Πότε δεν ξέρεις..

T H I R T E E N

Harry's P. O. V

Ξυπνάω και αντί να δω τους γκρίζους τοίχους του δωματίου μου και το ημιδιπλο μου κρεβάτι βλέπω την Εβελιν κουλουριασμενη δίπλα μου και το πιο περίεργο δεν είναι αυτό είναι ότι φοράω μόνο μποξερακι.

Λες να κάναμε κάτι και να μην το θυμάμαι; Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω που ειμαι. Αλλά, ας παρατηρήσω για λίγο την Εβελιν. Είναι τόσο γαμημενα όμορφη κι ας ειναι χωρίς μεικ απ και με ένα απλό μαύρο μπλουζάκι

Θέλω να την πάρω εδώ και τωρα. Είναι ίσως η πρώτη φορά που την βλέπω αβαφτη και είναι πολύ πιο όμορφη.

Εβελιν-"Τι κοιτάς;" είπε με την βραχνιασμενη φωνή της.

Μαλακά καυλώνω. Η φωνή τηςςςςς

Χαρης-"εμ 'βηχω' που βρίσκομαι;"

Εβελιν-"Στην κόλαση. Καλώς ήρθες σε περιμέναμε"

Μιλά λίγο ακόμα ρε γαμωτο

Ασυναίσθητα χαμολεγασα

Εβελιν-"Τι χαμογελάς σαν ηλιθιος; Έχει κάτι η φάτσα μου;"

Γαμωω

Δεν απάντησα. Αυτή για να σηκωθεί από πάνω μου, στηρίχθηκε πάνω στο ένα της χέρι της. Όμως το χεράκι της ήταν...εκει. Κοντά στο ερεθισμένο μου πράμα. Κχμ. Γαμωτο σου Εβελιν

Έβγαλα μια κραυγή γιατί με πίεσε και εκείνη γύρισε να κοιτάξει.

Εβελιν-"Ωχ συγγνώμη" Είπε και απομάκρυνε το χέρι της αμέσως από εκεί.

Το βλέμμα της έπεσε στην στύση μου.

Εβελιν - "Εγώ το έκανα αυτό;" είπε με ενα στραβό χαμογελάκι.

Χαρης-"εμμ.. Ναι"

Με κοίταξε πονηρά.

Εβελιν-"Κρίμα που δεν μπορούμε να συνεχίσουμε γιατί έχω πολλές απουσίες."

Ένιωθα μέσα μου μια φλόγα και ήθελα τόσο να ικανοποιήθω. Από εκείνη.

Εγώ μουγκρισα και εκείνη ανέβηκε από πάνω μου χαμολεγωντας πονηρά.

Κόλλησε τα χείλη της στα δικά μου αλλά για πολύ λίγο.

Εβελιν-" Θα έρθει η ώρα για αυτά... "

Είπε και τριφτηκε κάπως στην περιοχή μου και ήρθε πιο κοντά

Εβελιν-"τώρα εγώ πρέπει να πάω σχολείο"

Μου έδωσε άλλο ένα φιλί και βρήκα αφορμή να την τραβήξω για λίγο παραπάνω κοντά μου.