Bed friends? (Completed)

Chapter 23: If only

Masaya sana kung pati puso niya, nahulog na rin sa 'kin.

Alam ko, ang corny. H'wag niyo nalang pansinin.

Para akong nagising sa isang panaginip nang magsalita siyang muli.

"Tara na!"

Gaya nang napag-usapan, lumabas kami sa may back gate. Buti nalang at walang nakabantay ro'n kaya malaya kaming nakalusot.

Hindi pa kami nakalalayo nang bigla kaming harangin ng isang grupo ng mga lalaki. Mukhang schoolmate namin ang mga 'to base na rin sa suot nilang uniform. Pinagmasdan ko sila. Mukhang pamilyar ang mga mukha nila! Kaso hindi ko maalala kung sa'ng department sila nabibilang.

"Mawalang galang na. May lakad kami at hindi niyo naman pag-aari 'tong daan kaya tumabi kayo."

Siniko ako ng kasama ko.

"Ano?"

"Ayusin mo naman 'yang pananalita mo! Kaya ka napapa-away," bulong niya.

Wala akong paki! Sanay na naman ako. Saka kayang-kaya ko namang patumbahin 'yang mga 'yan.

Maya-maya, lumapit sa 'min 'yong isang lalaki. Nasa likod kasi siya kanina kaya hindi ko ga'nong makita ang mukha niya. Saka ko lang napagtanto na tama ang hinala ko nang magkaharap kaming dalawa.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa," aniya. "Layuan mo si Erica kung gusto mo pang mabuhay." Ang kapal talaga ng mukha niya! Matapos ng lahat nang ginawa niya? Sira-ulo ba siya?

"Bakit ba? Sino ka ba sa buhay niya para sabihin 'yan? Ex ka lang naman niya," sagot ko sabay ngisi. "Saka isa pa, siya naman 'tong kusang lumalapit sa 'kin. Bakit hindi siya ang pagsabihan mo?"

"Wala kang karapatang lumapit sa kaniya dahil una sa lahat, akin lang siya. Kaya sa susunod na makita ko kayong magkasama, dudurugin ko 'yang pagmumukha mo." Akala niya ba natatakot ako sa kaniya?

"Hindi na kayo kaya malaya akong gawin ang gusto ko. Lalapit ako sa kaniya kung kailan ko gusto at wala kang nang magagawa-"

Hindi ako natapos sa pagsasalita dahil bigla nalang niya akong sinuntok. Napasigaw tuloy ang kasama ko dahil sa gulat.

Tangina, ang sakit! Parang nadurog ang panga ko dahil sa lakas ng impact! 

Papatalo ba naman ako? Lintik lang ang walang ganti kaya binanatan ko rin siya ng isang malupit na suntok sa napakatigas niyang mukha.

"Gago ka! Matapos mo siyang saktan, nagawa mo pang sabihin 'yan?" sigaw ko sabay suntok sa sikmura niya.

"Tangina mo! Wala kang alam kaya h'wag kang makisawsaw sa gulo namin!" Aray! Tinamaan na naman niya ako! Namumuro ang walang 'ya!

"Ano ba, tama na 'yan!" sigaw ng bestfriend ko. Kaso itong gago, ayaw paawat! Ang mga kasama niya, parang mga timang lang na nanonood sa bakbakan namin.

"Loko ka pala! Pinakawalan mo siya tapos ayaw mong may nakikita siyang kasamang iba? Tarantado!"

"Tumahimik ka! Siya ang nang-iwan at hindi lang naman ako ang may kasalanan! Hindi lang siya ang nasasaktan. Wala kang alam kaya wala kang karapatang pagsalitaan ako ng masama!" Kasabay nito ay dumapo ang isang malakas na suntok sa mukha ko.

Tangina, parang nabali ang ilong ko sa ginawa niya! Ang lakas sumuntok ng gago!

Magsasalita na sana ako nang maramdaman kong may humampas nang malakas sa ulo ko, dahilan para bumagsak ako sa lupa. Umiikot na ang paningin ko dahil sa nangyari, sinabayan pa ng hapdi at kirot na dulot ng pinsalang natamo ko. Tiniis ko ang sakit at pinilit na bumangon ngunit pinagtatadyakan ako ng mga loko.

Taking advantage ang mga walang 'ya, pinagtutulungan ako! Mga mandaraya! May dala pang pamalo ang iba!

Lintik! Parang dinudurog ang mga buto ko dahil sa sakit.

"Ano ba, tama na! Paki-usap! Bitawan niyo ako! Tama na!" sigaw ng bestfriend ko.

Saktan na nila ako, h'wag lang nilang galawin ang mahal ko.

Pinilit kong lumaban ngunit hindi ako makawala. Hawak ako ng dalawa kaya hindi ako makalaban nang ayos. Panay ang suntok at sipa nila sa 'kin na may kasama pang malulutong na mura.

Kinuha ko ang cellphone mula sa 'king bulsa at pinindot ang speed dial ng number ni Allen. Salamat dahil agad niyang sinagot ang tawag.

"Hello?" bati niya.

"T-Tulong..." Shit! Parang nahihirapan akong huminga bigla!

"Anong nangyari, 'tol? Nasa'n kayo?"

"Na'ndito kami 'di kalayuan sa may back gate, malapit sa may-" Hindi ko natapos ang sinasabi ko dahil may biglang umagaw ng phone ko. Hindi pa nakuntento ang mga loko, binasag at tinapak-tapakan pa ang walang kamalay-malay kong cellphone. 

"T-Tama na, please! Tama na..." paki-usap ng bestfriend ko na sinamahan ng paghikbi.

Pinipilit niya pa ring makawala mula sa dalawang lalaking pumipigil sa kaniya. Sigaw pa rin siya nang sigaw kahit hindi siya pinapansin ng mga walang 'ya. Pinipilit niyang lumapit sa 'kin ngunit hindi niya magawa. Maya-maya, tuluyan na siyang napahagulgol.

Ang ayaw ko sa lahat, ang nakikita siyang umiiyak nang dahil sa 'kin.

Humanda sila kapag nakawala ako! Magbabayad sila! Makikita nila!

Nasa'n na ba sila Allen? Bakit ang tagal nila? Mamaya baka may mangyaring masama sa bestfriend ko.

Baka saktan nila ang bestfriend ko. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nangyari 'yon.

Para akong unti-unting nawawalan ng lakas. Hindi na ako makalaban pa. Pakiramdam ko, malalagutan ako ng hininga. Lintik, mukhang aatakin pa yata ako ng asthma!

Katapusan ko na ba? H'wag naman sana.

Unti-unting nagdilim ang paningin ko.

Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari.

***

A/N: Dedicated 'to para sa kaibigan kong si Eunice. Salamat bes sa pagbabasa ng story kahit may pagka-ano hahaha saka salamat din sa pagre-recommend nito sa classmates mo :>> Anyway, salamat sa mga sumusuporta! :>> Next time ulit kapag hindi ako busy.