Choice [Complete]

Lie~~~

"ကေလး...ကေလး..."

သူ႔ေအာ္သံကတစ္အိမ္လံုးကိုဟိန္းထြက္သြားေလလား~
ထိုကေလးရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးမွာမိုးေရေတြစိုရြဲေနခဲ့တယ္ ~
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေလးေတြကေအးစက္ေနတာပဲ~

"ဦးေလးSam...ကေလးကိုအဝတ္လဲေပးပါလား..."

အေပၚထပ္ကိုတက္ၿပီး အဝတ္အစားလဲကာ ေဆးယူၿပီးျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္~

ကေလးကအခန္းထဲမွာ~
အခုထိသတိမရေသးဘူး~

လက္ေလးေတြကေအးစက္ေနတယ္~

Hummm~စိတ္ထိန္းထားတဲ့ၾကားကရက္စက္မိျပန္ၿပီ~

"ဦးေလးSam...Title ကိုPhဆက္ေပးပါလား...
သူသတိလစ္ေနတာၾကာၿပီ..."

ကေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို သူထိလိုက္ရင္း~

"အခုထိဒီပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ႐ွိေနတုန္းပဲ..."

လက္ထဲမွာကိုင္ထားမိတဲ့ကေလးရဲ႕လက္ကိုၾကည့္ရင္း

"ၿပီးေတာ့...ဒီလက္ေလး...အျပင္သြားတိုင္းအျမဲတြဲထားတတ္တဲ့လက္ပိစိေလးေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး..."

ကေလးရဲ႕အစိတ္အပိုင္းတိုင္းကျမတ္ႏိုးစရာေတြခ်ည္း~
မတတ္ႏိုင္ဘူးကေလးရယ္~
ကိ္ုယ္မင္းကိုမုန္းမွျဖစ္မွာမို႔~~~

ခဏတာအိပ္ေပ်ာ္သြားမိၿပီး~
ဦးေလးSamလာႏႈိးေတာ့မွ ႏိုးလာတယ္~

"Mean... မင္း႐ူးေနတာလား... "

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း Titleဆီကၾကားလိုက္ရတဲ့အျပစ္တင္သံ~

"Title... သူ႔အေျခအေနက...
အခုထိသတိမရေသးဘူး... "

သူေမးေတာ့ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ titleမ်က္လံုးကေဒါသအရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႔~
Title ကသူ႔ရဲ႕တစ္ေယာက္ထဲေသာသူငယ္ခ်င္း~
ေဆး႒ာနရဲ႕ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသား~
ထပ္ေျပာရရင္ Planရဲ႕စီနီယာေက်ာင္းသား~~

"အေၾကာက္လြန္သြားတာ...
Mean...မင္းခံစားခ်က္ေတြနားလည္ေပမယ့္
အဲ့ေလာက္ထိထပ္မလုပ္ဖို႔ေတာ့ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္..
ဒီကေလးကိုမင္းအနားကထာဝရထြက္မသြားေစခ်င္ရင္ေပါ့.."

Titleအသံက ေဒါသအရိပ္အေငြ႔ေတြအမ်ားႀကီးပါေနတယ္~
ေခါင္းကိုငံု႔လိုက္ရင္း~