Streaks?

Epilogue 🔥

Μαμα: Δανάη! ΔΑΝΑΗΗΗ!

Δ: Έλα ρε μαμά...Τι είναι πάλι;

Μαμα: Ρε κορίτσι μου, θα κάτσεις να δούμε λίγο τα πράγματα για το σπίτι;

Δ: Μα είδαμε χθες... Και σήμερα ξέρεις τι είναι...

Σηκωνει τα φρύδια της και απορεί. Βγάζει το κινητό της και κοιτάζει την ημερομηνία.

Μ: ΩΩΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥΥΥ!

Την κοιτάζω φρικαρισμένη. Ούτε εγώ δεν έκανα έτσι.

Μ: Εντάξει, τι ώρα θα φύγετε;

Δ: Εεε όπου να-

Χτυπάει το κουδούνι. Χαμογελάω και τρέχω να ανοίξω.

Ο Γιώργος με κοιτάζει με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι.

Γ: Χρόνια μας πολλά μωρό μου!

Μου το προσφέρει και αφού το κρατήσω, ανασηκωνω τις πατούσες μου και τον αγκαλιαζω δυνατά.

Δ: Χρόνια μας πολλά!

Του δίνω ένα φιλί στα χείλη, από εκείνα τα δικά μας...

Ύστερα ο Γιωργος χαιρεταει τη μαμά μου και φεύγουμε αφού πρώτα την ακούσουμε να λέει 1000 φορές "αωωω"

Μαμα: Καλά να περάσετε!

Γ: Έι όμορφη;

Γυρίζω να τον κοιτάξω κρατώντας τα κάγκελα στο πλάι του καραβιού.

Γ: Ψωναρα.... Μπορεί να έλεγα κάποια άλλη λίγο πιο πίσω σου

Με κοιτάζει παιχνιδιάρικα κι εγώ τον αγριοξοιταζω.

Δ: Το καλό που σου θέλω Γιωργη...Το καλό που σου θέλω, γιατί μου είναι πολύ εύκολο να σε πιάσω και να σε ρίξω στη θάλασσα!

Γ: Εμένα; Το μωρό σου; Εμένα που με αγαπάς πολύ πολύ;

Αρχίζει να με πλησιάζει.

Ναι...Και τώρα που το σκέφτομαι, εγώ είμαι στη μειονεκτική θέση να κάθομαι με την πλάτη στην σκουρη μπλε θάλασσα.

Δ: Εγώ σε προειδοποιώ!

Γ: Κι εμένα μου αρέσει να σε βλέπω να ζηλεύεις, ακόμη κι αν πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, συνεχίζεις να ζηλεύεις όπως στην αρχή.

Δ: Είναι επειδή σε θέλω όπως την αρχή...

Μου πιάνει το χέρι, μπλέκει τα δάχτυλά μας και κοιτάζουμε μαζί τη θάλασσα.