Hacker Girl

2.BÖLÜM

Ders bitti, içimden bir oh çektim ve ayağa kalkmamla yanıma Alex'in oturması bir oldu;

"Naber Ashley, nasılsın?"

Biran şaşırdım ve durup Alex'e baktım. Bu ne zaman benimle bu kadar samimi konuşur oldu?

"Ben iyiyim de, asıl sen iyi misin? Sen ne zaman benimle bu kadar samimi oldun da gelip bu kadar rahat takılıyorsun?"

"Şey, seninle dün kavgamızdan ve konuşmamızdan sonra artık seninle daha yakın olmaya karar verdim. Bir de birşey söylemeye geldim."

"Ne söylemeye geldiysen çabuk söyle, tenefüse çıkmam gerek"

"Senin hani şu hacker kitapları okuma olayın yok mu? Şey, kimse bilmez ama ben bilgisayar kodlamaları konusunda  çok iyiyim ve sana yardım edebilirim. Yani şunu demek istiyorum, takım olmaya ne dersin?"

Yok artık, bu Alex olamazdı. Nasıl yani, o kodlamalarda çok iyi ve benimle takım mı olmak istiyor?

"Tuhaf bir soru oldu ama bana yardım edeceksen tabiki kabul ederim. Okul çıkışı bizim eve gel de bakalım kodlamalar konusunda ne kadar iyisin, ona o zaman karar veririz."

"Tamam olur, gelirim. Hadi sen tenefüse çık ben de sırama geçiyorum"

Hemen sınıftan çıktım ve bahçeye indim. Okulun arkasına gidip bir ağacın altına oturdum ve gözlerimi kapadım. Gene kodları zihnimde geçirmeye başladım. Benimde yeteneğim buydu işte, hızlı ezberleyebiliyordum. Zilin çalmasıyla irkildim ve koşarak sınıfa girdim. Sırama geçerken birşey farkettim, sabah annemin bahsettiği mektup çantamdaydı ve ben ona hiç bakmadım. Sırama geçip çantamdan mektubu çıkardım ve okumaya başladım;

"Sen şu anda belkide bu mektup kimden acaba diyorsun. Yakında belki öğrenirsin, senin gibi çok çalışan ve yazılım öğrenmeye hevesli olan insanlar lazım bizede zaten. Benimle mektup yazarak konuşacaksın ve yazdığın mektubu evde isen dış kapının önüne, eğer okulda isen bahçe kapısının yanındaki ağacın oyuğuna koy. Başka yere koyma, şimdilik hoşçakal"

Bu da neydi şimdi, bu mektubu yazan kişi kim? Benden ne istiyor ve benim hacker işleriyle uğraştığımı nereden biliyor? Bir mektup yazmalıyım ve benden ne istediğini sormak daha mantıklı ama şimdi değil, evde yazar  ve kapıya koyarım. Hoca geldi ve ders kitaplarımızı açıp ikinci derse başladık. Zaman hızlı geçip gitse ne olurdu sanki, mektubu yazmak için sabırsızlanıyorum ve eminim ki bu mektubu yazanı kısa süre içinde bulacağım.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Dersler bittiğinde hemen koşarak bisikletime atladım ve eve gittim. Eve vardığımda anneme;

"Anne ben odama çıkıyorum, az sonra bir arkadaşım gelecekte"

"Tamam kızım"

Alex gelene kadar kısa bir mektup yazabilirim diyerek hemen bir kağıt aldım ve kağıda;

"Sen kimsin? Benden ne istiyorsun? Ve yazılım ile uğraştığımı  nereden biliyorsun?"

Son birkaç gün çok geliştiğim doğruydu ve bankalardan az miktarda da olsa para çalabiliyordum. Hemen koşarak mektubu kapımın önüne koydum ve içeri geri girdim. Salonda 15 dakika bekledikten sonra sıkıldım ve kapıyı geri açtım. Mektup yoktu, cidden o kişi mektubu almıştı. Karşıdan Alex'in geldiğini görmemle doğruldum ve onu içeri aldım;

"Anne biz arkadaşımla odada ders çalışıyoruz"

Hemen koşarak yukarı çıktık. Ben bilgisayarımın başına geçtim, Alex ise ayakta bekliyordu. Ona yatağımın yanındaki pufu gösterdim. Oda pufu alıp yanıma çekti ve ekrana bakmaya başladı. Bakalım ne kadar iyisin Alex, kodlama sayfasını açtım;

"Al bakalım Alex, göster hadi marifetlerini"

"Peki o zaman, sadece bir dakika ver bana"

Hızlı hızlı klavyedeki tuşlara basmaya başladı, cidden kodlama dilini biliyordu. Ne yapacağını merak ederek iyice ekrana sokuldum;

"Bitti, şimdi iyi izle ve şaşırma"

Diyerek enter tuşuna basmasıyla mahalledeki bütün elektrikler kesildi. Şaşkınca bir camdan dışarıya bir de Alex'e bakıyordum. İki dakika sonra elektrikler geri geldi, Alex benim şaşkınlığıma bakıp gülüyordu. Çok fazla şaşırdığımın bende farkındaydım ve bende kendime gülmeye başladım. Daha sonra hemen bilgisayarımı önüme aldım ve neler yazdığına baktım. Cidden de en iyi kodlamaları biliyordu;

"Vay canına, bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum. Kesinlikle bunları banada öğretmelisin"

"Sana iyi olduğumu söyledim, bizimde birkaç özel marifetimiz var. Bir ara öğretirim, saat geç oluyor ben gitmeliyim"

"Ama daha yeni gelmiştin"

"Sadece sana yapabildiğimi kanıtlamak istedim, normalde benim şuan bir yere yetişmem gerekiyor"

"Nereye?"

"O da bende kalsın"

Ayağa kalktı ve göz kırparak;

"Görüşürüz o zaman"

"Görüşürüz"

Aşağıya inip ona kapıyı açtım ve el sallayarak yolcu ettim. O an kapıda yerde duran üzerinde ismim yazan mektubu farkettim. Hemen mektubu aldım ve kapıyı kapatarak odama çıkmaya başladım. Bilgisayar masasına oturup mektubu açmaya başladım, içinde bir kodlama yazıyordu, ama bu bir şifreli kodlamaydı. Karşı taraf benim bu şifreyi çözmemi bekliyordu herhalde. Bu zor birşeydi, öyle herkesin yapabileceği bir şey değildi. Birazda olsa şifreleme bilmem yardımcı olurdu, ama tam bulamazdım. Alex'ten yardım almam gerekecekti, yarın ilk işim bunu ona sormak olacak. Çok saçma, bu nasıl bir iş ve neden ben bu işin içindeyim?