Gu Fang Bu Zi Shang

အပိုင်း (၆) Part 2 - Zawgyi + Unicode

အပိုင္း (၆) Part 2 - Zawgyi

ဖိန္းထိန္ သူ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ့အတူ ပစၥည္းေတြျပင္ျပီး ထြက္သြားဖို့လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟြားအိမ္ေတာ္က သူမအေပၚေကာင္းမြန္တာေတြ စဥ္းစားမိေတာ့ ေတြေ၀မိသြားျပန္တယ္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သူမက အခု တုန္းလင္းနယ္ေျမထဲမွာ အကယ္လို့မ်ား က်န္းေပ့၀မ္အိမ္ေတာ္က သူမဘယ္သူဆိုတာသာသိသြားခဲ့ရင္ ဟြားအိမ္ေတာ္ကိုပါ ထိခိုက္လာႏိုင္တယ္ေလ။ အဲ့လိုေတြးမိျပန္ေတာ့ သူမထြက္သြားျခင္းက အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မွဳလို့ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

လူသံုးနည္းတဲ့ အေနာက္တံခါးေပါက္ကေန သူမခိုးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေခ်ာေမြ့စြာပဲ ထြက္ေျပးလာႏိုင္ေလျပီ။

ပထမေန့ တည္းခိုခန္းမွာေနတဲ့ညတစ္ညလံုး သူမအိပ္မေပ်ာ္ဘူး အေတြးထဲမွာ ခ်ဳးေပ့က်ယ္ တစ္ေယာက္ အိမ္ေတာ္မွာ ကင္းေစာင့္ေပးေနတဲ့ ပံုရိပ္ကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနတယ္။

တကယ္တန္း စိတ္ပူရမွာက သူမက်န္းမာေရး။ ေခ်ာင္းဆိုးတာက မသက္သာတဲ့အျပင္ တစ္ရက္ထပ္တစ္ရက္ ပိုပိုဆိုးလာတယ္။

ပထမရက္ တစ္ရက္လံုးက သူမသိပ္လညး္ေနမေကာင္းတာနဲ့ တည္းခုိခန္းမွာပဲ ဆက္ေနျဖစ္ျပီး ဘယ္မွမထြက္ျဖစ္ဘူး...ဒါနဲ့ ေနာက္ေန့ေရာက္တာနဲ့ တည္းခိုခန္းက ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ျမိဳ့ထဲမွာအရင္တိုင္းပဲ ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။

ဒုတိယေန့လည္း ေခ်ာင္းဆိုးကမရပ္သြားဘူး။ ဒီလိုနဲ့ တတိယေန့မနက္လည္းေရာက္ေရာ တည္းခိုခန္းက ေကာင္ေလးက ေရေႏြးလာပို့ရင္း ေရးၾကီးသုတ္ျပာနဲ့ "မေန့ညက မိုးမီးေလာင္တာပဲဗ်။ က်န္းေပ့၀မ္အိမ္ေတာ္ကို အျပစ္ျပဳမိလို့ အခုဟြားအိမ္ေတာ္တစ္ခုလံုး ေခါင္းျဖတ္မိန့္ ခ်ခံလိုက္ရတယ္ၾကားတယ္"

ဖိန္းထိန္ ေရွာခ့္ရသြားေပမယ့္ မ်က္ႏွာမပ်က္မိေအာင္ထိန္းရင္း "ဘယ္လို? တစ္အိမ္လံုး ေခါင္းျဖတ္မိ္န့္ ဟုတ္လား?"

"က်န္းေပ့၀မ္ အမ်က္ေတာ္ရွေအာင္ ဘာမ်ားသြားလုပ္မိလို့လဲမသိပါဘူးဗ်ာ။" အလုပ္သမားေလးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း "ဟြားအိမ္ေတာ္က ခြင့္မလြတ္ႏိုင္တဲ့ အျပစ္ၾကီးၾကီးမားမားလုပ္မိလို့ပဲေနမွာေပါ့။ တကယ္ဆို က်ဳပ္တို့ က်န္းေပ့၀မ္ သခင္ေလးက သနားၾကင္နာတတ္တဲ့သူဗ်။"