After 2 - Greek Translation

Κεφάλαιο 108

«Ακόμα ένα βράδυ;» με ρωτάει καθώς ο Χάρρυ μπαίνει μέσα.

«Τέσσα, δεν χρειάζεται να μείνεις ξανά εδώ. Δεν θα μείνω στο διαμέρισμα, απλά πήγαινε εκεί και θα μείνω κάπου αλλού.» ο Χάρρυ μου λέει.Αγνοώ τον Χάρρυ και ο άντρας κοιτά μια εμένα μια τον Χάρρυ.

«Ναι, άλλο ένα βράδυ.» του απαντάω και του δίνω την πιστωτική μου. Ο Χάρρυ την αρπάζει από το χέρι μου όμως την παίρνω πίσω προτού κάνει τίποτα. Μπορώ να πω ότι ο άντρας νιώθει άβολα βλέποντας τον τσακωμό μας, προσπαθεί να μην μας κοιτάει.

«Μπορείς απλά να σταματήσεις;» μουγκρίζω και ο Χάρρυ στριφογυρίζει τα μάτια του.

«Είναι και αυτό παιχνίδι για σένα, για να δεις πόσο απελπισμένη μπορείς να με κάνεις;» τον ρωτάω και κάνει ένα βήμα πίσω σαν να τον έσπρωξα. Δεν θέλω να κάνω σκηνή σε ένα λόμπι ξενοδοχείου όμως αν χρειαστεί θα το κάνω.

«Όχι, δεν είναι αυτό που κάνω, πως μπορείς να σκέφτεσαι έτσι μετά από όσα έκανα;»

«Ακριβώς, σκέφτομαι έτσι εξαιτίας όσων έκανες» λέω σχεδόν γελώντας με τα λόγια του.

«Λοιπόν δεν είναι αυτός ο στόχος μου, απλά θέλω να μου μιλήσεις. Ξέρω ότι μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό.» μου λέει. Δεν ξέρω τι να πω γιατί δεν ξέρω αν λέει την αλήθεια. Έχει παίξει τόσα πολλά παιχνίδια μαζί μου από τότε που τον γνώρισα που δεν ξέρω πια τι είναι αλήθεια.

«Ορίστε.» μου λέει ο υπάλληλος και μου δίνει την απόδειξη μαζί με ένα νέο κλειδί.

«Ευχαριστώ.» λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ.

«Ξέρω ότι και εγώ σου λείπω.» ο Χάρρυ λέει όταν βγαίνουμε πάλι έξω. Τα λόγια του με κάνουν να σταματήσω.

«Αυτό είναι που θες να ακούσεις; Ότι μου λείπεις; Φυσικά και μου λείπεις, κάθε λεπτό που περνάει μου λείπεις και περισσότερο όμως ξέρεις τι; Δεν μου λείπεις εσύ, μου λείπει αυτός που νόμιζα ότι ήσουν και τώρα που ξέρω ποιος πραγματικά είσαι, δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί σου!» φωνάζω.

«Πάντα ήξερες ποιος πραγματικά είμαι! Ήμουν εγώ όλο τον καιρό, το ξέρεις αυτό.» συνεχίζει και αυτός φωνάζοντας.Γιατί δεν μπορούμε ποτέ να μιλήσουμε χωρίς να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον; Γιατί με τρελαίνει, γι'αυτό.

«Όχι δεν το ξέρω, αν το ήξερα εγώ θα...» σταματάω τον εαυτό μου πριν παραδεχτώ ότι θέλω αν τον συγχωρήσω.Αυτό που θέλω να κάνω και αυτό που πρέπει να κάνω είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα.