" ေမာင္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ေမာင္သူ႕ကိုေပြ႕ဖက္လာေတာ့ သူ႕ရဲ႕စိတ္ေတြယိုင္လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည္ ။ ေမာင္ဟာ ဒီေလာက္အထိသူ႕အေပၚလႊမ္းမိုးႏိုင္ပါသည္ ။ ၿပီးေတာ့ၾကည့္ပါဦး ေမာင့္မ်က္ႏွာက မၾကာခင္ၿပိဳေတာ့မယ့္မိုးလိုပဲ ။ ေမာင့္ရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ကို သူဘယ္လိုေလ်ာ့ခ်ေပးရမွန္းမသိေတာ့ ။
" ေမာင္ ငါ့ကိုၾကည့္ ၊ ငါ ေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဆိုတာ ေမာင္သိမွာပါ ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ကလည္း ငါ့ကိုဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ခဲ့လဲဆိုတာသိတာမလို႕ ဒီကိစၥနဲ႕ပက္သက္ၿပီး ငါ့ကိုအားနာတာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႕ ။ အကုန္နားလည္ေပးတာမို႕ ငါ့အတြက္ ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ရပါၿပီ ''
" ကေလး...... ကေလး ေမာင့္ကို သ၀န္မတိုဘူးလားဟင္ ။ ကေလးေမာင့္ကိုသ၀န္တိုၿပီး ျပသနာရွာ ထုရိုက္ပစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေမာင္က ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူမွာမလို႕ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဆင္ေျပတဲ့ပံုစံနဲ႕ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေမာင့္ေရွ႕မွာမၿပံဳးျပပါနဲ႕ကြာ ။ ကေလးက အဆင္ေျပတယ္လို႕ဆိုေလ ေမာင္ကကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္ရွိတယ္လို႕ပိုခံစားရေလပဲ ။ ဟင့္အင္း..... ေမာင္က ဒီထက္အမ်ားႀကီး ပိုဆိုးတယ္ ။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ကေလးကို ဂရုစိုက္ဖို႕ေမ့ေနခဲ့တဲ့အျပင္ ကေလးရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုပါ ေမ့ပစ္ဖို႕ႀကိဳးစားခဲ့မိတယ္ ။ ဒီထက္ဆိုးတာက ကေလးအေပၚမွာ သစၥာေဖာက္မိခဲ့တယ္ ။ ဒါေတာင္ အရွက္မရွိ ေမာင္တို႕ၾကားက တတိယလူကို မိတ္ဆက္ေပးမိခဲ့တယ္ ။ ကေလး ေမာင့္ကိုအသိစိတ္၀င္ေအာင္ နာနာေလး ရိုက္ေပးစမ္းပါ ''
ခိုင္ၿမဲေျပာရင္းဆိုရင္း ရာျပည့္လက္ကိုဆြဲယူၿပီး သူ႕ေခါင္းကိုျပန္ရိုက္ေလရာ ရာျပည့္သည္ သူ႔လက္ကိုသူျပန္ရုတ္ကာ ခိုင္ၿမဲ ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ျပန္ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္ ။ ခုခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ေနရတာက ေမာင့္ကို သနားစရာေကာင္းလြန္းသည္ဟု ။ အမွန္တကယ္ပင္နာက်င္ရလို႕ မ်က္ရည္က်တာလား မသိေပမယ့္ ေမာင့္မ်က္၀န္းေထာင့္က မ်က္ရည္စေတြကို သူ႕လက္ႏုႏုေထြးေထြးနဲ႕ အသာအယာဖြသုတ္ရင္း ခိုင္ၿမဲကိုရဲ႕လက္ဖမိုးကို အၾကင္နာအနမ္းတစ္ပြင့္ေခြ်လိုက္၏ ။
