After 2 - Greek Translation

Κεφάλαιο 165

«Ήταν τέλειο, νικήσαμε.» ο Λίαμ λέει, και μετά βήχει.

«Μισώ τα τσιγάρα.» παραπονιέται και γνέφω συμφωνώντας.

«Μου έλειψες.» γέρνω στον ώμο του Χάρρυ, φαίνεται να χαλαρώνει ελαφρώς.

«Αλήθεια;» ρωτάει ήρεμα, ενώ εμφανίζεται ένα μικρό χαμόγελο.

«Ναι.» λέω και νιώθω το χέρι του πάνω στο δικό μου στο μπούτι του.

«Πόσο έχεις πιει;» ρωτάει.

«Όχι πάλι αυτό.» στριφογυρίζω τα μάτια μου παιχνιδιάρικα και πίνω μια μεγάλη γουλιά από το ποτήρι μου.

«Απλά ρωτάω.» Τα χείλη του είναι επικίνδυνα κοντά στο αυτί μου, αρκετά κοντά για να με κάνουν να ανατριχιάζω.

«Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς την διάθεση σου.» λέω έτσι ώστε μόνο εκείνος να με μπορέσει να με ακούσει.

«Ούτε εγώ. Είμαι νευριασμένος που σε προσκάλεσε ο καθηγητής σου, και είμαι νευριασμένος που εκείνος είναι εδώ.» λέει, ξέρω ότι αναφέρετε στον Ζέιν. « Αλλά μου έλειψες, και τώρα είμαι εδώ.»

«Εντάξει.» λέω, χαίρομαι που φαίνεται να μην θέλει να ξεκινήσει καβγά απόψε. Ακόμα.

«Πρέπει να παίξουμε μπιλιάρδο.» ο Τρίσταν προτείνει, δείχνοντας προς την σειρά με τα τραπέζια μπιλιάρδου.

«Ναι! Υπέροχη ιδέα.» η Στεφ φωνάζει.

«Χάρρυ, Τέσσα, είστε μέσα; Υπάρχουν δύο τραπέζια.» λέει ο Νάιαλ.

«Ναι, θα παίξω.» ο Χάρρυ σηκώνεται.

«Δεν παίζω...» του λέω. Δεν έχω παίξει ποτέ μπιλιάρδο και είμαι απαίσια σε ο,τι απαιτεί ανταγωνισμό, εκτός από τα μαθήματα φυσικά.

«Θα κάτσω με τον Λίαμ.» χαμογελάω. Δεν μου αρέσει η ιδέα του να αφήσω το Λίαμ να κάθεται μόνος του έτσι κι αλλιώς, όχι ότι δεν μπορεί να χειριστεί τον εαυτό του αλλά θα βαρεθεί μέχρι θανάτου, μάλλον ήδη βαριέται. Ο Χάρρυ κοιτάει μια τα τραπέζια μια εμένα λες και μετράει την απόσταση, πριν γνέψει και ακολουθήσει τον Νάιαλ. Ήλπιζα ότι θα με φιλήσει αλλά δεν περίμενα να το κάνει αλήθεια οπότε είμαι ελαφρώς απογοητευμένη όταν δεν το έκανε.

«Αλήθεια πως ήταν το παιχνίδι;» ρωτάω τον Λίαμ όταν ο Χάρρυ δεν μπορεί πια να μας ακούσει.

«Ήταν καλά. Φέρθηκε σωστά.» ο Λίαμ γελάει.

«Ο Χάρρυ; Τώρα ξέρω ότι λες ψέματα.» τον πειράζω και γελάω μαζί του. «Θες ποτό ή κάτι τέτοιο;» τον ρωτάω.