Κεφάλαιο 152

6.4K 156 12
                                    

«Μπορώ να χρησιμοποιήσω το κινητό σου για να προσπαθήσω να του τηλεφωνήσω;» Ρωτάω τον Ζέιν. Βγάζει το ένα χέρι απ' το τιμόνι για να ψάξει μέσα στην τσέπη του το κινητό του. Είμαστε μόνο δέκα λεπτά περίπου μακριά απ' το διαμέρισμα και αρχίζω να πανικοβάλλομαι για την αντίδραση του Χάρρυ στο γεγονός ότι ο Ζέιν με έφερε σπίτι. Προσπαθώ να αναγκάσω τον εαυτό μου να ξεμεθύσει αλλά δεν λειτουργεί. Είμαι πολύ λιγότερο μεθυσμένη απ' ότι ήμουν πριν μια ώρα, αλλά είμαι ακόμα πιωμένη.

«Πάρε... σκατά, έκλεισε.» Λέει, πιέζοντας το κουμπί στο πάνω μέρος, αποκαλύπτοντας το σύμβολο μιας άδειας μπαταρίας.

«Δεν πειράζει.» Ανασηκώνω τους ώμους. Το να πάρω τον Χάρρυ απ' το τηλέφωνο του Ζέιν μάλλον δεν είναι και η καλύτερη ιδέα που είχα έτσι κι αλλιώς. Όχι τόσο κακή όσο η ιδέα μου να φιλήσω έναν άγνωστο τύπο μπροστά στον Χάρρυ, αλλά και πάλι όχι καλή.

«Κι αν δεν είναι εδώ;» Λέω.

«Έχεις κλειδιά, έτσι δεν είναι;»

«Όχι.. δεν πίστευα ότι θα χρειαστώ.»

«Ω... καλά, αν δεν είναι εδώ τότε μπορώ να σε πάω κάπου αλλού... ή θα μπορούσες να μείνεις μαζί μου. Μόνο γι' απόψε... αν θέλεις.» Προσφέρεται.

Ο Χάρρυ θα τον σκότωνε στην κυριολεξία αν με έβρισκε στο διαμέρισμα του Ζέιν. Όταν φτάνουμε στο διαμέρισμα, ο Ζέιν παρκάρει το αυτοκίνητο κι εγώ σκανάρω το πάρκινγκ μήπως δω το αυτοκίνητο του Χάρρυ. Είναι σταθμευμένο στη συνηθισμένη του θέση, δόξα τω Θεό. Δεν έχω ιδέα τι θα έκανα αν δεν ήταν εδώ. Ο Ζέιν βγαίνει απ' το αμάξι μαζί μου και επιμένει να με ανεβάσει πάνω. Όσο κι αν σκέφτομαι ότι αυτό δεν θα έχει καλή κατάληξη, δεν ξέρω εάν είμαι σε θέση να ανέβω στο διαμέρισμα μόνη μου, σε αυτή την κατάσταση μέθης. Ανάθεμα τον Χάρρυ που με άφησε μόνη μου σε αυτό το πάρτυ. Ανάθεμά με που είμαι μια παρορμητική ηλίθια. Ανάθεμα τον Ζέιν που είναι τόσο γλυκός και γενναίος όταν δεν θα έπρεπε να είναι. Ανάθεμα την Ουάσιγκτον που είναι τόσο κρύα.

Όταν πλησιάζουμε το ασανσέρ το κεφάλι μου αρχίζει να σφυροκοπάει μαζί με την καρδιά μου. Πρέπει να ερευνήσω τι θα πω στον Χάρρυ, θα είναι τόσο θυμωμένος με εμένα και πρέπει να σκεφτώ έναν καλό τρόπο να απολογηθώ, χωρίς να χρησιμοποιήσω το σεξ. Δεν έχω συνηθίσει να είμαι αυτή που πρέπει να απολογηθεί για οτιδήποτε, γιατί πάντα αυτός τα κάνει θάλασσα, δεν είναι καθόλου ωραίο αυτό το συναίσθημα, είναι απαίσιο. Διασχίζουμε το διάδρομο και αισθάνομαι λες και ετοιμαζόμαστε να περπατήσουμε πάνω στην εκτελεστική σανίδα. Απλά δεν ξέρω αν θα είναι ο Ζέιν ή εγώ αυτός που θα βουλιάξει πρώτος στο νερό.

After 2 - Greek TranslationWhere stories live. Discover now