Yıldızlar eskidirler, Onlar bizi bilirler √chanbaek

Mezarında ateş böcekleri var

Her satırını bu şarkıyla yazdım. Hikaye bitene kadar bu şarkıyla okursanız daha güzel olacaktır. Şarkı erken biterse, yeniden açın.

"Baekhyun, iyi olacak mı doktor?"

Sedyenin üzerine yatırılmış, gözlerini sıkıca yummuş ve damarına verilecek ilacı korkuyla bekliyordu. Vücudu bembeyaz olmuştu, gözaltı ise kararmıştı.

"Kesin bir şey diyemem, Chanyeol. Hastalığın bu dönemi, Baekhyun için çok riskli."

Gözlerimi sevdiğim adamın üzerinden çekip, doktora baktım. Çenesine indirdiği maskeyi burnuna kadar çıkardı. Beyaz eldivenlerini takıp, elinde ki şırıngaya, küçük bir camdan ilacı takviye etti.

"C-Chanyeol." sesi titredi. Çok korkuyordu. Hep korkardı Baekhyun. Küçük çocuklar gibi o da iğneden korkardı.

Baekhyun'un başucuna eğilip, ellerimle yumuşak pembe saçlarını okşadım.

"Buradayım, kalbim. Buradayım."

Gözlerini açıp, kafasını bana taraf döndürdü.
Gözlerinin içinde kendimi gördüm. Ve bir kez daha Tanrı'ya dua ettim. Gözleri, benden başka bütün gözlere kör olsun diye. Benim gözlerim zaten bir başkasına kördü.

Ellerini ellerimle buluşturup, sıkıca tutundu ellerime. Elimin içinde ki elini dudaklarıma götürüp, sonsuz öpücüğümü verdim.

Dudağının kenarı kıvrıldı.

"Biliyor musun Chanyeol, sen yanımdayken hiçbir şeyden korkmam ben. İğneden de korkmam."

O kadar saf ve masumdu ki. O kadar beyazdı ki. O kadar güzeldi ki.
Anlam veremiyordum, Tanrı neden ona böyle bir yük vermişti?

Baekhyun, kanserdi.

"Chanyeol."
Doktor seslenince bütün dikkatimi ona verdim.

"Şimdi Baekhyun'u sıkıca tutman gerekecek. Hastalığının kötü evresinde. Ne kadar sakin dursa da içinde halen patlamaya hazır bir Baekhyun var."

Bir nefes çekip devam etti cümlelerine.

"Canı acımayacak, Chanyeol. Ona iğneyi yaptığım zaman, çok diretecek. Çok bağıracak ve asileşecek, o kendisinde değil Chanyeol."

Doktorun söyledikleri, kalbimi bir kez daha parçalamıştı.
Göz ucuyla Baekhyun'u kontrol ettim.

Sedyenin üstünde doğrulmuş, parmaklarıyla oynuyordu. Parmaklarından başını kaldırıp etrafa göz gezdiriyordu arada. Çok masumdu.

Gözlerim dolmuştu. Yaşların akmaması için, kafamı yukarı kaldırıp gözyaşlarımı geri yollamaya çalıştım. Dudaklarım titriyordu.

Derin bir nefes alıp, Baekhyun'un yanına bir kez daha çömelip, ellerini avuçlarımın içine aldım.
Gözlerini, incelediği şeylerden çekip, direk benimkilerle buluşturdu.

"Kalbim, seni seviyorum bunu biliyorsun değil mi?

Bir gülümseme bahşetti bana.

"Biliyorum, Chanyeol. Bende seni seviyorum."

Ellerimi, dudaklarına götürüp öptü.