ᴄᴏʟᴅ ꜰɪʀᴇ

Chapter 3

Θέλω να ανοίξω τα μάτια μου αλλα νιώθω τα βλέφαρα μού τόσο βαριά που οσο κι αν προσπαθώ δεν ανοίγουν

Το κεφάλι μου πονάει αρκετά όπως και ο καρπός μου

Προσπαθώ να τον κουνήσω αλλα είναι σαν να μου τον εδεσαν

Με λιγη ακομα προσπάθεια καταφέρνω να ανοίξω τα μάτια μου

Βρίσκομαι σε ενα άγνωστο χώρο με γκρι και άσπρους τοίχους ακριβά έπιπλα και ενα ολοχρυσό πολυέλαιο απο πανω μου

Με μια λέξη Χλιδή

Θυμάμαι πριν καταρρεύσω ειχα ξεχωρίσει τα ματια του Lorenz αλλα δεν τον βλεπω πουθενα

Πάνω πού τον σκεφτόμουν η πόρτα του υπνοδωματίου ανοίγει και μπαίνει μεσα

Well,αυτοο δεν το περίμενα

Φορούσε μονο μια μαυρη φόρμα και μια κολλητή μαυρη μπλούζα οπου έκανε το σώμα του να φαίνεται ακόμη πιο ωραίο και ελκυστικο

Μαλακα τι σκεφτομαι πρωινιατικα

Προσπαθω να σηκωστω αλλα τρεχει και αφηνει τον δισκο που κρατουσε και με σπρωχνει να ξαναξαπλωσω

«Δεν κανει να σηκωνεσαι ,θα εισαι ακομη πολυ κουρασμενη και ζαλισμενη»μου λεει ανυσηχα

Εκει ομως που προσπαθω να μετακινησω τα χερια μου συνειδητοποιω κατι

Το χερι μου ειναι δεμενο με μια αλυσιδα..... πανω στον τοιχο

Δεν γινεται

Καποιος μου κανει πλακα

Τρομος ,ΦοβοςΠανικος,,Ανυσηχια,Λυπη,

Συναισθηματα που δεν πιστευα οτι θα ξανανιωσω με κατακλυζουν

Προσπαθω να το τραβηξω να το βγαλω αλλα τιποτα

Το μονο που καταφερνω ειναι να πονεσω το καρπο μου

Εφοσον αντιληφθηκε οτι καταλαβα πως είμαι κλειδωμενη

Τον πιανει πανικος και σπευδει να μου μιλησει

Αλλα οι τσιριδες πανικου μου τον προλαβαινουν

Δακρυα αρχιζουν να τρεχουν απ τα ματια μου και λυγμοι απελπισιας απ το στομα μου

Τα ματια και το μυαλο μου θολωσαν απ τα δακρυα και τον τρομο

Η επομενη κινηση του ομως με βγαζει απ το οτιδηποτε σκεφτομουν εκεινη την στιγμη

Με αγκαλιασε και εκρυψε το πρωσοπο μου στο στηθος του

Μια ανατριχιλα με διαπερασε και ενα συναισθημα περιεργο

Αρχισα να ουρλιαζω και να τον χτυπαω στο στηθος να με αφησει αλλα αυτος μου χαιδεψε τα μαλλια στοργικα και κατα καποιο τροπο προσπαθουσε να με παρηγορησει

Πλεον ετρεμα

Με -με ειχε απηγαγει με ειχε κλειδωσει σε ενα δωματιο ενος σπιτιου που δεν εχω ιδεα που βρισκεται και τωρα με παρηγορει

Θα πεθανω ειμαι σιγουρη

Δεν γινεται αυτο που ζω

Και για ποιο λογο συμβαινει αυτο που ζω

«Γιατι;Τι εκανα για να μου το κανεις αυτο ;Τι εκανα για να με κλειδωσεις σαν ενα εγκληματια σαν ενα ζωο;»καταφερα να πω εφοσον ειχα σταματησει να κλεω

Με εβγαλε απ την αγκαλια του και εκατσε σε μια καρεκλα διπλα απο το κρεβατι και την  γυρισε ετσι ωστε να ειμαστε αντικρυστα  με κοταξε και αρχισε να μιλα

«Συγνωμη,δεν το ηθελα ,λυπαμαι αλλα επρεπε.Ειστε ιδιες.Το πρωσοπο ,το σωμα,τα μαλλια ακομα και η φωνη σας μοιαζει.Τοσο χαρουμενη και αγγελικη σαν ενα γλυκο νανουρισμα ,ο πιο ομορφος ηχος .»

Λυπαται;

Επρεπε;

Με ποια μοιαζω τοσο πολυ για να με απαγαγει

Παναγια μου θα τρελαθω

«Τι σημαινει οτι λυπασαι αλλα επρεπε ,δεν καταλαβαινω.Εξηγησε μου.Για ποια μιλας; Και ποτε θα φυγω ;Θελω να φυγω.Μ'ακους θελω να φυγω !»

Δεν αντεχω θελω να φυγω

Νιωθω πως θα πεθανω

«Κι αυτή το ιδιο ελεγε,γι αυτο την βοηθησα ,την απελευθερωσα ,την εσωσα απο εκεινον,οπως και εσενα .Θα σε βοηθήσω μην φοβασε εγω είμαι εδω »

Είναι τρελος δεν γίνεται

Δεν θα με αφησει

Οποια κι αν ειναι αυτή που νόμιζε ότι ειμαι

«Οχι δεν θέλω να με βοηθησεις ειμαι μια χαρα,σε παρακαλώ,σε εκλιπαρω ασε με »

«ΟΧΙΙΙ ,ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ,ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΕΙ ΞΑΝΑ ΟΧΙΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΔΩΩ »

Έφυγε ουρλιάζοντας και έκλεισε την πόρτα δυνατά

Ο ήχος της πόρτας με τρόμαξε και μαζευτηκα στο κρεβάτι

Δεν μπορώ να το πιστέψω που έμπλεξα

Ήρθα για να απολαύσω την πόλη να περάσω καλά να χαλαρώσω και στο τέλος κατέληξα αλυσοδεμένη σε ένα κρεβάτι ενός τρελού που δεν ξέρω κι εγώ ποια νομίζει ότι είμαι

Πρέπει να μάθω ποια είναι αυτή

Έτσι ώστε να μπορέσω να τον προσεγγίσω

Όπως και να έχει δεν μου φαίνεται επικίνδυνος αντίθετα μάλιστα νιώθω ότι με νοιάζεται

είτε γιατί είμαι εγώ

είτε γιατί νομίζει ότι είμαι αυτή η κοπέλα