Aya's Confusion(Book 1)[Gxg]

31. Lost

"Does it make you love her less?" Ang tanong ni TJ.

"No," iling ni Aya. "In fact, I'm just waiting for her to snap. I really want to know what happened. And I admire her. Despite whatever she had gone through, she managed to stay happy. Not everyone can do that."

Napatango-tango si TJ. "Thank you," ika nito sa designer.

Nilingon ni Aya ang kapatid ng kasintahan."For what?"

"For loving my sister. It was the first time she ever let anyone else in, after Clarisse. I could see that she was really happy and in love with you. You know what... for a long time after that incident, I thought she's just faking it--- that happy exterior. Iniisip ko kung sadya bang napaka-positibo lang talaga niyang tao, dahil ganoon naman talaga kami pinalaki ng mga magulang namin o 'di kaya nama'y napakagaling lang talaga niyang magtago. There's no way to tell. Simula't sapul naman kasi'y masayahin na siyang bata. I think, you somehow helped make her happiness real," wika ni TJ.

Napaisip si Aya sa sinabi nito. She was wondering about the same thing. Batid niyang may itinatago ang kasintahan sa likod ng masayahin nitong personalidad.

Napatuwid ng tayo ang dalawa nang makitang bumaba na mula sa tree house si Theodore. Mag-isa lang ito.

"You can go ahead, Aya. She's ready to talk to you," anito nang makalapit.

Tumango ang designer. Bumaling muna ng tingin kay TJ bago nagtungo ng tree house.

Ang mag-amang Theodore at TJ ay umalis na rin nang makaakyat na ang designer. Kumpiyansa silang walang mangyayaring masama. Ligtas naman ang kagubatang ito at may tiwala sila kay Alexa. Kaya na nito ang sarili niya. Madrigals were trained to survive.

Maingat na tinahak ni Aya ang naghihingalo nang hagdan ng tree house. Umuklo siya para makapasok dahil mababa lamang ang pintuan. Mukhang designed iyon para lamang sa mga bata. Mas malaki pala iyon sa loob kaysa sa itsura nito mula sa ibaba. Aya peered her eyes inside. Tanging lampara lamang ang nagsisilbing ilaw at hindi niya gaanong maaninag ang loob. Hinanap niya kung nasaan si Alexa at nakita niya itong nakasandal sa pinakasulok na bahagi, nakatitig sa kanya ngunit blangko ang mukha. Nakataas ang isang tuhod nito habang ang isa'y nakalapat nang deretso sa sahig.

Dahan-dahang lumapit dito si Aya. Maingat ang bawat pag-tapak. Umiingit na ang kahoy na sahig nang dahil sa kalumaan. Lumuhod siya sa harapan ni Alexa. Hinawakan ang kamay nitong nakapatong sa isang tuhod. "Hey..." masuyong bati niya rito.

"Hey..." ang sagot ni Alexa sa medyo namamalat na boses.

Mukhang kagagaling lang nito sa pag-iyak. Wala ring buhay ang boses nito. Nalungkot si Aya. Hindi siya sanay na nakikitang ganito ang kasintahan.

"Do you want to talk about it?" Ang masuyong tanong ng designer. Hindi na niya kailangang magtanong kung ayos lang ba ito dahil nakikita naman niyang hindi.

Malungkot lang na nakatingin si Alexa sa kasintahan. Her face was lifeless.

Aya suddenly missed the silly woman's usual annoying smirk. She couldn't bear looking at Alexa without it. It was breaking her heart.

Umiwas ng tingin si Alexa at tila napakalayo ng tingin. Ilang sandali bago ito nagsalita.

Limang segundo.

Sampung segundo.

Hanggang umabot ng dalawampu.

Hinintay ni Aya na magsalita ito.

"I was ten. Clarisse was twelve. And Gregory, he's a bit older than us--- our big brother. He's sixteen. We were best of friends and were inseparable," simula ni Alexa na deretso lang ang tingin, tila nagbabalik-tanaw sa nakaraan. At sa mahina at mabagal na pagsasalita, "This place--- the falls and this tree house... this is our sanctuary. Anak si Clarisse ni Don Manuel Villamor, ang may-ari ng kabilang lupain. Si Gregory ay anak naman ng tagapamahala ng mga Villamor. Paglagpas sa mga punong narra'ng iyan---" turo ni Alexa sa mga nagtataasang puno mula sa bintana. Ilang hakbang lang ang layo nito mula sa tree house "--- ay bahagi na ng Hacienda Villamor. May mga panahong nasa China kami, pero kapag umuuwi kami ng Pilipinas ay dito kami tumutuloy. Noong huling dalawang taon ko sa elementarya ay dito ako nag-aral. Sina Clarisse at Gregory ay nasa high school na noon, ngunit mga bata pa lamang kami ay matalik na kaming magkakaibigan, simula pa noong anim na taong gulang pa lamang ako. Pagsapit ng alas-kuwatro ay nagtatagpo kaming tatlo sa lugar na ito," may munting ngiti na gumuhit sa labi ng makulit na babae dahil sa alaalang iyon, ngunit ang mga mata'y makulimlim pa rin "madalas na inaabot kami ng gabi rito. Naglalaro ng kung anu-ano. Naglalangoy sa talon. Nariyang nagkukunwari kaming mga sundalo at nakasuot pa talaga ng pang-sundalong damit. Maglalambitin kami sa mga baging patungo sa kabilang bahagi ng ilog, maglalaro ng paint gun, o gagawa ng kung anu-anong obstacle course. Kadalasan ay i-p-prank ang bawat isa. Mahilig kaming gumawa ng mga bitag noon o kaya nama'y butas sa ilalim ng lupa... tapos tatabunan namin 'yon, pagmumukhaing walang butas. Binibiktima ang bawat isa. At minsan pa... pati sarili namin nabibiktima rin sa sarili naming bitag," aniyang may kalakip na tawa "Masayang-masaya kami noon," napahugot ng hininga si Alexa na waring nanghihinayang "Subalit... isang araw... " biglang pumatak ang luha sa mga mata ni Alexa "isang araw ay nawala na lang bigla lahat ng 'yon..." mapait na saad niya, kababakasan ng matinding kalungkutan ang mukha "Tandang-tanda ko pa ang araw na 'yon..." sambit niya na kuminang ang mata "May pagka-kulelat kasi ako sa klase noon eh," nagpakawala ng mapaklang tawa si Alexa kahit hilam sa luha ang mga mata "at no'ng araw na 'yon... ginawan nila ako ng cake at nag-celebrate kami. Dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay nakakuha ako ng mataas na marka sa isang subject. Masayang-masaya kami nang lisanin ang lugar na 'to. Nagsasayaw pa kami habang nasa daan. Mula rito ay inihatid naming dalawa ni Gregory pauwi si Clarisse. Ako nama'y nangangabayo na lamang pauwi o kaya'y sinusundo na lamang ng mga tauhan dito sa farm. Nang hinatid namin si Clarisse nang araw na 'yon... ang nadatnan namin..." napailing si Alexa "ay ang nasusunog na mansyon ng mga Villamor... " humugot muli ng hininga dahil sa paninikip ng dibdib "wala noon ang Papa ni Clarisse dahil nasa isang business conference. At... at mayroong kaalitan noon ang kanyang ama... na... nagpadala ng mga tulisan... at..." tumaas-baba ang dibdib ni Alexa, lalong bumibigat ang paghinga. Lumunok siya "at p-pina-masaker ang buong pamilya ni Don Manuel..." gumuhit ang matinding poot sa mga mata niya "wala silang itinira... mula sa mga tauhan, mga guwardiya, mga katulong, ang mama't mga maliliit na kapatid ni Clarisse... si Clarisse... " sambit niya sa hirap na sa pagsasalita.