Oldukça uzun bir final bölümüyle karşınızdayım. 🙋 Final hatrına bol bol satır arası yorum yapsanız ne güzel olur. 😉 Hiç yorum yapmayan sessiz okurlarım da ufak da olsa bir yorum yapıp fikirlerini belirtirlerse çok sevinirim. 🙊 Keyifli okumalar hepinize... 💕
***********
Sabah Songül uyandığında Kerem'in kıvırcık saçlarıyla karşılaştı. Kerem başını Songül'ün göğsüne koymuş, ayaklarını da Güney'in karnına uzatmış yan yatıyordu. Songül bu haline gülerek oğlunun saçlarını okşadı.
Bu sırada Güney de yavaş yavaş gözlerini aralamıştı. Üzerindeki Kerem'in ayaklarını görünce gözlerini kısıp mırıldandı.
"Bu ne?"
Songül güldü.
"Beyefendi kaplamış yatağımızı."
Güney:
"Oh.. başını sana ayaklarını bana uzatmış."
Songül:
"Onun ayakları bile tatlı."
Güney:
"Öyle.." diye gülümseyerek Kerem'i yavaşça düz çevirip yatağa bıraktı. "Ben hazırlanıp çıkayım hemen."
Songül:
"Ben de geleceğim."
Güney:
"Sen hiçbir yere gelmiyorsun güzelim. Ben halledeceğim."
Songül:
"Ama Güney.."
Güney:
"Aması falan yok Songül. Bu halde bir de böyle şeylerle uğraşma... Kerem'le kal sen evde." diyerek kalkıp giyindi.
Songül:
"Kahvaltı da yapmadın."
Güney:
"Atıştırırım büroda bir şeyler." dedi ve Kerem'in yanağına minik bir öpücük bıraktı.
Songül:
"Güney.. dikkat et kendine."
Güney Songül'ün yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.
"Siz de dikkat edin bitanem... Beni düşünüp de stres falan yapma tamam mı?"
Songül başını olumlu anlamda salladı.
Güney:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...
