i'll Learn to Love Again

Chapter Fourty - One

"Explanation | Acceptance"

******************

ARA's POV

"Baby.."

Sabi nitong katabi ko kanina pa kaming dalawa dito sa kwarto eh.

"Baby please stop crying, I dont want to see you like this.." sabi niya sabay haplos sa buhok ko "Sshh... hmmm hmmmm hmmm" sabi niya sabay yakap sakin at parang isinasayaw ako habang nakaupo kami.

"T-thank y-you T-thomas h-ha" sabi ko habang nakayakap parin sakanya tumingala ako para tignan siya at ngumiti naman siya sakin.

"Ano kaba baby, you know naman that I'm always here for you no matter what" sabi niya sabay halik sa noo ko.

"Now can you tell me now what happened a while ago?" sabi niya sakin habang nakahawak sa mukha ko tumango naman ako. "You sure?" sabi pa niya ulit "Y-yes" sabi ko sabay ngiti.

***Flashback***

"Arabella! May naghahanap sayo!" sabi ni Kim sa may pinto kaya naglakad ako papunta sa may pintuan at sino naman kayang maghahanap sakin sa ganitong oras?

"Sino ba yan kim disoras na ng---"

"Good Evening Vicky, my Princess"

Nanlaki ang mata ko sa nakita ko, pakiramdam ko biglang nanigas ang buong katawan ko at ang dila ko ay parang hinatak pailalim ng lalamunan ko dahil di ako makapag salita.

"I-i know that t-this i-is not t-the r-right time to talk with you right now" sabi niya sabay yuko "I-i know i've caused so much burden to you and your mom a-and" napatingin naman ako sakanya para icheck. kung bakit siya tumigil at nagulat ako ng makita ko siyang umiiyak.

Gusto ko siyang yakapin. Yung yakap na mahigpit na mahigpit! Pero may nag uudyuk sa puso at isip ko na huwag kung gawin yun, dapat kamuhian ko siya dahil sa ginawa niyang pag iwan samin ni mama. Pero sa totoo lang namiss ko si Papa it's been ten years from the time that he left us.

"Its okay my princess kung ayaw mo akong kausapin, it's been ten years from the last time I saw you, y-you were just this little, a-and n-now you've turned into a full grown women now" umiiyak na sabi ni papa.

"I-is it okay if you could give your papa a hug?" tanong niya sabay akmang aakap sakin.

"B-bakit?!" yun lang ang nasabi ko habang naka kuyom ang mga kamao ko.

Tumingala naman siya sakin na parang batang nagulat "Bakit?!!" tanong ko ulit pero medyo tumaas na ang boses ko.

"V-vicky a-anak i-i'm s-so s-sorry if--"

"Argh!! Don touch me! wag mo ko akong tawaging anak! Wala na akong tatay matagal na siyang patay!" sabi ko habang pilit na nilalabanan ang mga luha kong nanggagalaiti ng lumabas sa mga mata ko.

"Master you okay?" tanong nung mga kasama niyang lalaki habang tinatayo nila si arturo ang aking papa "Y-yeah i'm fine" sabi pa niya habang tumatayo medyo nakonsensya ako sa nagawa ko pero di ko talaga siya magawang lapitan.

"V-vicky I know that saying sorry right now--"

"Sorry?! haha you came all the way here to say sorry?!" sabi ko unti unti ng nag cacrack ang boses ko "Sorry for what Arturo?" pasigaw kong sabi napayuko naman si papa pagkasabi ko nun, naramdaman ko namang may kamay na lumapat sa kamay ko at alam kong si Thomas yun. Hinawakan niya ng mahigpit yung kamay ko.

"I-i understand where are you coming from my princess b-but please let me explain everything" sabi ni papa at akmang lalapit sakin at hahawak sa balikat ko pero agad ko itong winaksi.