^^SUÇLAMA^^[J.J.K]

(+_+)

...

Bir haftanın ardından hastaneden taburcu olmuştum.

Eve doğru ilerleyen arabadan yağmurlu ve bana huzur veren manzarayı izliyordum.İlerledikçe gözden kaybolan ağaçları saymayı da ihmal etmiyordum.Dinlediğim şarkı anın güzelliğine fazladan güzellik ve huzur katıyordu.Son günlerde yaşadıklarım beni yıpratmıştı.Duygu dengem bozulmuştu.Olduğum duruma bazen sevinsem mi ,ağlasam mı diye karar veremiyordum.

Taburcu olmadan önce gördüğüm ceset beni derinden sarsmıştı.Tam iki saat durmadan ağlamıştım.Aslında bunun sorumlusu ben değildim.Ama Jungkook'un beni öldürmeye çalışmasından sonra,tekrar tekrar söylediği "Katil"kelimesi kendimi suçlu gibi hissetmeme sebep olmuştu.

Anlıyorum sevgilisiydi.Onun için endişeleniyor.Ama suçlu ben olmadığım taktirde bana saldırması hiç doğru değil.Hem de bunları orada olanlara şahit olmadan yapması çok yanlış.En azından dinleye bilirdi.
Resmen yapmadığım şeyle suçluyordu beni.

Michaya karşı beni öldürmeyi göze alacak kadar derin duygular beslediğini bilmiyordum.Oysa ki Micha ona o tür duygular beslemiyordu.Çıkarları için kullanıyordu.Ölmeseydi...Belkide devam edecekti.

Ondan nefret etmemin sebebi başka.Onun Jungkooku kullandığını öğrendiğimde bunu ona söyleyeceğimi bildirmiştim.O da beni tehtit etmişti.Aldırmamıştım.Bu yüzden de gidip Jungkooka her şeyi anlatmıştım.O ne yaptı biliyormusunuz?İnanmadı.Micha'yı kıskandığım için ona iftira attığımı söyledi.Bundan sonra Micha'yla dostluğumuz bozulmuştu.Aslında ben doğru olanı yapmıştım.Dostumdu diye başkasını çıkarları için kullanmasına izin veremezdim.Ama o ne yaptı?Beni bütün okula rezil etti Jungkook'a her şeyi anlattığım için.

Okulda her kesin olduğu bir gruba video atmıştı.Videoda arkadan tıpa tıp bana benzeyen bir kız bir erkekle sevişiyordu.Bu yüzden okula neredeyse bir ay gitmemiştim.Gittiğimdeyse kötü teklifler almıştım.Olanlar anneannemin kulağına gitmişti tabi.O da çok şaşırmıştı duyduğunda.Ona benim olmadığımı söylemiştim.Başlarda biraz tedirginlikle baksada sonradan kabullenmişti benim olmadığmı.

Ne kadar anlatsamda inanmamışlardı bana.Şimdi de sürtük gözüyle bakanlar var okulda.Ama ben önemsemiyorum.Hatta hayatı önemsemiyorum.Gereksiz bence.Amacımız ne?Ölüp geri döneceksek gelmemizin ne önemi var?Aslında bir önemi olmalı.Ama benim için yok.Mesela misafirliğe döneceğimizi bile-bile neden gideriz?İşte anlamsız.Şu yaşıma kadar hayat bana hep kötü yüzünü gösterdi.Sık sık hem de.O yüzden hepsini ezbere biliyorum.

Bu dünyaya acı çekmek için gelmektense hiç gelmemeyi tercih ederdim.Hayat benim için renksiz,tutkusuz,mutsuz,amaçsız yaşamak gibi bir şey.

Eminim yaşamayı sevenler vardır.Ama ölmeyi tercih edenlerden fazla olamaz.

Bence hayat her şeyin belli olduğu bir belirsizlik.

Hayat anlamsız,yaptıklarım anlamsız ancak anlamsız olması yapmamam anlamına gelmez değilmi?

...