သူသိစေ🍁[Completed]

Part 18

#Zawgyi

"ဟား..ဟား..ဟား....
ငါက....ငါကဘာ...ဦးေႏွာက္အႀကိတ္ဟုတ္လား...
ေသမွာမလား.... ျမန္ျမန္ေသေတာ့ဘုန္းမိုးသြင္...
မင္းကေလ.... ေမြးမလာသင့္တဲ့ေကာင္
ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုးမွာ ဘယ္တုန္းကမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရဖူးလို႔
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဒုကၡေတြအမ်ားႀကီးေရာက္ေနရတာလဲ.....
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ငါနဲ႔မထိုက္တန္ဘူးလား ဟမ္ ...
ဟား....ဟား....ဟားး...ဟားးးး"

ေရပန္းကိုအဆံုးထိဖြင့္ကာ အဝတ္အစားမခြၽတ္ဘဲထိုင္ေနေသာဘုန္းမိုးမွာ ေလာကဓံ၏ဒဏ္ကိုငယ္စဥ္ကေလးဘဝမွစ၍
အလူးအလဲခံေနရေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သူမို႔ စိတ္နာနာႏွင့္ေအာ္ကာေရရြတ္မိသည္...

"သားရဲ႕ ဦးေႏွာက္မွာ Glioblastoma ဆိုတဲ့ ဦးေႏွာက္အႀကိတ္ေတြအမ်ားႀကီးပြားေနၿပီ...
အဆင့္3ဆိုေတာ့... အႀကိတ္ေတြရဲ႕႐ွင္သန္မႈက အရမ္းကိုဆိုးဆိုးရြားရြားျဖစ္ေနတာ..."

"သားအရင္က ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ဖူးတာေၾကာင့္
ဒီအႀကိတ္ေတြက ဦးေႏွာက္ထဲမွာ တြယ္ကယ္လာတာ...
အဆင့္1နဲ႔2နဲ႔ဆိုရင္ေတာင္ အႀကိတ္ေတြခဲြထုတ္ၿပီး ထပ္မပြားေအာင္တားလို႔ရေပမဲ့ ေစာေစာမသိတဲ့အခါက်ေတာ့
အခုဆို တစ္ႏွစ္ေလာက္အသက္႐ွည္ဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာေတာ့ဘူး
အဆင့္3နဲ႔4မွာ ရသေလာက္အႀကိတ္ေတြကိုခဲြထုတ္ၿပီး ဓာတ္ေရာင္ျခည္ေပးမယ္...Temozolomideဆိုတဲ့ ကင္ဆာေဆးနဲ႔ ကုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့သက္တမ္းကိုဆဲြဆန္႔လို႔ေတာ့ ရတယ္ဆိုေပမဲ့
ဒီအႀကိတ္ေတြက လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး"

"ကြၽန္ေတာ္က.....ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေသမွာပဲမဟုတ္လား..."

"စိတ္မေကာင္းပါဘူး သား..."

ျပန္လည္ေတြးမိေသာ အေတြးမ်ားက အိပ္မက္တစ္ခုလိုပင္...
မထင္မွတ္ထားသည့္ အျဖစ္အပ်က္ဆိုးတစ္ခုေၾကာင့္ ေရပန္းေအာက္တြင္ ငိုထားရသည္မွာ မ်က္လံုးမ်ားပင္နီရဲေနၿပီျဖစ္သည္...
ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို မည္သူမ်ွမသိ...
မည္သူ႔ကိုမွမေျပာဘဲ တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္မိွတ္ခံစားေနေသာဘုန္းမိုးဘဝ၏
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အားလံုးတို႔မွာ က်ဆင္းလာေသာေရစက္မ်ားႏွင့္အတူ
စီးဆင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္......