Forever With The Vampire

Chapter 43

WARNING! SHORT CHAPTER AHEAD!

Daze's POV

Kakatapos ko lang dito sa work ko and I'm on my way home when I see Cassandra's car. I think dalawa ang nasa loob ng kotse. And when I use my power, Cassandra is with my wife!

Dahil sa curiosity sinundan ko sila and fuck! Just what the fuck? Bakit sila nasa tree house ng tatlong Villacerlyn? This is bad. Fucking bad!

Akala ko mapag kakatiwalaan ko si Cassandra pero hindi pala.

At maya-maya pa ay iniwan ni Cassandra si Cindy mag isa doon. After a moment I saw Ashron walking towards at my wife! The heck Ashron!

I can't fucking hear their fucking conversation! Kung kaya ko lang maging invisible para masuntok ko si Ashron nagawa ko na.

After their conversation plus landian, pumunta na sila sa loob ng tree house.

Siguro ilang oras akong nag hintay para bumaba si Cindy sa tree house, gabi na nga eh. At nung nakita ko syang pababa sa tree house ay pinaharurot ko agad ang sasakyan ko pauwi sa bahay namin.

It hurts. It damn hurts! Para akong sinasaksak ng ilang kutsilyo sa puso. Parang pinipiga ang puso ko. Sobrang sakit! Sobrang sakit na makita mo ang mahal mo sa piling ng mahal nya, yung mahal talaga nya. Ang sakit dahil hinayaan kong mangyari yun. Alam kong masasaktan ako sa bandang huli, pero hindi ko inaasahang gnitong kasakit. Sumugal ako, at ako ang talo. Ako na lang palagi.

Ilang sandali pa ay may kumatok sa pintuan ng kwarto namin ni Cindy. And I guess she's here.

"Hi darling!" sabi nya sa akin sabay yakap. Yumakap din ako sa kanya pabalik.

"Hi.." sabi ko. Umupo kami sa kama.

"Oh bakit parang ang lungkot mo?" tila parang nag aalalang tanong nya sa akin.

"Wala toh, pagod lang ako." sabi ko sa kanya. Tiningnan nya ako na parang sinusuri nya ako.

"Sigurado ka?" paninigurado nya sa akin.

"Oo." sabi ko.

Silence.

"So kamusta ang araw mo?" tanong ko sa kanya. Gulat syang tumingin sa akin.

"O-Okay naman..." sabi nya.

"Kamusta? Kamustang makasama ulit si Ashron?" tanong ko sa kanya. Gulat na gulat sya sa tinanong ko sa kanya.

"D-Daze..."

Mapait akong ngumiti sa kanya.

"Alam mo akala ko ako na ang panalo, pero akala ko lang pala dahil talo pa rin ako. Talo pa rin ako pag dating kay Ashron." sabi ko. Ngayon ay naka tungo lang sya sa akin.

"S-Sorry...." nakatungo nyang sabi.

"Sorry? No, it's okay. I just tought that ako lang, ako lang ang mahal mo." sabi ko. "Pwede bang kalimutan mo na lang sya?" tanong ko sa kanya at hinawakan ko ang kamay nya.

"D-Daze... I'm sorry..."

"No, I don't need your sorry. What I need is you. I need you. So please, darling comeback to me. Let's start again. I know it's not me but please?" pag mamakaawa ko sa kanya. Tumutulo na din ang mga luha ko. "I don't want to loose you. Hindi ko kaya. Mahal na mahal kita kaya please? Tayo na lang?" pag mamakaawa ko ulit.

"Sorry Daze, but I can't, I can't be with you. Because..." sabi nya sa akin.

"You can't because you still love him, right?" tanong ko at mapait akong ngumiti sa kanya.

"Daze..."

"No, Erthea, don't be sorry. Alam kong ako din ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ng ganito. And I guess this is the end for us right?" tanong ko sa kanya.

"...."

"I guess it is..." huminga ako ng malalim at nag buntong hininga. "I don't want to let go pero I don't want to see you sad. Kung sa kanya ka sasaya, hahayaan kita. I love you and I don't want you to get hurt anymore. Nasaktan na kita maraming beses na... At ayaw na kitang maskatan pa ulit." sabi ko. Niyakap ko sya.

"Daze..."

"Just... Just for once, Erthea... Let stay like this for a while..." sabi ko sa kanya.

Bago ako lumabas ng kwarto ay lumapit ako sa kanya at hinalikan sya sa noo.

"I love you, and I will always love you." sabi ko sa kanya at yuluyan nang umalis sa kwartong iyon.

I don't know where to go. I just want to be alone for a while. But fuck it still hurts like hell.

Ayaw kong ipaalam kina Chase at Zac ang nangyari, ayaw kong mag alala sila sa akin.

How I wish na ako na lang si Ashron. Ako na lang ang mahal ni Cindy. Bakit ba sa lahat na lang ng bagay ay talo ako ni Ashron?. Masakit, sobrang sakit. Pero mas masasaktan ako kung ipag papatuloy ko pa ang relasyon namin na ako lang ang nag mamahal sa aming dalawa. Mahal ko sya oo. Pero siguro tama na din ito para hindi na din sya masaktan. Sa loob ng tatlong taon. Minahal nya ako kasi hindi sya nakaka alala. At kahit sa ganoong paraan naramdaman ko ang pag mamahal nya. Ayaw ko na syang masaktan ulit. Kaya tama na.

Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin ngayon. I lost my life, I lost my world, I lost my everything.