Prank Gone Wrong (Contract Series #1) (COMPLETED)

Chapter 14

I came there to apologize for what I did but Mark is still mad. I know that it's all my fault pero hindi naman yata tama yung ginawa niya.

"M-Mark." I stuttered, sweat running on my skin.

"I n-need t-to talk with you." I said, my voice were shaking.

"Proceed."

"A-About what happen l-last Saturday." I said, "Alam kong mali ako and I...j-just want to say sorr—"

"Mark!" Hindi ko na naituloy ang dapat ay sasabihin ko ng muling bumalik yung babaeng kausap ni Mark sa dati niyang pwesto at iginapos ang kamay niya sa braso ni Mark.

"Who is she? Who's that girl?"

I stopped. 

I was expecting that he will introduce me as his (fake) girlfriend but I'm wrong.

"Wala. I don't know her. May itinatanong lang."

Malakas ang tunog na nanggaling sa party music pero mistulang nabingi ako sa narinig 'kong sinagot ni Mark.

It breaks my heart into tiny pieces. Hindi pala niya ko kilala ha.

I wipe away my tears as I remembered what happened earlier. Naramdaman ko yung mga titig ni Eris sa'kin mula sa driver seat, katabi ko siya kaya mas lalo lang akong naiilang sa paraan ng pagtitig niya.

"Crizel," tawag niya sa pangalan ko kaya mistulang napatalon ako sa kinauupuan ko dahil sa pagkagulat.

"You okay?" he said in manly voice while he still looked at me in the eyes. Mabilis na tumatakbo na parang kabayo ang puso ko ng sandaling nagtama ang aming mga mata namin.

Umiwas ako. I just nodded.

Hindi ko alam kung normal lang ba yung nararamdaman ko tuwing kasama si Eris dahil walang tigil sa pagtibok ang puso ko tuwing tumititig siya sa'kin at maririin na hinahawakan yung kamay ko.

"I will be okay," I whispered.

Kumuha siya ng kapirasong tissue na nakalagay sa unahang bahagi ng kotse niya at ibinigay sa'kin. Tinignan ko siya ngunit umiwas siya ng tingin sa'kin. Agad kong kinuha yung tissue na inabot niya.

Ilang minutong nabalot ng katahimikan ang loob ng kotse hanggang sa muli siyang nagsalita. I just looked at him all the way.

"Do you like Mark?" he said out of no where, tracing my eyes.

Napako ako sa kinauupuan ko at parang tangang nakatulala sa direksyon niya.

Hindi ko alam kung anong isasagot sa tanong niyang 'yon. Tahimik lang ako at hindi pa rin sinasagot yung tinatanong niya. After all, naguguluhan na rin ako kung ano ba talaga yung nararamdaman ko.

"Sorry. I should not asked that question—"

"No. Wala 'kong gusto kay Mark. He's just my friend."

Hindi ko alam kung saan ko nahugot yung mga salitang sinabi ko kay Eris.

Hindi na siya nagtanong pa at pinagpatuloy niya yung pagda-drive.

"I hate seeing people crying. I always remember my Mom when Dad abandoned us, walang tigil siyang umiiyak simula ng iniwan niya kami. Every time I saw her crying, she always deny it. Pero alam kong umiiyak siya. Dahil hanggang ngayon she didn't accept the fact that Dad left us," he said in crack voice. Bakas ang lungkot sa mga mata niya ng oras na 'yon.

Mula sa kinauupuan ko ay pinagmamasdan ko lang siya, nakikinig.

"Sa susunod na makikita kitang umiiyak ng dahil sa lalaking 'yon, sisiguraduhin kong hindi ka na niya malalapitan. I will steal you away from him."