka na!" pagmamakaawa ko sa kanya pero mas lalo niya lang akong kiniliti.

"Say please first." kondisyon niya.

"P-please." nanghihina kong sabi bago niya pa ako tinigilan.

"So what's your decision?" he asked again. ?

Tumango lang ako habang hawak ang kamay niya at nakatingin ng diretso sa kanyang mata.

"Yes?" hindi niya siguradong tanong.

Tinawanan ko lang ang reaksiyon.

"China, don't laugh at me. Say it." utos niya pa. Pero mas lalo lang akong tumawa.

"Kiss me if it's a yes."

Nabigla ako dahil sa sinabi niya. Tatawa pa sana ako pero seryoso talaga siya. Nagtaas ako ng isang kilay sa kanya.

"Slap me if it's a no." dagdag niya pa.

Umiling ako at unti-unting inilapit ang aking sarili sa kanya.

Sinungaling ako kung sasabihin kong sa bawat pag-iyak ko sa tuwing nag-aalala ako para sa kanya ay wala akong nararamdaman. Totoo pala na maaari mong matutunang mahalin ang isang tao kahit na aksidente lang ang lahat at sa paglipas ng panahon. Kung siya. Siya talaga, wala ka ng magagawa kung iyon ang idinidikta ng tadhana pra sa inyong dalawa.

"Yes,North. I will marry you." I said then I pressed my lips on his lips. My plan was just a simple kiss but when he moved his lips into a wilder rhythm. Ginaya ko na rin iyon.

Naglakbay ang kanyang kamay sa aking likod at marahang hinahaplos iyon.

He groaned when I responded at his hungry kisses.

"China, stop teasing me, please." he pleaded pero nagpatuloy ako.

"Who said I'm teasing you?"

"When are you going to tell Knight everything?" tanong niya habang nakayakap ako sa kanya. He's caressing my hair after our heated moment.

"I'll tell him later." I answered.

"Thank you for accepting me. For the forgiveness."

"Sorry for being immature too. Sorry that I hid your son from you. Babawi ako." I assured him.

"Just stay here beside me. That's more than enough, China."

"I love you." he whispered.

" I love you too, North."