Bir insana tutunmak ne kadar güvenilirdi ?
Kendinden bile emin değilken nasıl bir insanı kendin sanabilirdin?
Kendin sayabilirdin?
Ben bazı şeylerin olabileceğine inanmak istiyordum.
Kalbime güller vermek istiyordum.
Sessiz kalabilirdik, sadece gözlerimiz anlatabilirdi.
Dilden dönen şeyler her zaman haklı değildi de.
Duymak isterdim belki ama hissetmek daha camdı.
Daha netti ama daha hassastı.
Sınıfın kapısını kapattığımda saatin epeyce geçtiğini anlamıştım.
Koridor bomboş ve sessizdi.
Çantamı sıkıca kavrayıp ilerledim. Başım ağrıyordu ve nereye gittiğimi bilmiyordum. Sadece yol nereye çıkarsa yürüyordum.
Saate bakmak için telefonumu açınca ekrandaki mesaj simgesini gördüm.
Tuşa basıp mesaja girdim.
Pchi: nereye gittin
Ben de bilmiyordum ki
Müzik odasından çıktılarından beri düşünüyordum.
Saçmaladığımı , çok hayal kurduğumu fark ediyordum.
Normal değildim.
Onun severek yaptığı şeye ben sağırdım. O hissetmek, nefes almak için çalıyordu. Çaresini buluyordu , seviyordu bir şeyleri ama ben ona karşı koca sert bir duvardan başka bir şey değildim.
Elimde değildi. bana yine çıkış yolu yok gibi görünüyordu.
düşünüyordum da
kendimi tekrar bu denize ne zaman bıraktığımı bilmiyordum
ama bildiğim tek bir şey vardı ki
bu deniz çok derin ve dalgalıydı.
ve benim kafam da çok karışık
her şey elimde olmadan tehlikelileşiyordu.
YOU ARE READING
Guitar Strings ꕥ / jenmin
Fanfiction🌙 "I see the wires pulling while you're breathing I knew you had a reason It killed you like diseases I can hear it in your voice while your speaking You can't be treated
