Yıllar Sonra

Bölüm ~ 42

Songül odada yatağa oturup ayaklarını uzatmış telefonuyla uğraşıyordu.

Bir süre sonra Güney içeri girdi.

"Gönderdim sonunda şerefsizi." diyerek yatağın kenarına oturdu.

Songül:

"Nasıl gönderdin?"

Güney:

"Karım bekliyor.. müsade etsen de biraz başbaşa kalsak dedim."

Songül gözlerini iri iri açmıştı.

"Öyle denir mi Güney."

Güney:

"Kızım duymadın mı dediklerini? Vurmadığıma şükretsin."

Songül elini Güney'in elinin üstüne koydu.

"Tamam sakin ol.. bir daha getirmezsin eve."

Güney:

"Görüşmeyi de düşünmüyorum bir daha. Öyle adi adamla işim olmaz."

Songül Güney'i sakinleştirmek için gülerek "Karısını da kıskanırmış." diye Güney'in yanağını sıktı.

Güney:

"Kıskanırım.. sen de bu kadar güzel olma." diye Songül'e yaklaştı.

Güney'in nefesi yüzüne çarparken Songül yutkundu.

Güney:

"Nurgül gelecek olmasaydı güzel planlarım vardı."

Songül:

"Gelmeyecek.."

Güney:

"Gelecekti hani?"

Songül:

"Mesaj atmış. Alper'le sinemaya gideceklermiş. Yarın gelsem olur mu dedi. Tamam dedim ben de."

Güney:

"Güzel..." diye mırıldanarak Songül'ün boynuna öpücükler kondurmaya başladı. "Oh.. işte enerji kaynağım şu koku." dedi Songül'ün kokusunu içine çekerken.

Songül Güney'in saçlarını okşadı.

"Güney.."

Güney:

"Hm?" derken öpücükler kondurmaya devam ediyordu.