A Sinner Destiny

CHAPTER XXXI: Think Of

DENISE

Hindi pa rin mapigilan ang pagkainis at pagkagalit na para bang gustong walisin at basagin lahat ng mga gamit na nakapatong dito sa mesa sa coffee shop ng building na ito na kung saan hinihintay sina Andrea, Janine at Francine habang ako'y napakatamlay at gustong umiyak na hindi maggawang kumalma sa mga nangyari ngayong araw, gustong magsisigaw at magmumura ngunit hindi maggawa kung kaya't namimilipit ang aking dila at iniyak nalang ito.

"Bes, huy... Denise, are you okay?" pag-alala ni Andrea nang nakarating na sila rito sa coffee shop kung saan ako natatamlay.

"What's wrong, Den? Why are you crying?" pag-aalala rin ni Janine sabay paghimas ng aking likod at inayos ang aking buhok na kay gulo na, na nakatabon na sa aking mukha.

"Ano ba talaga ang nangyari, Den? Wha-what happened?!" pagtatanong rin ni Francine sabay pag-upo nito sa upuan.

Hindi pa rin tumitila ang luha na kanina pang nabubuhos. Pahid-pahid gamit ang panyong aking hawak-hawak sabay pag-hingos ng aking ilong na kanina pa namumula at maging ang aking mga mata ay para bang namimikot na.

"Okay, bes. Iiyak mo lang 'yan, just ease your pain first." pagsalita ni Andrea sabay paghimas din ng aking likod sabay pagsandal ko sa kanyang balikat.

"I can't ease my pain just for a day! Ayoko ng makita siya, ayoko ng makausap siya, I-I-" pagsalita ko habang nangingiyak pa rin at napahinto sa pagsalita kung kaya't hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko.

"Who is it?! Si-sino ang ayaw mo ng makausap?!" pangangamba ni Janine sabay himas ng aking balikat.

"That fucking Miguel!" pagsigaw ko sabay pagkagulat nila nang narinig ang pangalang ayoko na ring marinig pa.

"What?!" pagagulat ni Andrea.

"Yes, pinahiya niya ko and he just insulted me indirectly at sa harap pa ng maraming tao, I know na ako 'yung tinutukoy niya sa mga lintik na mga parinig niya... He insinuated! Hi-hindi ko alam kung bakit niya 'yon nasabi, kung gi-no-good time niya lang ba ako? Or he just want to hurt my feelings?!" pangungusap ko at patuloy pa rin ang pag-iyak ko nang nararamdaman ko na ang pamumula ng mga mata ko.

"H-how?! Paano nangyari 'yon? Di-diba wala na kayong communication? H-how come?!" pagtataka ni Francine na para bang nalilito na.

"Yes bes! Diba, the last convo niyo was about five years right?!" pagbigkas ni Andrea at nangangamba na rin ito.

"I-I'm sorry... Hindi ko sinabi sa inyo..." pagpatawad ko sa kanila at para bang hindi klaro sa kanila kung kaya't hindi pa rin mapigilan ang pag-iyak.

"Hi-hindi ko naiintindihan, Den. Ganito nalang, calm down and ano ba 'yong hindi mo sinasabi sa amin?!" pagpapakalma ni Andrea at muling nabahala sa magiging reaksyon nila.

"H-he's my boss and I hate it!" pagsagot ko sa mga katanungan nila sabay pagpunas muli ng mga luha ko.

"What?! Pa-paano nangyari 'yon?!" pagsigaw nilang tatlo kung kaya't nagulat naman ako at napaigtad.

"Unfortunately, siya lang naman ang CEO ng kompanyang pinapasukan ko!" pagdiin ko sabay pag-ayos ng buhok ko.

"What?! Ba't di mo sinabi sa amin 'yan, Den?!" pagbigkas ni Janine.

"He's not even important para ipagsabi sa inyo." pagdiin kong muli sabay taas ng kilay ko.

"Kahit na Den, baka ano pa ang gawin niya sa iyo, tingnan mo ngayon he even insulted you diba? Kaya please, just get away of him nalang." pagsalita ni Andrea sabay pagbuntong-hininga.

"How?! Ako 'yong nagma-manage ng finance sa Batangas project ng kompanya!" pagbigkas ko sabay pag-upo ng matulin.

"Just avoid him hangga't sa matapos 'yang project na 'yan." ani ni Francine.