Yoongi pek sevgi görmüş birisi değildi. Kalbinin içindeki boşluğu doldurmak istiyordu. Kalbi oluk oluk kan ağlarken hissettiği acıyı biraz olsun dindirmek istiyordu. Yoongi sadece tutunacağı bir dal arıyordu.
Şirin görüntüsüne rağmen uzaktı, soğuktu. Tabii bu dışarıdan böyleydi. Yine de insanlarla pek iyi iletişim kurduğu söylenemezdi. Kimseye kolaylıkla yaklaşmam görüntüsü verse de hepsiyle yakınlık kurmak ve onlarla birlikte güzel anılar paylaşmak istiyordu. Ama içindeki o kimse seni sevmeyecek hissi asla susmuyordu. Bu en büyük engeldi.
Sonra Jungkook'u gördü. Simsiyah olduğunu düşündüğü aciz kalbi farklı hissetti. Yoongi bu hissi o kadar sevdi ki bütün kederini anlık unuttu. O his yeniden içinde tekrarlandı fakat umudu buna izin vermedi.
'O seni sevecek." dedi
Giderek ona daha çok kapıldı. Ona daha çok tutundu. Jungkook onu defalarca reddetse bile asla geriye çekilemedi. Öyle ki bu giderek daha tehlikeli olmaya başladı. Bir zaman sadece uzakta izlerken artık ona yaklaşan kim varsa onu mahvediyordu.
O mahvettikçe Jungkook onu misliyle mahvediyordu.
Jungkook'u kaybetmekten korkuyordu. Ona hiç sahip değildi belki ama korkuyordu işte. Onu itiyordu ama bu Yoongi'yi etkilemiyor, daha da bağlanmasına neden oluyordu.
Tutunacağınız birçok dal varken bir tanesini bırakmanız kolaydır çünkü tutunabilrceğiniz başka dallar da vardır fakat tek dalınız olduğunda bırakmanız pek kolay değildir.
…
Umarım anlayabiliyorsunuzdur çünkü bu konuda pek iyi değilim.
Hikayenin fark edilebilmesi dileğiyle...
