You're PERFECT To Me

DEATH (Final)

Chelsea'nin bakış açısı:

Gözleriki açtığımda göğüs ağrısı ve baş ağrısı ile uyandım. Bir dakika... ben ölmedim mi? Hangi lanet olasıca beni buldu?! Ve birde göğüs ağrısı. Rahat nefes bile alamıyordum. Burnumda bi kanül vardı ve bu kanül oksijen tüpüne bağlıydı. Saçlarım ise kısa kesilmişti. NE! SACIMA KİMSE DOKUNAMAZ!

Bağırmaya başladım.

"Hngi Lanet olasıca saçımı kestiyse hemen buraya gelsin!"

"İçeri bir hemşire girdi ve utanmadan 'buyrun' dedi.

"SAÇIMI SEN Mİ KESTİN?!"

"Evet."

"NE HAKLA! SAÇIMA KİMSE DOKUNAMAZ! VE SEN BUNU ŞİMDİDEN ASTIN! İNAN BANA İNTİKAMIM ÇOK FENA OLACAK! ŞİMDİ UZA!"

SAÇIMI kazımamıştı sadece saçlarım omzuma geliyordu. İçeri bir kıvırcık kafa girdi ve aceleyle yanıma gelip bana sarıldı. S. et  tribi. Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım ve kollarımı onun omzunda birleştirip ağlamaya başladım. Niye bunları ben çekiyorum! Niye! Niye aldatıldım! Niye ölmedim! Aa çünkü ben bir beceriksizim. Bu kanül hakkında bile hiç bir fikri olmayan ben, bide ölecektim? Bu bir hayaldi. En sonunda ayrıldığımızda ona bir tokat attım. Şuan kendimden utanıyorum! Hiç bir şey olamamış gibi onun kollarına atmıştım kendimi!

"SEN.BURAYA.HANGİ.YÜZLE.GELİRSİN! Dur tahmin ediyim, senin nasıl bir bok olduğunu görüp senden uzaklastılar öyle değil mi?! Bir de buraya gelmişsin! Bu kadar yüzsüzmüsün cidden!? Senden Ne-"

Nefes alamıyordum, öksürmeden 1 saniye bile duramıyordum. Sanki ciğerlerim sıkılıyor gibi. Harry beni kucağına alıp doktorlara bağırıyordu fakat bunlar bana sadece uğultu gibi geliyordu. Gözlerim bulanıklaşmaya başlamıştı. Nefes almam gittikçe daha çok zorlanıyordu. Gözlerimin kapanmasına engel olamıyordum. Hatırladığım son şey ise Harry'nin

"CHELSEA!!!" Diyen bağırmasıydı. Galiba, Tanrı beni yanında istiyordu. Gözlerimin kapanmasıyla birlikte, nefesim ve-

Yazar'ın Bakış Açısı:

Çocuk bilmiyordu ki sevdiği kızın son nefesini kolları arasında verdiğini. Hala çaresizlik içinde bağırıyor ve çırpınıyordu. Kız ise çocuğun kollarında Boyut değiştiriyordu. Belliki kızı yanında istiyordu, Tanrı. Biliyordu ki o kadar üzüntüyü o küçük bedeninin kaldıramayacağını. Kızın hayatı sadece bu kadar mıydı yani? Her şey bitmiş, her taraf savaşın yas karanlığındaydı. Hava bile yastaydı. Yağmur dinmek bilmiyordu. Bugün aramızdan bir melek ayrılmıştı. Belkide yer yüzünde kalan son melek gittiği içindir. Yeryüzü artık karanlıktaydı. Sonsuz bur karanlık içindeydi belkide.

Imm biliyorum bazılarımız beni parçalamak istiyor. Bazılarınız ağlamak istiyor olabilir. AĞLAYIN. Amacım buydu zaten. 2. Bir kitap çıkabilir.  Ve lütfen vote ve yorumlarınızı esirgemeyin. Biz bu kadar emek veriyoruz. İlk önce teşekkür etmek istediklerim var. KadriyeKeser, CupCakeyazarxx ve HarryBeniSever'e teşekkür ederim. Beniyazmaya teşvik ediyorsunuz. Hepinize görüşürüz. Kısa bir hikaye oldu. Üzgünüm.