The Girl Grim Reaper (Completed)

Chapter 38

Nang maisara ko ang pinto ng kotse ni Luijin, malakas akong napabuntong hininga. Napatingin ako sa hawak kong pulseras at mabilis na sinuksok 'yon sa bulsa ng aking suit. Ghad! Bakit ba kasi hindi siya nagsabing uuwi na siya dito? Bakit bigla bigla nalang siyang dumadating ng hindi sinasabi sakin?!

I glared him and I was about to burst when his lips sticked to mine. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niyang paghalik. His kisses was aggressive and famished.

Napapikit ako sa kaniyang mapusok na halik at hindi ko mapigilang ipulupot ang aking braso sakaniyang leeg at gumanti sa bawat halik na kaniyang binibigay. Naramdaman ko naman ang kaniyang kamay na humahaplos sa aking bewang. Gosh, I really missed his touch! I missed him so much! Anong ginawa mo sakin, Luijin? Bakit ako nagkakaganito?

Huminto siya sa paghalik sakin at diretso akong tinignan sa mata. Magkalapit parin kaming dalawa. Nakapulupot parin ang aking braso sakaniyang leeg at nakahawak naman ang kaniyang dalawang kamay sa magkabilang bewang ko.

"Gusto lang kitang sorpresahin sa pag dating ko. Hindi ka ba na-sorpresa?" He asked. Nawala bigla ang pagkainis ko sakaniya. Kahit ano yatang gawin kong galit or inis basta makita ko lang siya ng malapitan nawawala na agad ang inis at galit na iyon. Hays, Luijin.

"I was surprised." Sagot ko at tinaggal ang pagkakapulupot ng aking braso sakaniyang leeg pero siya, nanatili paring nakahawak ang kaniyang dalawang kamay sa aking bewang. "Sino ba namang hindi mas-sorpresa sa ginawa mo?"

He smiled. "Don't get mad. My works in Cebu were all done. I finished it already for my early comeback."

I pout my lip. "Hindi mo sinabing uuwi ka na agad."

"Coz I want to surprise you."

I tsked. "Dapat sinabi mo parin."

"Surprise nga diba? Tss." Napapikit ako ng bigla niyang kinurot ang ilong ko. Epal talaga 'to lagi. Argh.

Tinitigan ko ang mukha niya at kita ko ang pagod sakaniyang mukha. Bigla akong nakaramdam ng guilt. Pagod siguro siya sa byahe tas sinungitan ko na agad siya pagkadating niya dito. Hays!

"You should rest. You look tired." Sabi ko habang tinitigan ang kabuuan ng mukha niya. Kulang kulang yata siya ng tulog.

He just grinned. "No. I'm not tired anymore because of what we did lately."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Bastos!"

Tinawanan niya lang ako.

"Simulan mo ng mag maneho para makapagpahinga ka na sa bahay niyo." Suhestyon ko.

"Bahay nating dalawa 'yun. At tayong dalawa ang uuwi dun." Mabilis na sagot niya. Napairap nalang ako.

"I have something to do. Sorry, I'm not coming with you." Sagot ko at binuksan ang pinto ng kotse niya.

"Is that important than me?"

Natigilan ako ng bigla niya 'yong sinabi. Hinarap ko ulit siya at tinawanan.

"Of course, this is important. But, you know you're the most important." I answered.

He frowned. "I want to be with you."

I laughed. "May trabaho ako, Luijin. Kailangan ko 'yon tapusin."