«Η συζήτηση τελείωσε.» Περπατά έξω από το ασανσέρ και τον ακολουθώ στο χολ. Περιμένω μέχρι να μπούμε μέσα για να μιλήσω ξανά.
«Όχι δεν τελείωσε. Πρέπει να ξέρω τι βλέπεις να γίνεται με εμάς σε ένα χρόνο από τώρα... σε 5 χρόνια από τώρα;»
«Δεν ξέρω Τες! Δεν το έχω σκεφτεί.» Αουτς.
«Καθόλου;»
«Όχι, εννοώ κάπως. Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι πρέπει να πάμε στην Αγγλία σύντομα, αλλά μέχρι εκεί είναι που φαντάστηκα το μέλλον.»
«Οπότε μου λες ότι ποτέ, ούτε μια φορά δεν σκέφτηκες για το κοινό μας μέλλον, ή για το θέμα γάμος.»
«Τι στο καλό συμβαίνει με εσένα και το θέμα γάμος όλη την ώρα; Είσαι δεκαεννέα χρονών για το Θεό, είναι λίγο καταπιεστικό!» Φωνάζει και το στομάχι μου γυρίζει.
«Καταπιεστικό; Σοβαρά;» Σχεδόν ουρλιάζω.
«Καταπιεστικό είναι να μην μπορώ να μιλήσω σε κανέναν χωρίς να εσένα να ανασαίνεις στο λαιμό μου! Καταπίεση;» Επαναλαμβάνω.
«Ναι! Για την ακρίβεια είναι κάπως αλλόκοτο και ψυχωτικό.» Δηλώνει. Ντροπή μη διαπερνά και νιώθω το κόμπο στο λαιμό μου να μεγαλώνει.
«Κοίτα, αυτό που λέω είναι, πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να αναφέρεις τέτοια θέματα!» Προσθέτει, και κάθεται στον καναπέ. Η ντροπή αντικαθίσταται με θυμό.
«Πολύ νωρίς; Αυτό το λέει το άτομο που με έκανε να ζήσω μαζί του λίγο μετά που αρχίσαμε να βγαίνουμε, το ίδιο άτομο που μου λέει πως δεν μπορεί να ζήσει μακριά μου και παρόλα αυτά δεν σκέφτεται καν για το μέλλον μας?»
«Γνωρίζεις γιατί σε πίεσα για το θέμα της συγκατοίκησης τόσο πολύ.» Ο τόνος του φυσιολογικός και σαν να μην νοιάζεται, που με πηγαίνει πίσω στον πρώτο μήνα μου του πανεπιστήμιου.
«Ουάου.» Μόνο αυτό καταφέρνω να ω..
«Αυτός προφανώς και δεν είναι ο λόγος που μένουμε ακόμη μαζί, απλά το διευκρίνισα.» Ανασηκώνει τους ώμους.
«Πάντα απλώς διευκρινίζεις Χάρρυ.»
«Γιατί δεν μπορείς απλά να το αφήσεις;»
«Επειδή.. πλήγωσες τα αισθήματά μου όταν σε άκουσα να το λες στο Σμιθ αυτό. Δεν δίστασες καν ή δεν το σκέφτηκες για λίγο, κατευθείαν απάντησες όχι.»
«Για αυτό ήταν.. που έκλαιγες;» Επιτέλους το συνειδητοποιεί.
«Ναι.. ήταν σκληρό να σε ακούσω να το λες, ακόμη και εάν το γνώριζα ήδη. Το ξέρω από τότε που αρχίσαμε να βγαίνουμε. Πάντα ήμουν και θα είμαι εκείνη που επενδύει περισσότερο σε αυτή τη σχέση απ'ότι εσύ.» Του λέω. Είναι αλήθεια όμως, πάντα έτσι ήταν. Ο Χάρρυ να ταλαντεύει την μικρή κλωστή ελπίδας μπροστά μου, κάνοντας με να πιστέψω ότι εάν περιμένω λίγο παραπάνω ή του δώσω ακόμη μια ευκαιρία, θα μπορέσω να τη φτάσω, να αρπάξω δυνατά την κλωστή και να την κρατήσω για πάντα όταν στην πραγματικότητα αυτό δεν θα συμβεί.
YOU ARE READING
After 2 - Greek Translation
FanfictionΑυτή είναι η συνέχεια του After. Η σχέση του Harry και της Tessa θα δοκιμαστεί με τρόπους που εκείνη ποτέ δεν περίμενε, αλλά αυτός ήξερε τι θα συμβεί. Συγχωρέστε τυχόν εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη, που συμβαίνουν λόγω βιασύνης Η ιστορία αυτή ανήκει...
Κεφάλαιο 166
Start from the beginning
