𝓘 𝓛𝓸𝓿𝓮 𝓨𝓸𝓾

Κεφάλαιο 4: Μία εβδομάδα μετά

Είχε περάσει μία εβδομάδα από την επιλογή μου. Ακόμα δεν έχω μετανιώσει που επέλεξα την γενναιότητα, αλλά ίσως να είναι πολύ νωρίς ακόμα. Κάναμε εξάσκηση στις μπουνιές με τον Jeffrey, ενώ στο ρινγκ πάλευε η Alicia με την Cristine.

"Πάλι την Alicia έβαλε." λέω στο Jeffrey ενώ κοιτάω προς το ρίνγκ.

"Αν συνεχίσει έτσι σε λίγο θα χάσεις την πρωτιά." μου λέει ο Jeffrey.

"Όσο είμαι μέσα στους 10 καλύτερους δεν με ενδιαφέρει η πρωτιά." του απαντάω μετά από λίγο.

Ο Jeffrey είχε και αυτός βελτιωθεί αρκετά. Είχε περάσει πάνω από την κόκκινη γραμμή.

"Everybody stop." ακούστηκε η φωνή του Eric. "Ας κάνουμε ένα διάλειμμα." είπε δίνοντας το χέρι του στην Cris για να σηκωθεί.

Τον ακολουθήσαμε όλοι στην γέφυρα του χάσματος και εκεί με μια απότομη κίνηση κρέμασε την Cris στην γέφυρα.

Ασυναίσθητα μια κραυγή βγήκε από το στόμα μου και ο Eric με κοίταξε. Δεν βρήκα το θάρρος να τον κοιτάξω στα μάτια. Το μόνο που έκανα ήταν να κρύψω το πρόσωπο μου στο στήθος του Jeffrey που ήταν δίπλα μου.

"Έχεις τρεις επιλογές." άκουσα τον Eric να λέει. "Η πρώτη είναι να πέσεις στο κενό και να σκοτωθείς, η δεύτερη είναι να παραιτηθείς και να μείνεις χωρίς φατρια και η τρίτη είναι να κρατηθείς μέχρι να σου πω εγώ και μετά θα σε βοηθήσουν να ανέβεις."

"Μπορείς Cris." φώναξε η Tris και εγώ χαμογέλασα.

Όλοι ήμασταν με το μέρος της Cris. Ώρες ώρες ο Eric γίνεται πολύ επικίνδυνος. Είναι πολύ περίεργο που όλοι μας είμαστε ζωντανοί ακόμα.

"Ο χρόνος σου τελείωσε. Βοηθήστε τη." με έβγαλε από τις σκέψεις μου ο Eric. "Οι ατρόμητοι ποτέ δεν τα παρατούν. Μάθημα τέλος." πρόσθεσε και σπρώχνοντας μερικά παιδιά έφυγε.

"Τι ήταν πάλι αυτό;" με ρώτησε ο Jeffrey καθώς ψάχναμε τους υπόλοιπους.

"Πραγματικά δεν ξέρω. Ο τύπος είναι για το ψυχιατρείο." λέω και γελάει. "Maggie εδώ." φωνάζω καθώς τους βλέπω στην γωνία.

Σταματάνε και μας περιμένουν.

"Είδες την Cris; Πώς ειναι;" ρωτάει ο Jeffrey τον Will που πέρναγε από δίπλα μας.

"Είναι καλά. Λίγο τρομοκρατημένη μόνο." απαντάει ο Will και συνεχίζει τον δρόμο του.

Πήγαμε όλοι μαζί στον κοιτώνα μας και κατσαμε στο κρεβάτι το δικό μου και του Alex.

O Four ήρθε στο δωμάτιο και κρέμασε στον πίνακα την νέα βαθμολογία μας. Αυτό θα γίνεται στο τέλος κάθε εβδομάδας, μας ενημέρωσε.

Η επόμενη εβδομάδα θα ήταν και το τέλος του πρώτου γύρου, όπου όσοι από εμάς βρίσκονταν κάτω από την κόκκινη γραμμή θα έφευγαν.

"Θέλω να πάω να κάνω τατουάζ." είπα στα παιδιά.

"Άμα είσαι απόλυτα σίγουρη τότε να πάμε." απάντησε ο Alex.

"Τι λες για αύριο; Το σκεφτόμουν πολύ καιρό τώρα. Θέλω και εγώ ένα." είπε η Maggie.

"Σύμφωνοι." της απάντησα και την αγκάλιασα.

"Εεε παιδιά πάμε να φάμε τίποτα πείνασα;" ρωτήσε αμέσως ο Matt.

"Σηκωθείτε πάμε." απάντησε ο Jeffrey.

Μπήκαμε στην τραπεζαρία και καθίσαμε στις μονές κενές θέσεις που βρήκαμε δίπλα στην Tris και την παρέα της.

"Cris είσαι καλύτερα;" ήταν το πρώτο που ρώτησα καθώς καθόμουν δίπλα στον Will και την Maggie.

"Είμαι καλά Jess ευχαριστώ." απάντησε ήρεμα.

Από πίσω μας πέρασε ο Eric. O Will σηκώθηκε και πήγε να φωνάξει το όνομα του.

"Μην κάνεις σκηνή τώρα." του έπιασα το χέρι. "Όλοι ξέρουμε τι παθαίνει όποιος του πάει κόντρα. Είδες τι έγινε με την Cris. Θες να πάθεις το ίδιο;"

Ο Will τράβηξε το χέρι του και ξανά έκατσε κάτω. Ήταν φανερά νευριασμένος με το όλο σκηνικό. Φαινόταν από τις κινήσεις του. Ήταν νευρικές.

Τελειώσαμε το φαγητό και γυρίσαμε όλοι μαζί στον κοιτώνα. Τελικά ήταν πολύ καλή παρέα αυτοί οι τέσσερεις.

Αποφασίσαμε όλοι μαζί να πάμε μια βόλτα. Κατεβήκαμε μερικούς ορόφους και βρεθήκαμε στην έξοδο. Κάναμε μια μικρή βόλτα εκεί γύρω και καθίσαμε οκλαδόν στην άσφαλτο.

Συζητήσαμε για πολλά πράγματα εκείνη την μέρα και ξεχάσαμε για λίγο βαθμολογίες και προβλήματα. Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει γυρίσαμε όλοι πίσω.

"Και τι τατουάζ σκέφτεσαι να κάνεις;" με ρώτησε ο Alex καθώς ξάπλωνα στο κρεβάτι μου.

"Δεν ξέρω ακόμα θέλω κάτι που να δείχνει ποια πραγματικά είμαι. Κάτι που όταν θα το βλέπω θα λέω αυτό είμαι εγώ." λέω

"Καταλαβαίνω. Μάλλον θα κάνω και εγώ. Δεν ξέρω όμως ακόμα." μου απάντησε.

"Να κάνεις. Καληνύχτα." του λέω και σκεπάζομαι.

"Καληνύχτα!" λέει και μου στέλνει ένα φιλί με το χέρι.

Κάνω ότι το πιάνω και οι δυο μας γελάμε.

.....................

Πολύ βαρετό κεφάλαιο έτσι;

Είναι λίγο νωρίς να αρχίσω να γράφω όμως για έρωτες και φιλιά δεν νομίζετε.