My Little Devil

Κεφάλαιο 50

Αριστοτέλης P.O.V.

"Το σκέφτηκες αυτό που σου είπα;",ρωτάω την γυναίκα μου. Είμαστε στο σπίτι, ξαπλωμένοι στον καναπέ. Τα παιδιά λείπουν από χτες αλλά δεν ανησυχώ ιδιαίτερα. Ξέρω ότι είναι υπεύθυνα και τα δύο.

"Ναι..και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη.",μου λέει προβληματισμένη.

"Γιατί;",τη ρωτάω ενώ τεντονομαι. Έπειτα την ξανά παίρνω αγκαλιά και τη φέρνω κοντά μου.

"Τα παιδιά πως θα το πάρουν;",λέει προβληματισμένη. "Και αν δεν τους αρέσει η ιδέα; Και αν δεν τα πάνε καλά; Και αν υπάρξει προβλήμα; Και αν σκοτωθούν μεταξύ τους; Και αν..." Την διέκοψα με ένα απαλό φιλί στα χείλη. "Ευχαριστώ.",μου λέει και χαμογελάω. Και η Έλενα το έχει πάρει αυτό. Κάθε φορά που αγχώνεται πολύλογει.

"Παρακαλώ. Και να μην ανησυχείς για τίποτα όλα καλά θα πάνε.",της λέω αφήνοντας ένα υγρό φιλί στη βάση του λαιμού της.

"Αριστοτέλη...",λέει το όνομα μου απαλά και της αφήνω άλλο ένα. Και άλλο ένα. Και άλλο ένα. "Τα παιδιά..;",με ρωτάει μέσα στους αναστεναγμούς της.

"Έξω.",λέω ενώ αυτή τη φορά τη φιλάω στο στόμα.

"Ακόμα; Δεν γύρισαν χτες. Λες να επαθαν κάτι;",με ρωτάει ανήσυχη.

"Μωρό μου..θυμάσαι εμένα στην ηλικία του Άλεξ;",λέω και μου χαμογελάει.

"Ξεχνιέται αγαπημένο μου bad boy;",με ρωτάει γελώντας.

"Μμ...για αυτό μην ανησυχείς. Ο Άλεξ είναι παιδί μας. Λες να πάθει το παραμικρό ή να αφήσει την Έλενα να πάθει κάτι;",τη ρωτάω.

"Μάλλον έχεις δίκιο."

"Μάλλον;",τη ρωτάω με το ένα φρύδι σηκωμένο.

"Νι μάλλον.",μου λέει και με φιλάει στο λαιμό κάνοντας με να αναστεναξω. Την κοιτάω και βλέπω να χαμογελάει πονηρά. Αμέσως τη ρίχνω στον καναπέ και ανεβαίνω πάνω της.

"Πόσο καιρό έχουμε να το κάνουμε στον καναπέ;",τη ρωτάω αφήνοντας υγρά φιλιά κατά μήκος του λαιμού της. Την αισθάνομαι να σφίγγεται και η ανάσα της γίνεται πιο βαριά.

"Μμ...πολύ.",μου λέει και κοιταζομαστε στα μάτια. Σκύβω σχεδόν αμέσως και τη φιλάω παθιασμένα. Την συνέχεια την φαντάζεστε και μόνοι σας.

Τεό P.O.V.

Έκλεισα το τηλέφωνο στον Αγγελο και αρχίζουμε να περπατάμε μαζί τον Δημήτρη για το πάρκο. Περπατάμε αργά και κανείς δεν μιλάει. Έχουμε φτάσει σε μια σχετικά απομακρυσμένη περιοχή η οποία είναι άδεια λόγω της σημερινής πορείας. Όλοι είναι κέντρο. Γυρνάω να τον κοιτάξω και βλέπω ότι με κοιτάζει ήδη. Σταματάει και συνεχίζει να με κοιταει. Έτσι σταματώ και εγώ.