The Enigmatic Mafia Prince

Chapter 17 : Billboard

"Alam mo ba ang sinasabi mo Mikael?" Mahina pero may panunudyong sabi ni Dwight. "You'll pay for that later" sabi niya bago umalis.Nakatingin lang ako sa likod niya habang naglalakad siya palayo.Grabe ang broad pala ng shoulders ng adik na yun.

Napangisi nalang ako ng malapad bago maglakad paalis.Pay for that later? Eh uuwi na ko.Napahalakhal na lang tuloy ako sa pagbabanta niya,May pa later later pangnalalaman ang gago.

May lumapit sa aking lalaking"Bakit ata ang laki ng ngiti mo ngayun Kaden" nakangiting tanong sa akin ni Daven.Nakuha niya ulit ang arrow sa dart nahinagis ko sa kotse ni Dwight.Buti at hindi nagalit si Dwight sa kanya.Hindi nalang ako umimik dahil kung magsasalita ako tatas ang convo namin.

"Kaden busy ka ngayun?" Nakangiti niyang sabi,Hindi ko alam kung anong meron itong si Daven lagi kasi siyang nakangiti na parang wala lang sa kanya ang lahat ng bagay.

"Oo" tanging sagot ko habang naglalakad parin ako patungong parking lot.

"Uwi kana? Hatid na kita"

"May kotse ako" sagot ko at tiyaka ko siya tinaasan ng kilay ng huminto na ako. "May sasabihin kapa?" Mataray kung sabi.Mabilis siyang umiling

"Ah.Wala wala na.Sige bye" sabi niya kaya muli akong lumakad papunta sa kotse ko.

Nagsimula na akong mag-drive ng biglang umulan.Hindi umabot ng ilang minuto ay sobrang traffic na agad.Hindi ko talaga magets kung bakit kapag konting ulan lang agad traffic.Parang instant noodles lang kasi itong traffic.Just add water.

Napaangat ang tingin ko sa billboard dito sa edsa.Nakita ko agad ang isang pamilyar na mukha na nakapose sa isang malaking billboard dito.Parang bigla nalang agad naglakbay ang sakit na ilang taon ko ng pinigilan.Ilang beses ko nang iniiwasan pero bakit ang sakit parin? Ang saki sakit parin na makikita siyang masaya na nakapose sa isang mamahaling produkto habang ako naghihirap at nasasaktan sa bawat tingin ko sa mukha niya.

Ilang beses ko nang gustong kamuhian siya pero bakit hindi ko magawa? Hindi ko magawang kamuhian siya sa lahat ng ginawa niya sa akin kahit iniwan niya pa ako ay hindi ko siya kayang kamuhian.Nakakainis,bakit ang unfair ng buhay? Bakit ganun bakit siya masaya ako hindi?

Nagulat ako ng may bumusina sa likod ko at doon ko namalayang 'Go' na pala,pinahid ko ang munting kuha na lumabas sa mata ko bago magdrive ulit.

Hindi.Hindi ako magpapatalo sa kanya.Kung masaya siya sa buhay niya ngayun ipakita ko that I'm a better person.Na kaya ko kahit wala siya,kinaya ko kahit iniwan niya ako.

Pagkarating ko sa apartment ko ay agad akong nag-bihis,mamaya pa ang ROD kaya okay lang sigurong uminom muna ako bago pumunta.Nagbihis lang ako ng Tattered Faded Boyfriend hipster jeans,White sleeveless Crop top and pumps.I applied nude lipstick and konting powder.Napangiti ako ng mapatingin ako sa kabuan ko sa salamin.

I looked sexy and sophisticated.Nagsimula akong maglakad pero hindi palang ako nakatatlong hakbang ay agad akong natapilok "Ay kabayong bakla" napasigaw ako kaya dinampot ko nalag ang heels ko tiyaka nakapaang bumaba sa hagdanan.

Nang makarating ako sa Bar ay agad akong uminom,hindi pa gaanong maraming tao dahil maaga pa.Ilang baso rin ang ininum ko hangang hindi ko namalayang alas diyes na pala.Pero pagkatayo ko mula sa long chair dito sa bar counter ay doon nagsimulang umikot ang mundo ko.

"Magkano?" Tanong ko sa bartender na ng serve sa akin ng drinks.

"Two thousand five hunred seventy six and twenty five cents po lahat Ma'am"

"WHAT?" Gulat na tanong ko sa bartender. "Ang mahal naman" I grunted.Ngumitiang bartender sa akin at tiyaka niya pinakita ang receipt.

"All in all Twenty eight shots po discounted pa po yan"tinaasan kong kilay ang bartender tiyaka ako mahigpit na napahawak sa counter.Feeling ko kasi kapag bibitaw ako ay iikot ako at matumba.