Сонин амьтан 《✅✔》

episode 23

Тэр явдлаас хойш 7 хоног өнгөрлөө. Миний зүрх бараг цохилохоо больсон. Би ахин л нөгөө хуурамч инээмсэглэлтэй багаа зүүдэг болсон. Ина хичээлдээ ирэхгүй бас тэр нэг хүн тэр явдлаас хойш хичээлдээ ирээгүй. Тэгэхдээ яагаад ингэж байгаа юм бэ? Бм чамд юу буруу хийсэн гэж намайг ингэж байгаа юм? Би чамд хатуу ханддаг байсаан тэгэхдээ хэд дахин хариуг нь барих шаардлага байсан юмуу? Би чамайг үзэн ядаж байна тэгэхдээ тэр хэрээрээ хайрлаад байх юм хараал идсэн өөрийнхөө сэтгэлийг ойлгохгүй байна.

Хичээл ч гэж дээ худлаа үнэн цаг нөгцөөн цонх ширтэн сууна. Гэнэт хөгжмийн багш орж ирэн надтай уулзах хэрэгтэй байна гэлээ. Юу л хэлэх болоо гэж бодон гарахад хөгжмийн багш өмнөн байгаагүйгээрээ чухал царай гарган зогсож байв. Би ч тэр үедээ гайхав.

Х/багш:Хана би чамаас нэг юм гуйя. Чи л нэг хийж чадна.

Би гайхан:юу?

Х/багш: чи Жонгүгийг сургуульд нь ирүүлэх хэрэгтэй байна

Би муухай царайлан:уучлаарай би чадахгүй нь гэж хэлэн эргэж харан орох гэтэл багш гарнаас зууран

Х/багш:гуйя чамаас өөр хүн энд алга. Би очсон бас найзууд нь очсон боловч нэмэр байгаагүй гуйя. Хана чи л...

Би:чадахгүйээ багшаа яагаад Жонгүгийг ирүүлэх гээд байгаан?

Х/багш: тэр нөгөө... аав нь ..

Би эргэж харан:аав нь яасан гэж?

Х/багш:Жонгүгтэй уулзах гэж сургууль дээр ирээд байгаа

Би:яагаад өөрөө гэрт нь очиж болохгүй гэж ?

Х/багш: очсон боловч Жонгүг хөөгөөд гаргасан гэсэн

Би:би чадахгүй ээ багшаа

Х/багш:гуйя Хана чи л найдвар. гуйж байна

Би:чадахгүйээ гэж хэлэхэд Х/багш:найдлаа шүү гэж хэлэн цаашаа захирлын өрөө лүү гүйгээд алга болчив. Би очиж чадахгүй гээд байхад би угийн очихгүй юм чинь.

Хичээл ч дуусч би одоо өөрийн мэдэлгүй Жонгүгийн гэр лүү очиж байна гэж Х/багш бас захирал эд нар гуйсаар байгаад л очих болчихлоо. Би гэрийнхэн гадаа ирээд гүнзгий амьсгаа авав. Энэ үед бараг цохилохоо больсон миний зүрх зогсоо заагүй дотор минь балбана. Би хаалгыг нь тогшход үйлчлэгч нь тайлж өгөв.
Би:Жонгүгтай уулзахсын?
Үйлчлэгч:уучлаарай эзэнтэн хэнтэй ч уулзахгүй хэнийг ч оруулж болохгүй гэсэн болохоор та буц даа
Би зза амар юм болж...тэгэхдээ л царайг нт ганц харсан бол ч....ахх юу вэ? Хана тэнэг толгой шүү тэрний царайг харж яах гэж байгаан болдоо..:зза тэгвэл би ингээд яв- цаанаас Жонгүг гарч ирэн:оруул гэж хэлэв. Би төв царайлан орж үүдэнд нь зогсоход Жонгүг доошоо харан зогсоод байв.

Би дуугаа их хурааснаас болж тэрүү эсвэл миний хоолой угийн ийм болсон уу гэлтэй үнэхээр хөндий хоолойгоор:чи сургуульдаа яагаад очихгүй байгаан?

Жонгүг:чи дотогш орохгүй юмуу?

Би:орох шаардлага байхгүй.... чи маргааш хичээлдээ ир

Жонгүг:чадахгүй гэвэл?

Би:ирэхгүй гэвэл тэр л биз баяртай гэж хэлэн эргэж харан гарах гэж байтал намайг хамгийн их тайвшруулдаг тэр л тэврэлт намайг бүчин авахад би царцах шиг л болов.

Жонгүг миний хүзүүнд нүүрээ наан:уучлаарай...би...би чамд тайлбарлах нэг зүйл байна-

Би өөрөөсөө түлхэн: Жонгүг юуг ч тайлбарлах хэрэггүй... тайлбар чинь хэтэрхий оройтсон гэж хэлэн хурдан гэрээс нь гүйн гарав. Юу ч болоогүй байхад яагаад нулимс урсаад байнаа. Миний нулимс хацрыг минь зүсэн урсаж доторх зүрх минь сийчлэгдэнэ. Бодит байдал бол киноноос тэс өөр зүйл.....

Маргааш нь
Миний нүд хавдсан болохоор нарны хар шил зүүн хичээлдээ иртэл Жонгүг ирсэн сууж байв. Би суудалдаа очин суун дэвтэр номоо гарган бэлэн болон сууж байтал ангийн багш орж ирэв.

Багш: за хүүхдүүдээ долоо хоногийн дараа та нар сургуулаа төгслөө. Тийм болохоор хэдүүлээ сайхан зугаалах уу?

Хүүхдүүд:тэгье

Багш:за тэгвэл энэ амралтын өдрүүдээр зугаалга хийн бүгд ирнэ гэдэгт найдаж байна сургуулийнхаа хамгийн сүүлийн зугаалганд зза ерөнхий мэдээллийг энэд наалаа одоо хичээлдээ ор доо гэж хэлэн гараад явчив. Би ч явах уу? байх уу?гэж бодон толгойгоо гашилгасаар хичээлийн ихэнх цагийг өнгөрөөнө. Сүүлийн цаг ирэхэд бүгд нойрмоглосон сууж байв. Би ихэнх цагийг цонх ширтэж суусан болохоор нүдээ сэргээхээр эргэн тойрноо харж байтал Жонгүгийн харциай тулгарчив. Би ч буцан цонх руугаа харахад Жонгүг намайг ширтсээр л байв.

Хичээл дуусан дуустал Жонгүг намайг ширтсэн надад үнэхээр хэцүү байсан новш гэж энэ зүрх амь орсон уу?гэлтэй л хурдан цохилох нь яана цк цк. Би цэвэрлэгээ хийсээр хамгийн сүүлд ангиас гарахад захиралын өрөөний хаалга тас хийтэл хаагдахад би цочин харвал Жонгүг үнэхээр ууртай харагдан намайг ч анзаарах сөхөөгүй урдуур салхи татуулан өнгөрөв. Би тэрний ардаас гүйн гарахад тэр аль хэдийнээ байхгүй болчиж. Би ч хөлөө чирсээр явж байтал гэнэт өчигдөрхөн шинээр авсан утас минь дугарав. Би ч гайхан дугаарыг нь харвал танихгүй дугаар байв. Би ч юм бодолгүй авахад утасны цаанаас шингэхэн эмэгтэй хүний хоолой дуулдав.
:байна уу?энэ Ханагийн утас мөн үү?

Би:мөн байна. Өөрөө хэн билээ.

:намайг Жон Сунмин гэдэг чамтай уулзаж ярилцах хэрэгтэй байна. Та маргааш хичээлийг чинь тараад уулзах гэсэн юм. Та надтай уулзаж чадах уу?

Би:.....уучлаарай чадахгүй нь..