n o w p l a y i n g
crush by david archuleta
Hawak mo ang kanyang kamay na kanina mo pa hindi binibitawan. Kanina kasi ay hinablot mo kaagad ang kanyang kamay nang akmang ililingkis ni Wendy ang kanya braso kay Jongdae. You'd see a red when you see that, nang bigla mong hinila si Jongdae palayo sa babaeng bokalista.
Hindi mo magawang tingnan ang katabi mo. Hiyang hiya ka sa ginawa mo at kahit ikaw ay nagtataka sa kabaliwang ginawa mo.
Siguro dahil sa kahihiyang ginawa mo, hindi ka magawang kausapin ni Jongdae, kaya hanggang chat lang ang kinaya niya.
"C'mon, you can talk right?" Hindi mo maiwasang punahin siya. Naiinis ka dahil nagmumukhang ayaw ka talaga niyang kausapin.
Jongdae's ears burn in red. Nadamay pa ang buong mukha niya.
At dahil maharot ka linapit mo ang mukha mo sa kanya.
"Bakit ayaw mong magsalita?" Naiiritang tanong mo sa kanya. You pouted and glared at him.
Napatitig naman siya sa iyong mga labi at mabilis din namang umiwas ng tingin.
Akmang magta-type pa siya sa kanyang phone ngunit mabilis pa kay Flash na inagaw mo ang kanyang phone.
"Bakit pag si Wendy ang kausap mo, napakaconfident mo sa kanya. Samantalang sa'kin. . ."
Hindi mo na naituloy ang sasabihin mo dahil bigla mo siya tinalikuran. Napapikit ka at bumilang ng sampu para pakalmahin ang sarili.
"Hindi kasi kita kayang abutin."
". . .You're out of reach, Im Sangyeon."
Lumingon ka ulit sa kanya.
"May sinasabi ka ba?"
Umiling ito habang nanlalaki ang mga mata. Napaisip ka na baka guni-guni mo lamang iyon.
"S-saan ba kasi tayo pupunta?" Napasinghap ka nang bigla siyang magsalita.
Unti-unting umangat ang sa sulok ang iyong mga labi.
"Saan mo ba gusto pumunta?"
"Ibigay mo kaya muna ang. . . yung phone ko. Akin na muna."
Ngumisi ka sa kanya habang pinaglalaruan mo ang kanyang phone sa iyong kamay.
"Well. Hindi ko muna ibibigay ito hangga't hindi ka namimili ng pupuntahan natin."
He suddenly flustered.
"Hinila-hila mo ko dito tapos hindi mo naman pala alam kung saan tayo pupunta?" He snapped.
Napanganga ka sa kanyang napakasavage na balik sayo.
Sumimangot ka sa kanya.
"Makakakain na sana ako kasama ni Seungwan, kung hindi ka lang dumating p-para gumawa ng eksena." Umiwas na naman siya ng tingin.
Parang may pumutok na ugat sa utak mo at parang natriggered dahil sa kanyang mga salitang ibinato sa'yo.
Naniningkit ang iyong mga matang nakatingin sa kanya. Napalunok naman siya at napaatras.
"So, para mo na ring sinasabi na ayaw mo 'kong makasama?!" Bulyaw mo sa kanya.
Napapikit siya sa lakas ng iyong sigaw.
Napatutop ka sa iyong mga labi. Still can't believed na nagawa mong manigaw ng tao sa kabila ng parating pagiging kalmado ng iyong ugali.
He finally looked at you, straight in your eyes.
He whispered, "Damn, feeling ko para akong may asawang nagagalit dahil naglilihi."
At dahil narinig mo iyon. Hindi mo maiwasang mamula.
