Töre

Bölüm 7

Töre
Bölüm 7
Selin: Fatih! Konuşacak mısın? Torunum nerde benim?
Fatih: Şey Torununuz... Başka bir şehirde o. Çok uzak burdan. Ben sizi bir gün oraya götürürüm
Selin: Ben Torunumu şimdi görmek istiyorum!
Fatih: Şey ama şimdi olmaz ki. Yolumuz 3 saat sürer. Ben sizi en iyisi yarın götüreyim Selin Hanım
Selin: Peki. Yarın olsun. Ama sakın Koray'a birşey deme! Çünkü o bilmiyor
Fatih: Peki Selin Hanım. Nasıl isterseniz
Selin gider
Fatih: Ben şimdi ne yapacağım ya? Damla'yı gösteremem ki ben ona. Mahv olurum. En iyisi başka birini ayarlamak
Zeynep Fatih'in yanına gider
Zeynep: Fatih? Selin Hanımın ne işi vardı burda?
Fatih: Torununu görmek istiyor
Zeynep: Ne? Ne yapacağız şimdi?
Fatih: Ben birşeyler ayarlayacağım
Güney Songüle bakarak Gülümser sonra yüzü düşer
Songül: Sevgilim? Der elini tutar
Güney: Efendim Canım?
Songül: Damla'yı düşünüyorsun değil mi?
Güney: Evet... Biz burda mutluyken o orda nasıl perişan bir haldedir şimdi
Songül: Herşey benim yüzümden oldu. Eğer ben karşına çıkmasaydım beni tanımasaydın bunlar olmazdı
Güney: Sst. Sakın öyle düşünme...
Songül: Ne yapacağız biz Güney?
Güney: Ben bir gidip de Eylül Öğretmenle konuşayım. Belki o birşey yapabilir
Songül: Tamam canım
Güney Eylül'ün yanına gider
Ali: Eylül... Sana söz veriyorum o Nikah gerçek olmayacak. Denizle Damla gerçekten Karı Koca olmayacak... Sana söz veriyorum der saçını okşayarak
Güney kapıyı çalar ve Ali kalkıp kapıyı açar
Güney: Ali Ağa
Ali: Biraz sessiz ol. Eylül uyuyor der sessizce
Güney: Kusura bakmayın der sessizce
Ali: Sen neden geldin?
Güney: Eylül Öğretmenle konuşmaya gelmiştim
Eylül uyanıp kapıya doğru yürür
Eylül: Güney?
Güney: Merhaba Öğretmenim. Ben buraya sizinle konuşmaya gelmiştim
Eylül: Gelsene
Güney içeri girer ve Ali kapıyı kapatır. Sonra birlikte otururlar
Eylül: Dinliyorum
Güney: Eylül Hanım
Eylül: Bana Eylül diyebilirsin
Güney: Tabi. Eylül... Damla isteyerek evlenmedi...
Eylül: Biliyorum Güney... Ama neden gitmek istemedi onu anlamış değilim
Güney: Beni korumak için. Beni öldürmekle tehdit ettiler
Ali: Off! Bunların amacı ne ya? Kafayı yiyeceğim! Bunlar nasıl benim Ailem olur?
Güney: Eylül Damla'yı kurtar lütfen. Damla orda yaşayamaz...
Eylül: Merak etme Güney. Ne olursa olsun Damla'yı kurtaracağım der gülümseyerek elini tutar
Leyla: Ne saçmalıyorsun Oğlum sen yine? Hem bu ortalığın hali ne? Niye mahv ettin sen burayı?
Deniz: Anne? Sen bu Gıcığı niye odama çağırıyorsun ki? Bir daha gelip de Yemeğimi getirmesin!
Leyla: O senin Karın Deniz! Karın!
Deniz: Karımmış! O benim Karım felan değil! Eğer tekrar gelirse yine dağıtırım
Leyla: O da o zaman burayı temizler! Der gider
Damla gidip bez alıp gelir ve ortalığı temizler. Deniz ise bilgisayarda oyun oynar
Eylül: Ben gidiyorum der ayağa kalkar
Ali: Nereye Eylül?
Eylül: Damla'yı görmeye tabiki de
Ali: Dur bende geleyim. Hem ben senin yanında olursam izin verirler görüşmenize
Eylül: Peki der kalkıp Konağa giderler. Güney ise Songül'ün yanına döner
Konağın Adamları kapıyı açarlar ve Eylül'le Ali içeri girerler
Leyla,Neslihan ve Hayat Ali'yle Eylüle bakarlar
Hayat: Ali?
Ali: Eylül Damla'yı görmeye geldi
Hayat: İzin vermiyorum
Ali: Hayat Anne lütfen... Benim için
Hayat: Peki. Leyla çağır Gelini
Leyla gidip Damla'yı çağırır ve Damla Eylül'ün yanına gider
Damla: Öğretmenim?
Eylül: Damla der sarılırlar
Damla: İyiki geldiniz...
Eylül: Gel bana odanı göster
Damla: Olur der odasına gidip yatağa otururlar
Eylül: Damla? Sen iyi misin? Sana iyi davranıyorlar mı?
Damla: D-Davranıyorlar...
Eylül: Bak sana ne getirdim der Çantasından Para çıkarır
Damla: Öğretmenim? Bu ne?
Eylül: Para... Yani bir Yarışmaya yazdırmıştım seni ve bu da Ödülün
Damla: Benim buna ihtiyacım yok ki. Siz bunu Anneme verin
Eylül: Olmaz Damlacım. Benim bunu sana vermem lazım der verir
Damla Parayı alır
Eylül: Bunu güzel bir yere sakla olur mu?
Damla: Tamam der Gülümser
Eylül: Ben artık gideyim o zaman der ve Ali'yle birlikte Konak'tan gideler
Damla Parayı Yatağın altına saklar
Songül Konağa gider ve Neslihan'ın yanına gider
Songül: Anne? Ben geldim
Neslihan: Hoşgeldin canım der sarılırlar
Songül: Deniz nerde? Odasında mı?
Neslihan: Sen Denizi ne yapacaksın?
Songül: Birşey söylemem lazım ona
Neslihan: Odasında
Songül Denizin odasına doğru gider sonra etrafa bakar ve Neslihan'ın odasına girer. Sonra Dolabı açıp Neslihan'ın parasını alır
Songül: Bunu almak zorundayım Anne... Özür dilerim der ve cebine koyar sonra Konak'tan çıkar
Eylül: Ali? Herşey iyi olacak değil mi?
Ali: Olacak... Merak etme... Sana bir söz vereyim mi?
Eylül: Ne sözü?
Ali: Denizle Damla asla Karı Koca olmayacaklar... Söz veriyorum
Eylül: Olmayacaklar değil mi?
Ali: Asla! Kağıt üstünde olabilir ama gerçekte olmayacaklar
Eylül Aliye sımsıkı sarılır
Eylül: Teşekkür ederim
Ali Gülümser
Neslihan odasına gidip Parasına bakar sonra Parası yok olduğunu fark eder
Neslihan: Param yok! Nasıl olur bu? Der koşarak Hayatın yanına gider
Neslihan: Hayat Anne! Param yok! Çalınmış!
Hayat: Ne diyorsun? İyi baktın mı?
Neslihan: Baktım! Baktım!
Damla gelir yanlarına
Damla: Her işi yaptım. Daha var mı?
Neslihan Damla'ya bakar
Neslihan: Paramı sen çaldın değil mi küçük Yılan!
Damla: Para mı? Ben Para felan çalmadım ki
Neslihan: Yalan söyleme! Der Damlanın odasına gidip her yeri arar. Sonra Yatağın altındaki Parayı görüp alır ve yanlarına gider
Neslihan: Hırsız bu! Bu küçük Yılan Paramı çaldı! Der Parayı Damla'nın yüzüne fırlatır
Herkes Neslihan'ın yanına toplanır
Neslihan Damla'ya tokat atar
Neslihan: Pis Hırsız! Nasıl Paramı alırsın? Hangi cüretle? Der yine tokat atar
Damla yere düşer
Damla: Ben Para felan çalmadım! Yemin ederim!
Neslihan Saçından tutar
Neslihan: Demek çalmadın? Öyle mi? Bunlar ne o zaman? Der yine tokat atar
Damla: Ah! Onlar benim Param! Benim onlar
Deniz Damla'ya bakıp acır
Deniz: Gebertecek bunu ya der sessizce
Leyla: Neslihan Yapma!
Neslihan: Konuş! Niye çaldın onları! Der ve yine tokat atar. Damla Kafasını masaya çarpıp yere düşer
Deniz: Damla!
Hayat: Neslihan ne yaptın?
Neslihan: Numara yapıyor! Kalk lan!
Leyla Damla'nın yanına eğilir ve Damla'nın kafasından kan geldiğini görür
Leyla: Kan var!
Deniz: Anne ölmedi değil mi?
Neslihan: Ölmez ölmez! Merak etme!
Hayat: Hâlâ utanmadan konuşuyorsun! Nasıl bir bela açtın başımıza!
Herkes Damla'ya bakar
Deniz: Anne ölmemiştir değil mi?
Son
Vote ve Yorum bırakmayı unutmayın