Son bir kaç gündür 'sevişmemizden sonraki' her şey inanılmaz normal ilerliyordu. Louis diğer çocuklarla da karşılaşmamıştı, kavgamızı da unutmuş gibiydi ve içimden bir his bu an'ın bozulacağına emindi. Bu hissi bilirdim, Louis küçülmeden önce de hissetmiştim.
Louisin küçüldüğü gece tartışma yaşamıştık. Hemde baya büyük olanlardan. Eleanor ile onu gördüğümde sabrımın taştığını hissetmiş, Louis'in El'e şarkı yazdığını bile iddia etmiştim. Tabi en sonunda haksız olduğuma (saatlerce düşündükten sonra) kanaat getirip Louis'in odasına gitmiştim ve onu o halde bulmuştum.
Bu olayı inanılmaz şekilde unutmuştu veya umrunda değilmiş gibi davranıyordu. Her ne kadar olayın farklı yönlere çekildiğini hissetsem de olumlu düşünmeye çalışıyordum.
Yine de içimde ki his buna izin vermiyordu.
Patlama anı ise tüm çocuklar evdeyken olmuştu. Bu anı beklememe rağmen hiç hazır değilmişim.
Louis sinirle elinde ki dergi ile bana doğru gelmişti.
"Bunlar ne lanet olası!" Yüzüme dergiyi fırlatmış, medyaya yansımış benim ve küçük Louis'in resimleri vardı. Resimde louis'in yüzü görünmüyordu sadece benim çocuğum olduğu yazan bir manşet, ve kucağımda duran arkası dönük Louis vardı.
Louis'in dışarı kaçtığı gün çekildiğini tahmin ettiğim bir resimdi.
"Ben her çocuğu seviyorum Louis, herhangi bir çocuk olamaz mı? Medyaya mı inanıyorsun?" Diye alayla konuşmuştum. Tüm çocukların gözleri bizim üzerimizdeydi ama bir şey demeye cürret edemiyorlardı.
"Neden çocuğun üzerindekiler senin yatak odanda?" Az öncekine göre daha sakince konuştuğunda ayağa kalktım. Sinirli olduğunda her zaman yaptığı gibi ayağını sinirle yere vuruyordu.
"Neden Eleanor'un giysileri senin odanda Lou?" Dediğimde odada ki gerilimin arttığını hissedebilmiştim. Louis şaşkınlıkla bana bakıyordu.
"Seni aldattığımı düşünüyorsun? Yine!" Diye bağırdı. Bir iki adım atıp dibine kadar girdim.
"Az önce sende aynısını bana dedin." Sakince konuşuyor olsam da sinirlenmiştim. Onun aksine benim başkasından çocuğum yoktu. Onun aksine benim kız arkadaşım yoktu. Onun düşündüğünün aksine baktığım tek çocuk yine oydu.
"Harry-" dediğinde sözünü kestim.
"Brianna dan çocuğun oldu sustum, El ile 7 yıldır sevgilisin yine sustum. El gitti diye sevindim Daniella geldi yine sustum. Burada hala haklı çıkmaya çalışıyorsun, hala çocuk gibi davranıyorsun, Simon'un kuklasısın--"
"Harry!" Diye bir bağırış duymamla aynı anda pantolonumu tutan el hissettiğimde anlamıştım.
"Ah tanrım yine mi?"
Gözlerimi korkarak aşağıya indirdiğimde Louisin yine küçülmüş olduğunu ama bu sefer 11 yaşlarında olduğunu görmüştüm
"Ben bu işe bayıldım!" Diye bağırdı arkadan Zayn.
Zayn hızla kalkarak yanıma geldi ve elini omzuma attı.
"Hiç dert etme Harry. Eğer sana sorun çıkartırsa bu sefer ne yapacağımı biliyorum." Merakla zayn'e döndüğümde ela gözlerinin heyecanla parlaması ürpermeme neden olmuştu.
"Cebine para koyup, paramı çaldı diye ihbar edeceğim ve kurtulacağız!"
Hayal kırıklığı ile tekrar Louis'e baktım. Şaşkınca etrafa bakan 11 yaşında ki Louis'e...
Sanırım hikayeyi batırıyorum. Hafızasal sorunum olduğu için devamında ne yazacağımı unuttum şahsen o yüzde affınızı diliyorum yeni şeyler uydurmaya çalışıyorum. Kitapta olsa güzel olur dediğiniz fikriniz varsa yazın yazabilirim♡
