"Hayır Jay hala aynı" Louisin duymaması için arka bahçede konuşmaya çalışıyordum. Elimde ki telefonu daha sıkı tuttum.
"Bu beni korkutuyor."
"Sakin ol Harry. Nasıl bu duruma geldi bilemiyorum ama geliyorsa, geri de dönebilir." Diye telkin etmeye çalıştı Jay.
"Bugün kızlar ziyarete gelecek. Aşırı davranabilirler onlara sahip çık." Gülümseyip cam kapıdan içeriye baktım. Louis, Zayn ile kavga ediyordu ve neredeyse birbirlerinin saçlarını yolacaktılar.
"Jay gitmem lazım Zayn yine çocukla dövüşüyor." Jay gülüp veda ederek kapatınca içeriye girdim.
"Tanrı aşkına! İki dakika birbirinizi parçalamadan durabilir misiniz?"
Louis'i Zayn'nin saçlarından çekip kucağıma aldığımda Zayn ayaklandı.
"O küçük canavarı çabuk bana ver Harry! Saçlarımla oynamayı ona göstereceğim!"
Bir elimle Zayn'nin göğsünden hafif ittirerek uzak tutmaya çalıştım.
"Saçların rampaya benziyor esmer" diyip dil çıkardı Louis. Oflayarak kafasına hafifce vurdum.
"Kapa çeneni yoksa bu gece sebze yiyeceksin."
Louis anında susup bana sırnaşınca Zayn'e döndüm.
"Eğer çeneni kapatmazsan Liam'ı çağıracağım." Zayn anında durup boş boş bana baktı.
"Hadi ama Liamdan korktuğumu mu sanıyorsun. Ben bradford çocuğuyum."
Elimden telefonu çıkartım Liam ismine tıkladım.
"Tamam bunu Liam'a da söyleyelim."
Hızla elimden telefonu kapıp kapattı ve koltuğa attı.
"Tamam sustum." Diyip koltuğa oturdu. Yanına da Louis'i oturttup karşılarına geçtim.
"Bağırmak kavga etmek yok. Burada akıllıca oturup süper kahramanları izleyeceksiniz."
Ikiside bir cevap vermeyince ellerimi belime koyup devam ettim.
"Geldiğimde kavga edip bağırırken yakalarsam akşam yemeğinde sebze yiyeceksiniz ve Liam'ı çağıracağım."
Birbirlerine dönüp yüzlerini buruşturduktan sonra çizgi filmi izlemeye devam ettiler. Rahat bir nefes alıp odama çıktım.
Tamam biri çocuk olmuştu onu anlıyordum da, diğeri niye çocuklaşıyordu ya?
Zaynden almasını istediğim çocuk kıyafetlerini katlayıp dolaba koymaya başladım. Çoğunlukla arabalı şeyler almıştı. Bir tane üzerinde 'Zouis'yazan ve Zayn'nin resmi olan t shirt hariç. Cidden benden çok sevgilisi gibi davranıyordu.
Kıyafetleri katlamayı bitirdiğimde kapı çalmaya başlamıştı. Aşağıya inip kapıyı açmadan önce Zayn ve Louisi kontrol ettim ve inanılmaz bir şekilde, sakin sakin televizyon izlediklerini gördüm.
Kapıyı açınca Lottie hemen üzerime atlamıştı.
"En sevdiğim eniştem nasılmış?" Sevinçle sorunca gülümsedim ama uyarmam gerekiyordu. Bu yaşta ki çocuğa sevgilim olduğunu söyleyemezdim.
"Hoşgeldiniz kızlar. Gelin önce sizinle konuşmam lazım." Diyip mutfağa gittim. Peşimden gelip çantalarını masaya koyup, sandalyelere oturdular.
"Öncelikle, Louis hiç birinizi tanımıyor çünkü onun küçük kardeşlerisiniz-"
"Ama beni tanıyor olmalı" diye itiraz etti lottie.
"Evet tanıyor ama 3 yaşındaki halini. Şuankini değil." Başlarını sallayınca devam ettim.
"Ve sevgilisi olduğumu, şarkıcı olduğunu söylemek yok. Benim arkadaşım olduğunuzu söyleyebilirsiniz."
Hepsi sessizce başlarını sallayınca odayı gösterdim.
Sanki bunu bekliyorlarmışcasına odaya koşturduklarında yanlarına gittim.
Hepsi mutlu bir şekilde Louise bakıyordu.
"Aa kızlar doldu odaya." Diye şaşırdı louis.
"Kızlar sadece beni sever, hiç şansın yok" dedi zayn ve sırıttı.
"Inanamıyorum çok tatlı!" Diye bağırdı lottie ve hemen Louis'i kucağına aldı.
"Abimin küçüklüğünü görebileceğimi söyleselerdi gülerdim. " Fizzy mırıldanınca susmasını işaret ettim. Hadi ama kardeşi olduğunuzu söylemeyin diye uyarmamış mıydım ben? Hemde yarım dakika önce?
"Kızlar kimi seviyormuş belli oldu." Diyip güldü Louis.
"Kapa çeneni sen gaysin." Diyince Zayn'nin kafasına vurdum.
"Lanet olsun kaç kez sus diyeceğim. Rahat durmuyorsun Liam'ı çağırıyorum."
Zayn bana yalvarsa da Liam'a gelip Zayn'i alması için mesaj atmıştım bile. Kızlar hala Louisi seviyordu.
En sonunda Liam gelip Zayn'i götürünce, kızlarda gidince rahat bir nefes alıp Louisle yemeğe oturmuştum.
"Ama bana uslu durursam sebza olmayacak demiştin."
"Sebze." Diye düzeltip devam ettim. "Rahat durmadın ama Lou öyle değil mi? "
Louis olduğu yerde sinip dudaklarını bükünce sevimli olduğunu düşünüp kıyamadım ve buzdolabına koyduğum tatlıyı alıp ona verdim. Ellerini kaldırıp alkışlayınca sandalyeme oturdum ama yemeği yemek yerine uzanıp yanağıma öpücük kondurdu.
"Kız olsaydın seninle evlenirdim." Diyip yemeğine başlayınca çatalımı bırakıp öylece durdum. Bunun canımı acıtmaması gerekiyordu. Çocuk olduğu için umursamamalıydım ama huzursuzlaşmamı engelleyememiştim.
Geç gelirse kusura bakmayın cünkü hiç bir kitabım okunmuyor ve hevesim kırılıyor yine de yazmaya devam edecegimm♡
