After 2 - Greek Translation

Κεφάλαιο 182

«Κλείνω, δε θέλω να είμαι αγενής» λέει με τον πιο ψεύτικο τόνο της. Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί ήταν τόσο καλή τη μέρα του ατυχήματός μου, αλλά είναι καλό να ξέρω ότι ξαναγύρισε στον κανονικό εαυτό της. Προσπαθώ να κάνω όσο περισσότερη δουλειά μπορώ, αλλά καταλήγω να κοιμάμαι πάνω από τις σημειώσεις μου.

Harry's POV

«Οδήγησε μόνη της μέχρι του Βανς;» ρωτάω τον Λίαμ και τον ακολουθώ έξω από το γραφείο του πατέρα μου.

«Ναι, έχασε κάποιες μέρες όταν ήταν... καλά, γνωρίζεις ήδη.»

«Χμμμ...» χαμηλώνω τη φωνή μου καθώς περνάμε έξω από το δωμάτιο που βρίσκεται η Τέσσα, προς το παρόν. Δεν θέλω να σκεφτώ το πόσο την πλήγωσα, όχι τώρα.

«Πιστεύεις ότι είναι μέσα;» Ρωτάω ήρεμα.

«Δεν ξέρω, μάλλον» ανασηκώνει τους ώμους του.

«Θα μπορούσα μόνο...» γυρίζω το πόμολο της πόρτας και αυτή ανοίγει μ' ένα μικρό τρίξιμο. Ο Λίαμ μου ρίχνει μια ματιά αλλά τον αγνοώ καθώς τρυπώνω μέσα. Είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι με χαρτιά και βιβλία παντού γύρω της. Φοράει ακόμα το τζιν και την αθλητική της μπλούζα, θα πρέπει να ήταν πραγματικά εξουθενωμένη για να την πήρε ο ύπνος διαβάζοντας.

«Σταμάτησες να γίνεσαι περίεργος τώρα;» Λέει ο Λίαμ μέσα στο αυτί μου. Σβήνω το φως και βγαίνω έξω, κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

«Δεν γίνομαι περίεργος. Την αγαπάω, εντάξει;» Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.

«Το ξέρω αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν καταλαβαίνεις το κόνσεπτ του να της δώσεις λίγο χώρο.»

«Δεν μπορώ να το ελέγξω. Έχω συνηθίσει τόσο να είμαι μαζί της και έχω περάσει απ' την κόλαση τις τελευταίες δύο εβδομάδες χωρίς εκείνη. Μου είναι δύσκολο να μείνω μακριά της.» Κατεβαίνουμε τις σκάλες σε ησυχία και ελπίζω να μην ακούστηκα υπερβολικά απελπισμένος. Από την άλλη βέβαια είναι ο Λίαμ, οπότε δεν δίνω δεκάρα έτσι κι αλλιώς.

«Προσπαθώ, εντάξει;» Του υπενθυμίζω.

«Να θυμάσαι τι σου είπα και προσπάθησε να μην τα κάνεις θάλασσα» ο Λίαμ εξαφανίζεται μέσα στην κουζίνα και εγώ φεύγω από το σπίτι γι' απόψε.

Μισώ να πηγαίνω στο διαμέρισμα τώρα που δεν είναι εκεί η Τέσσα. Για ένα δευτερόλεπτο σκέφτομαι να πάρω τον Λουί και να πάω στο σπίτι της αδελφότητας, αλλά βαθιά μέσα μου γνωρίζω ότι είναι κακή ιδέα. Δεν θέλω να προκύψει κανένα πρόβλημα και πάντα προκύπτουν, απλά ειλικρινά δεν θέλω να πάω πίσω σ' εκείνο το άδειο διαμέρισμα. Το κάνω παρ' όλα αυτά. Είμαι τόσο κουρασμένος, μοιάζει σαν να έχω χρόνια να κοιμηθώ κανονικά. Καθώς ξαπλώνω στο κρεβάτι μας προσπαθώ να φανταστώ τα χέρια της γύρω από τη μέση μου και το κεφάλι της να ακουμπάει στο στήθος μου.