Bought & Sold to Mr.Lunatic

Ch.31

Masaya akong nagluluto ngayon dahil sa nangyari kanina.Kahit masakit yung sinasabi niya ay masaya ako kahit martyr na martyr na ako sa sarili ko.

Hinintay kong dumating siya at nanlumo naman ako kasi 9:00 na ng gabi eh hindi pa siya dumadating.

Sumigla naman ako ng marinig ko ang tunog ng kanyang sasakyan.Pumunta ako sa labas para salubungin siya ng busy ito sa kanyang cellphone na may kinakausap habang nakatalikod.

Wala naman akong karapatan para questionin siya,kung ano ang gagawin niya at kung sino ang kausap niya.Alam kong masama ang makinig sa iba,pero parang may nagtutulak talaga sakin na pakinggan.

Parang may gustong iparating na kailangan kong malaman.

"Ara,you didn't know how much I miss you.I want to hug you so tight right now.Please babe.Umuwi ka na"Rinig kong sabi ni Rahum.Nanghihina ang mga tuhod ko sa naririnig ko,si Ara pala si Josephine.Nakakalungkot kasi dapat nakinig na lang ako noon ni Josephine na planado lahat kaya lang ang tanga tanga ko eh.

"I love you babe.And if you bother about her?Well wala akong pakialam sa malanding babaeng iyun.Umuwi ka na miss na miss na kita.Yes I will babe"sunod-sunod niyang sabi,habang suno sunod din ang pagtulo ng luha ko.

"Sure babe,kung yan ang gusto mo.I will file an annulment as soon as possible."di ako nagkakamali ng pagkarinig,he will file an annulment.

I expected this and he will get his revenge

pero ganon pala talaga kasakit pag sa kanya na mismo galing.

"Yes babe.Maghihigante ako sa kanila,I will definitely kill them together with her brother."Di ko alam kung mananatili pa ba ako dito

Manhid na manhid na ba talaga ako at pati pagsisindak niyang patayin ako ay hindi na ako natatakot sa kamatayan?

I stop.Paano kapag may nabuo?I didn't take a pills,paano ang anak namin?Bigla naman akong natakot.

Simula ng ikasal ako sa kanya,lagi sakit at lungkot ang naidudulot niya.

Tama pa ba tuh?

Pumasok ako sa kwarto namin,umiyak ako ng umiyak.May nahagip sa mata ko,our wedding picture frame.Kinuha ko ito at tiningnan,kahit anong mangyari ay papahalagahan ko.Kahit anong mangyari ay mananatili to sakin,isang alala man lang.

∆ ∆ ∆

Days passed and multiple bad things happen.Si Rahum palaging lasing at sinasaktan ako.Araw gabi binababoy niya ako.

Wala siya sa bahay lagi at palagi akong pinagbabantaang wag lumabas kundi ay anomang oras papatayin niya ako.Mas mabuti pa ngang mamatay eh sa ang sakit na nararamdaman ko.

Sobrang dami na ng pasa ko,di ko alam kung mabubuhay pa ba ako.He's busy always at ayaw na ayaw kong isipin na abala siya sa pagiging sindikato.Mas mabuti pa kung si Josephine nalang yung kasama niya.

Kinakabahan ako lagi,paano kapag mahuli ang illegal na transaksiyon ng organisyon nila?Paniguradong damay si Rahum,nakakalungkot kasi ako yung dating sumusugpo sa mga masasama pero eto ako ngayon na kahit asawa ko ay isang sindikato ay pinagtatakpan ko pa.Naimana din pala ng daddy niya ang kasamaan neto sa kanya.

I never imagined entire out of my life na isang mafia ang minahal ko.Gustohin ko mang dumalaw kina mommy ay hindi ko pa magawa.Natatakot akong magalit siya sakin.

Hinihintay ko siyang bumaba,iniwas ko ang paningin ko sa blanko niyang mukha.

"Kain ka na Rahum"ngiti ko pa,akala ko pa ay lalabas ito ng dumiretso ito sa pag-upo at sinimulang kumain.

Nagulat naman ako sa tinuran neto,nakatayo lang ako sa gilid ng tumikhim ito.

"Joined me"malamig niyang usal at dali dali akong umupo.Sobrang lawak ng ngiti ko na halos na mapunit.

"Why are you smiling idiot?"he said habang kinakain ang omellete na niluto ko.

"M-masaya lang k-kasi kumain ka sa harapan ko"nauutal ko pang saad pero parang wala naman siyang narinig at patuloy lang na kumain.

"Get ready,umalis ka sa kwarto ko at lumipat sa guest room"sabi niya habang hindi nakatingin sakin.

Napakunot naman ang noo ko,bat naman niya ako papalipatin?

"Josephine will be here soon"ang dati kong malawak na ngiti ay para namang napunit sa sinabi niya.

"J-Josephine?A-ano naman ang gagawin niya dito?"pinilit kong maging kaswal sa harap niya at hindi pinahalatang iiyak.

"Anong pake mo?Asawa lang kita sa papel kaya wag kang umasta na parang pag-aari  mo ang bahay na tuh"he shout at nanginginig ako sa takot?Hindi kundi nanginginig ako sa galit.

Paano niyang nasabi na asawa lang ako sa papel?Ganun nalang ba yun lahat at ni kahit isang katiting ng pag-ibig ay wala siyang maramdaman sakin.

"Isa siyang kabit Rahum kaya—"Hindi ko alam kung bat ko iyun nasabi baka dahil sa galit ko.Totoo naman,kasal kami at ako lang yung babaeng nagmamay-ari sa kanya.

"Mistress?What did you say?"napaatras ako ng bigla niya ako sinampal ng pagkalakas lakas.Napaupo ako sa sakit at kirot ng pisngi ko.

"How dare you to tell bad thing's about Ara,walang wala ka sa kanya Stella.Tandaan mo yan kasi isa kang malaking malandi sa paningin ko at mukhang pera"

Hindi ko alam at ang sakit sakit ng sinabi niya,masakit pa sa sampal ang nararamdaman ko ngayon.

"Remember your brother will come for you Stella,now tell me any last words para sa kuya mo?"he smirk,napakuyom ako ng kamao.

Ganun na lang ba ang galit niya sakin at kailangan idamay ang kuya kong walang kaalam alam sa pagpatay ng ate niya.

"P-please Rahum,ako nalang wag ang kuya ko"pagmamakaawa ko.

"Not now Stella"he said at iniwan akong tulala sa kusina.

vote and comment