Κεφάλαιο 131

Start from the beginning
                                    

«Τι να κάνουμε για το υπόλοιπο της ημέρας;» Η Άνν ρωτά. 

«Εγώ λέω να πάρω ένα υπνάκο.» Ο Χάρρυ της απαντά και εκείνη στριφογυρίζει τα μάτια της.

«Ύπνο; Τα Χριστούγεννα;» Κοροϊδεύει.

«Δεν είναι Χριστούγεννα για εκατοστή φορά.» Της απαντά στεγνά αλλά μετά χαμογελάει.

«Είσαι ενοχλητικός» Τον μαλώνει και σκουντάει τον ώμο του.

«Το ίδιο και εσύ.» Μαζεύω την στοίβα από το ζαρωμένο και σκισμένο χαρτί και την πετάω στον κάδο. 

Νιώθω ακόμη χειρότερα τώρα που δεν αγόρασα κάτι στον Χάρρυ, ένα δώρο Χριστουγέννων. Ήμουν τόσο επηρεασμένη από όλα όσα έγιναν μεταξύ μας για να ανησυχώ για το τι δώρο να του πάρω. Ευχόμουν το εμπορικό να ήταν ανοιχτό σήμερα ώστε να του έπαιρνα δώρο τελευταίας στιγμής. Δεν έχω ιδέα για το τι θα ήταν, αλλά όλο και κάτι θα ήταν καλύτερο από το τίποτα. Κοιτάζω πάλι το βραχιόλι και ακουμπώ με τα δάχτυλά μου την καρδιά. 

«Είσαι έτοιμη;» Η φωνή του Χάρρυ στο αυτί μου με κάνει να αναπηδήσω από έκπληξη.

«Με τρόμαξες!» Του λέω και γελάει.

«Συγγνώμη αγάπη» Νιώθω το χαμόγελό του στο λαιμό μου και τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου. Η καρδιά μου φτερουγίζει όταν με φωνάζει 'αγάπη'. Είναι τόσο ασυνήθιστο για αυτόν.

«Θα πας να κοιμηθείς;» τον ρωτώ, γυρίζοντας να τον αντικρίσω.

«Ναι.. θα μου κάνεις παρέα;»

«Εντάξει» 

Δεν κοιμάμαι συνήθως τα μεσημέρια εκτός και εάν είμαι πολύ εξαντλημένη να κάνω κάτι άλλο, όμως μπορώ να περάσω χρόνο με το νουκ μου όσο ο Χάρρυ θα κοιμάται. Όταν μπαίνουμε στο δωμάτιο ο Χάρρυ βγάζει το μπλουζάκι του και το αφήνει να πέσει στο πάτωμα. Τα μάτια μου ταξιδεύουν στα οικεία σχέδια από μελάνι που καλύπτουν το δέρμα του και μου χαμογελάει.

«Στα αλήθεια σου άρεσε το βραχιόλι;» Με ρωτά και περπατά προς το κρεβάτι. Ρίχνει τα μαξιλάρια κάτω στο πάτωμα και εγώ τα σηκώνω.

«Είσαι τόσο ακατάστατος!» Παραπονιέμαι. Τοποθετώ τα μαξιλάρι μέσα στην ντουλάπα και το μπλουζάκι του Χάρρυ στη κρεμάστρα προτού να πάρω το νουκ μου και τον ακολουθήσω στο κρεβάτι.

«Για να απαντήσω στην ερώτηση σου λατρεύω το βραχιόλι αυτό. Είναι τόσο υπέροχο που το σκέφτηκες. Γιατί δεν είπες ότι ήταν από εσένα;» Τον ρωτώ και με τραβάει προς το μέρος του να ξαπλώσω το κεφάλι μου στο στήθος του. 

After 2 - Greek TranslationWhere stories live. Discover now