Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 3

Marahas kong pinahiran ang luha sa pisngi ko. I rolled my eyes at dinampot ang baril na nabitawan ko. Nakakainis. Nakakahiya. Akala ko may humila sa labas. Yun pala, tinulak nya lang ang pinto. I glared at him again bago bumalik sa kape ko. I want to punch him pero hindi muna ngayon. Ulitin nya pa ang ginawa nya at makakatikim talaga sya sa akin.

Inubos ko ang kape ko sa isang inuman. Mainit pa ito pero tiniis ko dahil sa inis ko.

Tumayo ako at naglakad patungo sa pinto. Tumabi naman sya nang buksan ko ito. Inarapan ko sya bago ako lumabas. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi na mas ikinainis ko.

Tinignan ko ang dalawang changer. They're sniffling and growling. Hinahanap nila kung saan nanggagaling ang amoy. Their heads wriggled as they sniffed, finding where the delicious scent is coming from. Naglakad ako patungo sa kanila. Nawala ang kaba ko dahil sa galit ko kay Phoenix. Alam kong pinapanood nya lang ako pero hindi ko sya nilingon. Malapit ng sumikat ang araw.

The changers are now snarling while looking at me. Inilusot ng isa ang kanyang mga kamay na puno ng dugo at sugat. Parang gusto akong yakapin. She has broken teeth. Some of it are missing. The half of her face is nearly gone. I can see maggots from here festering her poor stomach. She's wearing a dress covered with sludge and dark blood. I grimaced and turn my gaze to the other changer. It's an old man. I covered my nose. Poor old man. May mga nagkalat na dugo sa mukha nya. I can see his esophagus from here. His arms was skin less and I can see its bone. I think of it as the worst but I'm sure as hell that changers out there are worser than these fella. Questions formed in my mind while looking at them. Did they ran feeling so hopeless? Did they sacrificed themselves?

They became too loud now. Growling, gnashing their teeth, reaching for me with those jaundiced eyes telling me how ravenous they are.

Itinaas ko ang baril ko at itinutok sa babaeng changer. Pero dumaan si Phoenix sa tabi ko kaya agad kong hinawakan ang tshirt nya.

"What do you think you are doing?" I exclaimed.

He lifted his right hand holding an axe. Kumunot ang noo ko. He will gonna kill them with that? That's too risky.

"They are my target Phoenix." I uttered, gritting my teeth in annoyance.

Tinignan nya ang kamay kong nakahawak sa tshirt nya bago bumuga ng hininga. Mas hinigpitan ko ang hawak sa itim nyang suot.

"And you'll get other changer's attention with the noise of it." And her rolled his eyes. "Let me kill them and I'll give you a different target."

"No! What if matalsikan ka ng dugo nila at maging infected ka rin?" Naiinis kong sabi.

"You're worried of me." He stated kaya nanlaki ang mata ko.

"Bahala ka sa buhay mo." Sabay bitaw na may halong tulak ko sa kanya.

It was supposed to be my target and it will get me ready before we head out. But he has a point, makakakuha ng atensyon ng ibang changers ang malakas na tunog kung gagamit ako ng baril. And no way in hell na ako ang magliligpit sa mga yun gamit ang palakol na dala nya.

Hindi pa nakakasikat ang araw ay nanggagalaiti na ako sa galit kay Phoenix. Ayokong tuluyang masira ang araw ko.

I heard a crushing sound, twice but I did not bother to look at Phoenix. It's too selfish of me. What if there are other changers out there lurking without him knowing? Tinignan ko ang kinaroroonan ni Phoenix. The gate is open and he's outside. Tumakbo ako pabalik sa gate at iniangat ang baril ko, handa kung may biglang susulpot na changer. Phoenix are now dragging their bodies. The sun is slowly creeping high. Natamaan ng sinag ng araw ang pabalik na si Phoenix. Iniwan nya ang mga patay sa di kalayuan. Walang kahit anong talsik ng dugo sa katawan nya pero ang dulo ng palakol ay nababalot ng parang putik mula sa ulo ng mga changer.