Unrequited Love (MCMLMF Season II)

Chapter 39: Answers

PENNY

"Something happened while you were in Paris. Something Vaughn couldn't say easily. I'm tired seeing him miserable. And I think it's something you should know. But it's not my place to tell you. You should hear it from him."

Iyon ang saktong pagkakasabi sa akin ni Alistair. Ang sabi niya pa, pumunta si Vaughn sa France para tapusin iyon.

Meron nga siyang itinatago. Hindi ko alam kung ano iyon, pero alam kong hindi ko iyon magugustuhan.

Pero ngayong nasa harapan ko na si Vaughn, hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Hindi ko alam kung paano dahil noong unang nagtanong ako, hindi 'nya ako sinagot. Natatakot ako. Natatakot ako na baka madisappoint lang ako ulit.  

"Vaughn," ang tanging naibulong ko lang.

Seeing him in front of me makes me want to cry again. I miss him so much. So much that it hurts. My heart wants him. Ramdam 'yon ng buo kong katawan. Alam kong kapag pumunta ako dito, it means binibigyan ko na naman siya ng karapatan at kapangyarihan sa puso ko. I know it's stupid. Lahat ginawa ko para kalimutan siya. But my heart says otherwise. I want answers. Kahit ano pa iyon.

I look at his eyes, seeking for answers.

Bumuntong hininga siya na parang sumusuko na. "It's time, huh?" he said in a bitter smile.

Marahan siyang umupo sa tabi ko at ikinulong sa dalawang palad niya ang kamay ko. "Penny," pagsisimula niya. "Whatever you will hear, I want you to know that it was my choice. And I'm so sorry for choosing to hurt you."

Kinagat ko ang ibabang labi ko at tumango. Seeing that devastated look on his face makes me understand that this will be painful.

Huminga muna ulit siya nang malalim bago magsimula.

Sinabi 'nya lahat. Mula sa lason sa katawan ko noong araw na nagsukat ako ng wedding dress, kay Julian na dahilan 'non para sa kapatid 'nya na si ate Freya pala, na nilayuan 'nya ako dahil iyon ang kundisyon ni Julian para ibigay ang gamot, na nagpanggap siya na mahal ni si ate Freya to the point na nagpropose siya rito, at kung paano niya hinuli si Julian sa tulong ni Alistair, lahat iyon. At habang tumatagal, para akong nauubusan ng hangin. I want to hyperventilate. He's been through so much, so much that I can't even imagine. It's worse than I thought.

Pareho kaming may luha sa mga mata nang matapos siyang magkwento.

I gathered my courage to talk. "Tell me," I choked. "Is it true you've been shot? That you were comatose because of it?" Tinanong ko kay Alistair kung may kinalaman ba 'yung bilog na peklat niya sa may dibdib doon. At iyon ang sinabi niya sa akin. It is a bullet mark.

Hindi siya sumagot. Yumuko siya at hinawakan nang mas mahigpit ang kamay ko. They're cold. His hands are cold.

"Answer me, please," I pleaded. I barely whispered it. Anytime, magbe-break down na ako. This is just too much. Pero kailangan ko itong malaman.

Marahan siyang tumango habang hindi pa rin nakatingin sa akin.

Doon na ako napahagulgol ng iyak. "Why Vaughn?! Bakit itinago mo lahat sa akin ang lahat?! Do you not trust me enough?! We were engaged! Dapat magkasama nating haharapin ang lahat! That's how it's suppose to be, right?! Ang sabi mo sa akin, mahal mo ako. I'm the same Vaughn. I'll do anything for your sake! Kahit ano pa ang kapalit 'non! Kasi mahal kita! You should've known that!"

Niyakap niya ako habang umiiyak na rin. "I'm sorry. I'm so sorry, my love. I know there's no justification to what I've done to you. I thought it's the right thing to do. I thought hurting your feelings to protect your well being is the right thing."