Tüm gece uyuyamamış düşünüp durmuştum. Louisi bir an önce eski haline getirmem lazımdı yoksa işler kötüleşecekti. Sonsuza kadar bu şekilde kalması ihtimali de vardı.
Telefonumu çıkartıp tekrar küçülme ile ilgili makalelere bakmaya başladım ama bir sonuç yoktu. Küçülme deneyleri vardı ama birden küçülen hiç kimse yoktu. Özellikle de durduk yere.
Diğer makalelere geçerken odamın kapısı aralandı. Gözlerimi telefondan kaldırıp kapı kolunu tutan ve ayıcığını sürükleyerek getiren Louise baktım.
"Harre"
"Bir şey mi oldu?" Bana doğru yürüyüp hızla yatağın içine girdi. Küçük kollarını bana sarıp başını sırtıma gömdü.
"Hey Lou korkma burdayım." Diyip koltuk altlarından tutup kaldırdım, kucağıma oturtup bana bakmasını sağladım.
"Ne oldu anlatacak mısın?"
"Ama gülme." Dediğinde gülümsedim.
"Gülmeyeceğim hadi söyle."
"Rüyamda Zayn'ni gördüm." Dediğinde kendimi durduramadan gülmeye başladım.
"Bu mu korkuttu seni" gülmelerimin arasından zorda olsa söyleyebilmiştim. Louis ise ellerini göğsünde birleştirmiş sinirle bana bakıyordu.
"Gülme demiştim."
Gülmemi yavaşlatıp yaşaran gözlerimi sildim.
Hala yüzünü asmış bana bakarken parmaklarımı karnına çıkartıp gıdıklamaya başladım. Sinirli ifadesini bozmamaya çalışsa da çok geçmeden gülmeye başlamış ve çığlık atıp yapmamamı söylüyordu.
Gıdıklamayı kesip yanağından hafifce öpünce ona baktım.
"Şimdi korkuyor musun?" Hızla başını hayır anlamında salladı. Yatakta ona da yer açıp yanıma gelmesini işaret ettim. Emekleyerek gelip yorganın altına girdi ve iyice bana sokuldu.
"Iyi geceler Harre"
"Iyi geceler Lou."
Bir süre sessizlikten sonra kısık solumaları gelince uyuduğunu anlayıp iyice üstünü örttüm.
Bende iç çekip telefonu hemen yanımda ki komodinin üzerine bırakıp yatakta aşağı doğru kaydım. Kollarımı Louis'e sarıp kendimi uykuya teslim ettim.
Sabah altımda bir ıslaklıkla uyandım. Ilk başta o rüyalarda gördüğümü sandım. Yatakta oturur pozisyona geldiğimde Louis yanımda yoktu. Yorganı hafif aralayınca altıma yaptığımı fark ettim. Iyi de ben en son 5 yaşımda altıma yap-
"LOUIS WİLLİAM TOMLİNSON ALTINA MI YAPTIN!" diye bağırdım. Louis hala ortalıkta yokken üzerimde ki şortu ve çarşafları toplayıp yıkanması için makineye attım.
Aşağı inerken gözüm louis'i aradı ama hiç bir yer de yoktu. Kesin saklanıyordu.
Louis'i aramayıp mutfağa gittim ve kahvaltı hazırlamaya başladım. Masayı hazırladığım da dahi gelmeyince içeriye doğru bağırdım.
"Louis kızmayacağım gel yemek yiyelim."
Sandalyeyi çekip oturdum. Çayımı karıştırıp Louisin çayına iki şeker attım.
Küçük ayak sesleri mutfağa girince Louise baktım. Kendi üstlerini değiştirmişti en azından.
"Neden altına yaptın?" Diye sorduğumda sandalyesine oturup yemeğini yemeye başladı.
"Sen yapıp beni suçluyor olmayasın?"
Afallayıp mal gibi suratına bakakaldım. Ciddi ciddi suçu benim üzerime mi atmaya çalışıyordu.
"Ben 24 yaşındayım Louis. Bu yaşta altıma yapamam."
"Rüyanda zayn görmüşsündür." Zayn'e niye bu kadar takmıştı ki?
Yemeğini yedikten sonra mutfaktan çıkıp gitti. Ardından dış kapının kapanma sesi gelince elimdeki çatalı düşürüp adeta dışarıya koştum. Kapıyı açıp Louisin nereye gittiğine baktım. Evin yan tarafında ki parka doğru yürürken koşup yakaladım. Kucağıma alıp eve gelirken itiraz etmeye başlamıştı.
"Bırak beni Harre parka gidicem."
Cevap vermeden içeriye taşıyıp kapıyı kapattım.
"Neden izinsiz dışarıya çıkıyorsun?" Diye azarladım.
"Çünkü louis tonlinson izin almaz." Kollarını sinirle göğsünde birleştirip havalı durmaya çalıştı.
"Tomlinson." Diye düzeltip ofladım.
"Şuan çıkamazsın Louis ama söz sonra çıkartacağım." Güvence vermeye çalışıp dizlerimin üzerine çöktüm ve onunla aynı hizzaya geldim.
"Neden şimdi olmaz?"
Aklıma mantıklı bir bahane gelmesi için zaman tanıdım ve ilk gelen bahaneyi sundum.
"Güneş hassasiyetin var bir süre evde duracaksın." Anlamamış gibi baksa da neyse ki çok zorlamayıp oturma odasına gitti. Asıl endişelendiğim şey ise magazin ekibinin dışarda bir yerde bekliyor olmamasıydı.
Louis'i büyütmem lazım ama küçük hali şirin geliyor büyütemiyorum ve kesinlikle komikligimi yitirdim saçma olmuş olabilir...
