Korku Hikayeleri

Dedemin Mezarlığı

Bir kaç ay önce vefat eden dedemin mezarını ziyarete gitmiştim. Dedemi severdim. İyi bir adamdı. Bana sürekli öğütler verirdi ve unutulamayan lafları söylemişliği vardı. Bunlardan çok büyük bir ders çıkarmıştım. 

Mezarlık, dedemin yaşadığı evin beşyüz metre uzağındaydı. Bizim eve yakındı. Mezara doğru yürümeye başladım. Genellikle geceleri mezarlıktan korkardım. Geceleri mezarlıklarda ruhların gezebildiği ve insanlara görünebildikleri gibi bir takım söylentiler vardı. Hatta söylenti değildi. Bana göre doğruydu. Böylece mezarının yanında konuşursam dedem beni duyabilecekti.

Mezarın kapısı kapalı olduğundan dolayı içeri tırmanarak girdim. Ve mezara atladım. Toprak kokusu... Ağaçların hışırtısı... İnsanın kanını donduran rüzgar sesleri ve sis... Mezarlık büyük ağaçlarla doluydu. Yani bir sürü ağaç bulunmaktaydı. Ayaklarımla toprağı ezerken çıkan ses ve dedemin mezarına doğru attığım her adım beni biraz daha duygulandırdı. Ağlamaya başladım.

''Keşke ölmeseydin. Neden gittin?''

Dedemin mezarına elimi sürdüm. İnanamıyorum. Hafif bir sarsıntı... Toprağın atından gelen tuhaf sesler...

''Aman tanrım! Hemen kaçmalıyım!''

Bunu hiç sevmedim. Mezarlıklardan korkuyor olabilirim, dedemin ruhundan korkmazdım. O yanımdaydı. Hissedebiliyordum. Beni korumasını isterdim.

Arkamda duyduğum hışırtı sesleri birden ürpermeme sebep oldu. Arkamı döndüm. Hiç bir şey göremedim. Tekrar etrafa göz attığımda mezarların teker teker kazılmış olduğunu ve içinin boş olduğunu gördüm. 

Aklımı kaçırmak üzereydim. Kaçmaya çalışırken ister istemez yere yığılmış bir insan eti yığınını ezmem beni daha da çıldırttı.