Kabanata 52

26K 939 128
                                    

Kabanata 52

"Kailan ka ba gigising? You're making me worry. Ang dami-dami kong gustong itanong sa'yo, yet you're lying on this bed. It's been three months, Venice. I miss you already." Someone caressed the back of my hand and squeezed it. "I want to hug you but I can't. I miss the old you. I miss your laugh, the way you scold me, I miss you. Gumising ka na please?"

A single tear drop from my left eye before opening it. Dumapo ang paningin ko sa taong mukhang pagod, walang tulog at magulo ang buhok. It's Jared. Not Red.

Nang mapansin nitong nakadilat ang mga mata ko ay mabilis pa sa alas kwatrong tumayo. He caress my cheeks and wiped my tears.

"Are you okay now? Can you hear me? Oh God, please answer me!"

Mapait akong ngumiti nang sumagi sa isip ko ang mga alaalang gusto kong kalimutan.

He only felt pity because I'm inside the hospital. Sa oras na babalik ang lahat sa dati, babalik sa normal ang lahat. It's like we're going back on being strangers again. And it hurts me big time.

"Hush..." Pinunasan niya ang aking luha gamit ang kanyang hinlalaki. "Stop crying. You're breaking me."

Gusto ko nang umiling ngunit wala akong lakas. Wala akong ibang nagawa kundi ang pakatitigan siya habang sinasabi sa isip kong...

Nagsisinungaling ka lang.

I closed my eyes and opened it again. Sinubukan ko namang ngumiti na siyang tanging nagagawa ko. I can't move my limb.

"Baby..." He kissed the back of my palm. "Don't give up. Akala ko ba magdodoktora ka pa? You have goals right? You want to bring your family with you in Tagaytay? Di ba? You also said that you want to witness me driving an airplane."

I smiled bitterly on what he said. Hanggang salita lang iyon lahat, Jared. You have your Kelly. I thought I was the protagonist of our love story, but I was the antagonist of you and her love story.

Pumasok ang isang doktor kasama ang tatlong nars. Mahahalata mong nagmamadali siya marahil ay hindi naisasaayos kwelyo ng suit na suot-suot nila.

Dumistansya sa akin si Jared nang lumapit sa akin ang doctor. After checking my blood pressure, pumasok ang dalawang tao na may suot na mask, hospital suit, at hair cover. Ngayon ko lang rin na realized na nasa loob ako ng ICU.

"How's the result, Doc? Okay na po ba siya? How's her memory, nakakaalala pa ba?" Bungad ni Ella. Si Wenchie naman ay nilapitan ako dala ang nag-aalalang mukha.

"Can you hear me?" she asked.

I blinked my eyes twice dahil hindi ko maibuka ang aking bibig.

"How come she fell into coma na hika lang naman ang sakit niya?" I heard Ella asked.

"One of the reason of coma is lack of oxygen. She lose oxygen kaya nahimatay siya at na coma," the doctor replied.

"Iyon lang? Then bakit umabot pa ng tatlong buwan ang tulog niya? Masyado naman yatang matagal 'yun," Ella said.

Hindi ko nalang sila pinakinggan at huminga ng malalim. I can't speak, I can't move my limb. What am I gonna do?

Nabaling ang atensyon ko sa kamay na humawak sa aking kaliwang kamay. Nasa kanan ko kasi nakaturok ang IV Fluid.

"Baby..." He started. "We have a lot to talk about. We'll settle everything."

I smile as a single tear escape from my eye. We can't settle everything, Jared. Siguro nga ito na 'yung sign na hinihingi ko kay God. I'll leave you once I got out from here.

Babysitting the CEO's Son [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon