အပိုင္း - ၅၈ : တကယ္လို႔တစ္ဘဝလံုးအတူရွိခ်င္တယ္ဆုိရင္ အတူရွိေပးမွာလား? (Z+U)

5.1K 892 63
                                    

Zawgyi

"လာေလ... အိမ္ရွင္းထားတယ္..."

ရွင္းသန္႔ေမာင္၏ ႀကိဳေနမႈေၾကာင့္ ဟန္မင္းပိုင္ အထဲေရာက္လာ၏။

"ခင္ဗ်ားနဲ႔ကိုအာကာက ႏွစ္ေယာက္တည္းေနတာေပါ့..."

"အခုမေနေသးပါဘူး..."

ဧည့္ခန္းကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ အခန္းႏွစ္ခန္းဖြဲ႔ထားသည္ကို ဟန္မင္းပိုင္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးရံႈ႕သည္။

"မင္းသားေလးရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔အိမ္က အခန္းကို ငါးထပ္သားနဲ႔ပဲဖြဲ႔ႏုိင္တာေပါ့... ဒါေတာင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးက လာမေနေသးဘဲနဲ႔ အခန္းဖြဲ႔ထားရတာေလ... ပိုက္ဆံကုန္တယ္..."

"ဘာလုိ႔ အခန္းဖြဲ႔ၿပီးသား ကြန္ဒိုတစ္ခါတည္း ငွားမေနတာလဲ... တုိက္ခန္းေတြကလည္း အခန္းဖြဲ႔ၿပီးသား ရွိတယ္မဟုတ္ဘူးလား... နံရံေလးေတြက ပါးပါးေလးကို..."

အျပင္ဘက္မွ သစ္နံရံေလးမ်ားကို ေခါက္ၾကည့္ေနရင္းေျပာသည့္ ဟန္မင္းပိုင္ကို ရွင္းသန္႔ေမာင္ရယ္၏။ ေလွ်ာက္လမ္းေဘးျပတင္းကို သူ အသာဖြင့္ကာ...

"ဟိုဘက္မွာလည္း တုိက္ေတြရွိေသးတယ္..."

"ေနရာမလပ္တုိက္ေတြ ရွိတာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."

"ေနာက္ေဖးခန္းလုိက္ၾကည့္ဦးမလား..."

"အင္း လြယ္အိတ္အရင္ထားလုိက္ဦးမယ္..."

"လြယ္အိတ္ကို ဧည့္ခန္းမွာပဲ ထားလုိက္ေလ... ကိုယ့္အခန္းက အလြတ္ႀကီး ဘာမွမရွိဘူး..."

စပ္စပ္စုစု သူ႔အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္သည့္ ဟန္မင္းပိုင္ေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ေမာင္ ရယ္သည္။ ထိုေကာင္ေလးကို အသဲယားစြာျဖင့္ သူ အေနာက္မွ ဖက္၏။ ႏွစ္ဦးတည္းဆုိလွ်င္ အသားခ်င္းထိေတြ႔မႈကို ထိုေကာင္ေလးသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ မျငင္းဆန္။

"ဘာလို႔ သံမံတလင္းပဲ ျဖစ္ေနေသးတာလဲ... ပါေကး မခင္းဘူးလား..."

"သူေဌးသားေလး... ဒီတုိက္ခန္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အပိုင္မဟုတ္ဘူးဗ်..."

သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ေခါင္းေလးလွန္ၾကည့္လာသည့္ ေကာင္ကေလးကို ရွင္းသန္႔ေမာင္ နဖူးထက္အနမ္းငံု႔ေျခြ၏။

The Little straight guy is so cute that I can't help but bent him. [OwnCreation]Where stories live. Discover now