Choice [Complete]

Lost~~~

"ႏွလံုးေရာဂါ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ပဲ...
စိတ္ကိုအသင့္ျပင္ထားရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ..."

ေမေမ့အသားအေရာင္ကေဖ်ာ့ေတာ့ေနတယ္~~~
အသံကဝိုးတဝါး ေသခ်ာမၾကားရေတာ့ဘူး~~~
ပါးျပင္မွာမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကစိုစြတ္ေနဆဲ~~~
ေဘးနားက ရဲေမ အမကစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားဟန္
အခန္းအျပင္ဘက္သြားရပ္ေနတယ္~~~

"ေမေမ...အဆံုးအထိ ဒီတိုင္းသြားေတာ့မလို႔လား"

ေမေမ့လက္ကိုကိုင္ရင္းခပ္တိုးတိုးဆိုမိတယ္~~~

"ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ...ေမေမ့အတြက္မဟုတ္ရင္ေတာင္ canေလးအတြက္ ...ေမေမတို႔ၿခိမ္းေျခာက္ခံခဲ့ရတဲ့အမွန္တရားကို..."

ေမေမက သူ႔မ်က္လံုးကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာေျပာေနတယ္~~~

"မသြားပါနဲ႔လို႔ ေမေမ့ကိုေျပာလို႔မရေတာ့ဘူး..."

ေမေမ့ကိုၾကည့္ရင္းသူမ်က္ရည္ေတြက်လာခဲ့တယ္~~~

"လူတိုင္းသြားရမယ့္လမ္းပဲမလား...
Canေလး...ဝမ္းနည္းမေနနဲ႔...
ကိုယ္အသက္႐ွင္ေနတဲ့ကာလေလးမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန
ေမေမ့လိုမေနပါနဲ႔...ရဲရဲဝင့္ဝင့္အကုန္လံုးကိုရင္ဆိုင္ၿပီး
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို႐ွာပါ..."

ေမေမကအရမ္းအားယူေျပာေနရတယ္~~~
စကားတစ္လံုးခ်င္းကိုေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူေျပာေနရတယ္~~~

"
အခန္းဝက ရဲေမအမဆီမွာစာတစ္ေစာင္ေတာင္းၿပီး
Samကိုေပးလိုက္ပါ...
အဲအဲ့တာကအေမ့သားေလးအသက္႐ွင္ဖို႔အဓိကပဲ
အေစာႀကီးထြက္သြားရလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္
Canေလး..."

အဲ့ေန႔ကသူေရာေမေမေရာ အရမ္းငိုခဲ့ၾကတယ္~~~
စကားေတြေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့ၾကတယ္~~~

တစ္ပတ္အၾကာမွာ ေမေမက ေဖေဖ့ေနာက္ကိုလိုက္သြားၿပီ~~~
အဲ့ေန႔က သူ႔ရဲ႕၁၈ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔~~~
ေမေမ့ရဲ႕အသက္မဲ့ခနၶာကိုယ္ေ႐ွ႕မွာအ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္ေနမိတယ္~~~
ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေမေမ့မ်က္ႏွာက ျပံဳးေနသေယာင္~~~
ေမေမကအျမဲျပံဳးတယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ႏွစ္ကလဲအဲ့လိုပဲ~~~

ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ေမေမ့ကိုၾကည့္ရင္း

"ေမေမေျပာခဲ့တာေတြကိုအကုန္လုပ္ေပးပါမယ္"

ကတိေပးရင္းအဲ့ေန႔က P'Saintပခံုးေပၚမွာအၾကာႀကီးငိုခဲ့တယ္~~~
ေနာက္ဆံုး သတိလစ္သြားတဲ့အထိပဲ~~~

သတိရလာေတာ့ အရင္လိုပါပဲ ပံုမွန္ဘဝႀကီးထဲျပန္လည္ေရာက္႐ွိသြားတယ္~~~

®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ VIP Roomမွာ လူ၅ေယာက္ထိုင္ေနတယ္~~~

အလယ္မွာစာတစ္ေစာင္ကိုခ်ထားရင္း အကုန္လံုးၾကားမွာေျပာစရာေတြေပ်ာက္ဆံုးေနသေယာင္~~~

Perthရယ္ Markရယ္ P'saintရယ္ ဦးေလးSamရယ္
သူရယ္...

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုMarkကစၿပီးၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္~~~

"စာထဲမွာေျပာထားတဲ့ Memory stickကဘယ္မွာ႐ွိႏိုင္မလဲ..."

ေမေမထားခဲ့တဲ့စာက႐ိုး႐ွင္းသည္~~~
အဲ့ဒီ ကိစၥေတြရဲ႕အေျဖကMemory Stickထဲမွာ႐ွိတယ္တဲ့~~
အျဖစ္မွန္ေတြကိုအကုန္ေဖာ္ထုတ္ေပးၿပီး Canေလးကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ပါဟူ၍သာ~~~

"အခု အဲ့တာကိုဘယ္မွာထားခဲ့ေလာက္မလဲဆိုတာအရင္စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္..."

P'saintကထပ္ေျပာေတာ့ ~~~
သူကperthနဲ႔ဦးေလးSamကိုၾကည့္လိုက္ရင္း~~~

"အဲ့ေန႔ကအေၾကာင္းေတြကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိရမွာပဲ"

သူကေျပာေတာ့ဦးေလးSamကေခါင္းညိတ္ျပတယ္

"ဒါေပမယ့္ memory stick ကိုေတြ႕ရင္ေတာင္ က်ြန္ေတာ္က တစ္ဦးတည္းေသာမ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္ၿပီး အဲ့အခ်ိန္ကမွတ္ဥာဏ္ေတြေပ်ာက္ဆံုးေနတာေလ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုကူညီေပးႏိုင္ၾကမလား...အဲ့ဒီ့တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုျပန္ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္..."

ေမ့ထားခ်င္တိုင္းေမ့ထားလို႔မွမရတာ...
အေၾကာက္လြန္ၿပီးေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနတဲ့မွတ္ဥာဏ္ေတြကိုျပန္ၿပီးေတာ့ေဖာ္ဖို႔ေသခ်ာေပါက္ႀကိဳးစားရမယ္မဟုတ္လား~~~
သူ႔အတြက္မဟုတ္ေတာင္ ေမေမ့အတြက္ ၿပီးေတာ့
P'အတြက္~~~

®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

THANK FOR READING