«Εδώ.. είναι που ξεκινάς.» Με εκπλήσσει τοποθετώντας τα παγωμένα του δάχτυλα εναντίον μου. Ένας ήχος ξεφεύγει από τα χείλη μου, που προκλήθηκε από το κρύο του άγγιγμα.

«Κρύο;» Με ρωτά και του γνέφω. «Συγνώμη» Γελά συγκρατημένα και γλιστράει τα δάχτυλά του μέσα μου χωρίς προειδοποίηση. Οι γοφοί μου σηκώνονται από το κρεβάτι και βάζω το χέρι μου πάνω στο στόμα μου για να με σιωπήσω.

«Απλώς χρειάζομαι να τα ζεστάνω για λίγο.» Χαμογελά πονηρά και τα μετακινεί αργά μέσα και έξω προτού τα απομακρύνει, κάνοντας με να νιώθω άδεια και απεγνωσμένη. Τα τοποθετεί ξανά πίσω στην προηγούμενη θέση τους και δαγκώνω το χείλος μου.

«Τώρα μην το ξανακάνεις αυτό αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να τελειώσουμε το μάθημα σου». Μου λέει αναφερόμενος στο χείλος ανάμεσα στα δόντια μου. Μπορώ να ακούσω το πονηρό γέλιο στην φωνή του αλλά δεν τον κοιτάζω. Αντί για αυτό, αποφασίζω να σκουπίσω με την γλώσσα μου το κάτω χείλος μου και να το ξαναδαγκώσω.

«Είσαι πολύ ανυπόμονη σήμερα, όχι και τόσο καλή μαθήτρια.» Με πειράζει. Ακόμη και όταν με πειράζει με τρελαίνει, πως είναι δυνατόν να είναι τόσο σαγηνευτικός χωρίς καν να προσπαθεί; Αυτό είναι σίγουρα κάτι που μόνο ο Χάρρυ έχει τελειοποιήσει.

«Δώσε μου το χέρι σου Τες.» Με προστάζει. Δεν κουνιέμαι, νιώθω την ντροπή να εμφανίζεται στα μάγουλά μου και νιώθω το χέρι του να αρπάζει το δικό μου και να το φέρνει μαζί με το δικό του χέρι κάτω στο στομάχι μου και ανάμεσα στα πόδια μου.

«Εάν δεν θες να το κάνεις, δεν χρειάζεται αλλά νομίζω θα σου αρέσει.» Ο Χάρρυ μου λέει απαλά. Σηκώνω το κεφάλι μου ελαφρώς να τον κοιτάξω. Το θέλω, κάπως. Βασικά ναι το θέλω αλλά η όλη διαδικασία μοιάζει εξευτελιστική. Δεν υποτίθεται ότι αυτό είναι ιδιωτική στιγμή? Τίποτα δεν είναι ιδιωτικό ανάμεσα σε εμένα και το Χάρρυ και ποτέ δεν ήταν όμως αυτό είναι τόσο ενδόμυχη στιγμή.

«Θέλω.» Το αποφάσισα.

«Είσαι σίγουρη;»

«Ναι, είμαι απλά... νευρική» Παραδέχομαι. Νιώθω πολύ πιο άνετα με τον Χάρρυ απ' ότι με οποιονδήποτε σ'όλη μου την ζωή και ξέρω ότι δεν θα κάνει κάτι για να νιώσω άβολα, όχι με καταναγκαστικό τρόπο έστω. Απλώς το σκέφτομαι υπερβολικά αυτό, οι άνθρωποι το κάνουν όλη την ώρα. Σωστά;

«Μην είσαι. Θα σ'αρέσει.» Δαγκώνει ελαφρά την γωνία του στόματος του και χαμογελάω νευρικά.

After 2 - Greek TranslationΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα